![[VER] Cinderfall's Lost Chapters RMyJq5TR_o](https://images2.imgbox.com/cc/eb/rMyJq5TR_o.png)
Lianne
1597
Actief
Everyone knows what I look like
Not even one of them knows me
| CAT'S PROFILEAge: ⚜ 67 moons †Gender: She-cat ♀Rank: Senior Warrior |
|  Onderwerp: [VER] Cinderfall's Lost Chapters ![[VER] Cinderfall's Lost Chapters Icon_minitime](https://2img.net/i/fa/icon_minitime.gif) zo 8 dec 2013 - 19:18 | |
| ![[VER] Cinderfall's Lost Chapters Fk1mb4](https://2img.net/h/oi44.tinypic.com/fk1mb4.png)
Hallo allemaal!~
Al heel lang zat ik met dit idee in mijn hoofd maar wist ik niet hoe ik het uit kon werken. Tot ik een idee kreeg. Waarom vervorm ik Cinderfall zijn tijd verloren tijd niet in een verhaal? Ik telde zeven plus drie bij elkaar op en nu ben ik hier! Cinderfall's Lost Chapters is gebaseerd op de tijd die hij doorbracht buiten het territorium. Je leest hier waarom de loyale RiverClan kater zijn clan verliet en hoe hij helemaal aan de andere kant van het land verzeild raakte. Zijn terugreis is niet zonder gevaar maar zijn wil om zijn familie terug te zien is sterker dan wat dan ook. Dit verhaal is gebaseerd op een van mijn meest dierbare accounts hier op Warrior Cats. Mijn lieve Cinderfall <3
Het verhaal krijgt nog een banner hier boven en alles zal een beetje mooier gemaakt worden.~ Ook geef ik jullie de opdracht om mijn easter egg te vinden in het verhaal. Het is een van mijn oudste accounts die ik nooit meer gebruik en sowieso door ieder account wat ik hedendaags gebruik gezien is. Het is een poes. Ze zal meerdere malen in het verhaal verschijnen. Shout out als je denkt haar gezien te hebben.
- Proloog:
De regen kletterde genadeloos neer op zijn vacht en doorweekte het tot op het bot. Terwijl Cinderfall door de regen rende opzoek naar een schuilplek ging zijn blik naar een stel kraaien dat in de verte luidruchtig opvloog. Vaag vroeg hij zich af wat hun zo’n schrik aan had gejaagd. Het open territorium van RiverClan bood weinig beschutting. Zijn enige uitweg was het kleine bos dat aan de hooglanden aangrensde.
Cinderfall dook praktisch tussen wat boomwortels door om eindelijk weg te komen van de verkleumende regen. In tegenstelling tot zijn clan genoten had hij geen waterbestendig laagje. Hij zwom niet en at nauwelijks vis. Hij en zijn partner, Lostvoice, waren altijd al een uitzondering op de regel. De kater maakte het zichzelf gemakkelijk en begon zijn vacht droog te likken. Hij werd abrupt verstoord uit zijn ritmische likken door een oorverdovende donderslag die de hemel uit één spleet. Geschrokken loerde hij tussen de boomwortels door naar het bladerdak. De donkere wolken voorspelde niet veel goeds .. Met een onplezierig gevoel in zijn maag maakte Cinderfall het zich gemakkelijk tussen de boomwortels en staarde hij nietsziend voor zich uit. Het gestage geluid van de regendruppels die op de grond en de fel gekleurde bladeren tikte werkte slaapverwekkend. In zijn knusse plekje tussen de boomwortels zou niemand hem opmerken. Niemand hem zien. Namaten de minuten veranderen in kwartieren dommelde hij steeds verder weg tot hij uiteindelijk in een licht slaapje viel.
Cinderfall werd weer ruw gewekt door een nieuwe donderslag. Niet zeker hoe lang hij er al had gelegen kwam hij stroef overeind. Zijn gewrichten vertelde hem dat hij er al een hele tijd had moeten gelegen. Hij keek om zich heen en merkte dat de regen nog geen spat verminderd was. Omdat hij er weinig voor voelde om terug naar het kamp te rennen en opnieuw doorweekt te worden koos hij de droogste route door het bos heen. Terwijl hij dicht bij de bomen bleef plakken om zo min mogelijk water op zijn vacht te krijgen meende hij over de regen iets te horen. Iets luids en onheilspellend. Hij kon het niet echt thuisbrengen maar Cinderfall wist wanneer iets niet goed zat. Dat moment was nu. Hij stopte midden in een sprong over een grote steen heen en zakte weer terug in zijn staande houding. Aan de boomgrens naar de hooglanden zag hij iets bewegen. Iets langs. Nerveus verstopte hij zich in een varenstruik en drukte hij zich zo plat mogelijk. Toen het ding ook op een open plek verscheen leek Cinderfall zijn maag een salto te maken. Hij had er nog nooit eentje in levende lijven gezien maar ook dit dier wist hij te plaatsen. Het voldeed aan elke beschrijving die hij van een tweebeen gehad had. Het liep op twee poten, had een afzichtelijke platte snuit en korte voorpoten die raar gebogen stonden. En één ding was zeker. Waar er één waren, waren er meer. Cinderfall verdeed geen tijd en sprong de struiken uit terug naar het kamp. Hij keek achter zich toen hij een luid gejoel hoorde van de tweebeen. Hij wuifde met zijn klauw naar hem. Hij sprong vlug langs een boom heen en zag de boomgrens al zijn kant op komen. Hij versnelde zijn pas en voelde hoe zijn hartslag luid bonkte in zijn keel. Hij nam een aanloop en zette zich af om de open plek op te springen. Met een metaalachtige klik sloten er tralies om hem heen en was hij hopeloos ingesloten. Met een kreet van schrik begon hij wild om zich heen te klauwen en begon hij verwoed tegen het traliewerk te beuken dat niet meegaf. Totaal in paniek toen de tweebeen onherroepelijk dichterbij kwam deinsde hij zo ver weg naar achteren als de minimale ruimte maar toe liet. De tweebeen stak zijn hand uit en Cinderfall siste zo luid als hij kon, staart tweemaal dikker als normaal. Hij voelde hoe hij van de grond werd getild en hij maaide wild met zijn poten van paniek en angst. De onderkant had iets kleinere mazen zodat hij niet met zijn poten er doorheen kon vallen. De tweebeen hield hem op ooghoogte en schreeuwde wat naar zijn metgezel die uit de struiken kwam lopen. Ze wisselde enkele woorden en stootte toen een heel vreemd geluid uit. Cinderfall keek achter zich toen de kooi mee werd genomen en zijn hart ging harder tekeer dan ooit tevoren. Hij zat vast .. en hij kon er niet uit! Toen hij meende een schim in de verte te zien liet hij een oorverdovend gejank van paniek horen dat alleen maar overstemd werd door een luidere donderslag.
|
|
