How my hope turns to ash

Onderwerp: How my hope turns to ash za 23 nov 2013 - 12:11

Het gras danste rustig op het ritme van de suizende wind. Ook de bladeren hielden zich niet stil en maakten een onritmisch geluid. Zacht getik was het volgend geluid van regendruppels die ook de vacht van een lichte rode poes probeerde te doorweken. Haar eens zo helderblauwe ogen waren zo rond en zo groot als de lichtgevende maan die bovenaan de zwart geschilderde hemel paradeerde. Een angstig vuur was zichtbaar in haar ijskleurige kijkers, en de reflectie van doodsangst werd met de second duidelijker. Iets volgde haar. Ze voelde het warme gehijg in haar nek branden, alsof brandstof op haar gestalte werd gegoten, waar nadien een aangestoken lucufer in werd gedoopt. Het duurde niet lang of ze zag een paar blinkende witte tanden, zo scherp als een pas geslepen klauw van een tijger. De figuren kwamen haar kant op en een ijselijke gil scheerde zich een weg uit haar keel. Ze zag alleen nog maar de rilling gevende rode kleur. Bloed...

Met een hoog ademhaling gehalte werd Minnowleaf wakker. Haar ogen waren gevuld met angst en alsof ze verwachtte dat ze in een totaal onbekend nest was keek ze de den rond. Maar het enige wat ze zag waren slapende gestaltes van katten. De rode poes zuchtte even en slikte. Was dat zonet een droom of niet...?

Frostlake

Een donkere nacht leek het kamp totaal te hebben overvallen. Het was doodstil, op het gesnurk van sommige katten na. In de Warrior Den lag een zwarte kater die nog al onrustig leek te slapen. Frostlake draaide zich telkens om en mompelde soms wat in zijn slaap. Hij rende voor zijn leven, rende en rende maar verder. Alles was donker, alleen het licht van de maan belichtte zijn pad zo nu en dan. WindClan. Hij stopte en keek rond, een lichtte woedde borrelde in hem op. De kater keek naar een klein, tabby figuur wat rechts van hem stond. Woest draaide hij zich om en zette zijn klauwen uit op het kleine diertje. Een ijselijke gil weerklonk door het hele bos. De kater trok zich terug. De kat was dood. Hij schudde zijn kop en keek naar zijn poten. Het bloed van de poes kroop omhoog, steeds verder en verder. Hij probeerde het van zijn poot af te schudden, maar het leek tot leven te komen. De rode vloeistof had zijn kop bereken, en met laatste krachten probeerde hij het van zich af te krijgen: tevergeefs. Het laatste wat hij meekreeg was een rode gloed voor zijn ogen. Met een schok werd de kater wakker. Hij hief zijn kop en keek rond, waar was het katje gebleven? Hij keek rond en toen naar het nest naast hem, waar een rode gestalte hem aankeek. Hij schudde een keertje zijn kop, het was maar een droom geweest. Zijn blik ging weer naar de rode kattin: Minnowleaf. "Ook een nachtmerrie gehad?" Miauwde hij zacht om andere katten niet wakker te maken.

I’m coming home
I’m coming home
Tell the World I’m coming home
Let the rain wash away all the pain of yesterday
I know my kingdom awaits and they’ve forgiven my mistakes
I’m coming home, I’m coming home
Tell the World that I’m coming

Haar lichte rode vacht werd zachtjes belicht door de schemering van de maan die het krijgers hol binnendrong. Een gaap verliet haar bekje en stilletjes aan sijpelde de slaap haar lichaam weer binnen. Misschien was het toch beter om terug te gaan slapen, of toch een poging daaraan toe wagen. Maar net toen ze haar kopje weer neerlegde in het zachte mos liet een bekende stem haar weer opkijken. "Ook een nachtmerrie gehad?" De poes knipperde even met haar ogen en wist na een tijdje het zwarte gestalte van Frostlake eindelijk te onderscheiden van de donkerte in de den. Een schaapachtige lach krulde haar lippen en met een knik bevestigde Minnowleaf zijn vraag. "Ja." Miauwde ze zachtjes waarna haar blauwe blik nog eens over de nesten gleed. Zo te zien waren alleen zij wakker. Dat was misschien maar goed ook. Ze had geen zin in lastige katten die op hen zaten te vissen omdat ze iets tegen elkaar zeiden. Of in een andere situatie had ze ook weer geen behoefte aan afluisteraars of pottenkijkers.

_{Een kleine grijns sierde zijn lippen, en hij rekte zich nogmaals uit. Hij stond op en rekte zijn poten en nek even. Hierna ging hij weer zitten, zo dat hij naar Minnow kon kijken. De kattin knikte en dat bevestigde zijn vraag. "Ja." Miauwde ze zachtjes en haar helder blauwe ogen dwaalden wat af. Hij keek naar zijn mede Clanners, die allemaal rustig sliepen. Hij vond het fijn om in z'n vertrouwde omgeving toch alleen met haar te zijn. Hij glimlachte en gaf een paar snelle likken over zijn borst. "Over een aantal uren komt de zon op." Miauwde hij zacht tegen haar en ging verder met zijn vacht. Na een paar halen stopte hij weer. "Misschien kunnen we dan samen iets doen, jagen bijvoorbeeld?" Hij keek naar de kattin en ging toen weer zachtjes liggen. Hij legde zijn kop zo neer dat hij naar haar kon kijken. Een warm gevoel vulde zich van binnen.}

Onderwerp: Re: How my hope turns to ash