Bro.. Please..? {Nightspark}

De sterren flonkerden boven haar hoofd terwijl ze naar de warriors den liep. Snowynight had haar oren iets naar achter gevouwen en aarzelde eventjes voor de ingang. Maar uiteindelijk nam ze een besluit en drukte ze haar kop naar binnen. Voorzichtig stapte ze naar binnen en liep ze rechtstreeks, hopelijk zonder een andere kat te wekken naar het nest van haar broer. Weer weifelde ze, maar uiteindelijk zette ze haar sneeuwwitte poot op zijn zij en drukte ze zachtjes. "Nighty..?" Vroeg ze zachtjes. "Nighty..? Kun je mee naar buiten komen..? Buiten het kamp..?" Haar stem was niet meer dan een fluistering toen ze sprak, bang om andere katten te doen ontwaken. Toen ze zeker wist dat hij ontwaakt was, verliet ze de den weer, rechtstreeks naar de kampuitgang lopende, ze keek nog eventjes over haar schouder en glipte daarna het kamp uit.

Ze haalde eventjes diep adem en plofte neer. Misschien vond Nightspark het maar gezeur, maar ze moest kwijt wat er de laatste tijd allemaal gebeurd was. Misschien had hij de roddels al gehoord, dat zij en Ashdrizzle elkaar niet meer spraken. Toch wilde ze het hem zelf vertellen, zijn mening.. Want zijzelf wist het niet meer.

Eindelijk, eindelijk had hij het voor elkaar gekregen om vroeg te gaan slapen. Eventjes zijn slechte slaap ritme een opdonder geven, door goed te kunnen slapen. Jammer genoeg was het niet voor lange duur. Het voelde alsof hij pas net vijf minuten had geslapen, toen een bekende stem en een zachte por in zijn zij hem weer deed ontwaken. "Nighty..? Kun je mee naar buiten komen..? Buiten het kamp..?" Nightspark mompelde wat, gromde zachtjes, maar dwong zichzelf om wakker te worden. Voordat hij zijn ogen had open gedaan, was Snowynight echter al weer verdwenen. Hij geeuwde uitgebreid, sloeg zijn nagels in de aarde terwijl hij zich goed uitrekte en stond daarna, nog slaapdronken, op.

Een warme wind sloeg in zijn gezicht, toen hij de Warrior Den uitstapte en de guards toeknikte toen hij in de richting van de uitgang liep. De geur van Snowynight was nog goed te volgen, dus zou hij geen moeite moeten hebben met zijn zusje te vinden. Al was haar witte vacht ook niet echt moeilijk kwijt te raken.
Uiteindelijk kwam hij bij Snowynight uit en geeuwde nog een keer voordat hij ging zitten. "Wat is er Snowy?" geeuwde hij, terwijl hij zijn zusje met betraande ogen aankeek.

Haar broer zag er verschrikkelijk slaperig uit en een steek van schuldgevoel ging door haar hart heen als een doornscherpe klauw. Hij had waarschijnlijk de hele dag hard gewerkt en nu had ze hem zijn slaap ontnomen... Ze slikte eventjes en begon dan ook maar met een excuses aan elkaar te breien. "Het spijt me.." Miauwde ze zachtjes, "Het spijt me dat ik je wakker heb gemaakt maar.." Haar stem beefde, dus ze nam eventjes een momentje om diep adem te halen, proberende zichzelf te kalmeren. "Er is nogal wat gebeurd en ik moet het aan iemand kwijt en omdat ik je vertrouw en omdat je meestal luistert enzo.." Fout, nog steeds enorm aan het jagen en hakkelen. Kalmeren had blijkbaar geen zin gehad. "Ik euh.. ik hoopte dat ik het bij je kwijt kon..?" Mompelde ze er dus maar als laatste achteraan, naar haar voorpoten kijkende en haar staart om zichzelf heen krullende.

Hij zag een blik van schuld in haar ogen verschijnen. Waarschijnlijk voelde Snowynight zich schuldig omdat ze hem had wakker gemaakt. Hij glimlachte eventjes en schudde zijn kop, als teken dat ze zich niet schuldig hoefde te voelen. Echter kon hij een geeuw niet meer onderdrukken, waarna hij haar schaapachtig aankeek. Oeps.
"Het spijt me dat ik je wakker heb gemaakt maar.." Het deed hem pijn om zijn zusje zo te moeten horen. Ze was zo lief, zo breekbaar. "Er is nogal wat gebeurd en ik moet het aan iemand kwijt en omdat ik je vertrouw en omdat je meestal luistert enzo.." Ondertussen was de ergste slaap voorbij getrokken en kon Nightspark weer een beetje helder denken. "Wat is er gebeurd dan, Snow?" vroeg hij zachtjes. "Ik euh.. ik hoopte dat ik het bij je kwijt kon..?" De forse zwarte kater stond op en ging tegen zijn zusje aanzetten, zichzelf over haar ontfermend zoals hij altijd had gedaan. "Heeft het iets met Ashdrizzle te maken?" vroeg hij daarna. De grijze kater, Nightspark wist nog steeds niet wat hij van hem moest denken ... "Je kan alles bij me kwijt, Snowy. Daar ben ik toch je broer voor," miauwde hij daarna warm.

Snowynight knikte zachtjes en keek naar haar voorpoten toen Nightspark over Ashdrizzle begon. Het had alles met hem te maken en ze voelde zich zo rottig dat ze zwijgend haar kopje tegen Nightspark's borstkas aanleunde. "Het heeft alles te maken met Ashdrizzle.." Hikte ze zachtjes, "Er is zoveel gebeurd..." Miauwde ze vervolgens, haar kop schuddende. "Thrush.. Thrushdive bood z'n excuses aan aan me, voor alles wat er gebeurd was... Ik.. ik was eerst sceptisch, maar voordat ik echt iets kon doen, kwam Ashdrizzle erbij en hij raakte boos op Thrushdive... Dus.. dus ik zei dat Thrushdive zijn excuses aanbood.. En.. en toen verklaarde Ashdrizzle dat onze vriendschap over was.." Miauwde Snowynight zachtjes, haar ogen dichtknijpende. "Thrushdive troostte me toen.. Dus... Dus ik ben meer met hem gaan optrekken... Maar laatst zag ik Thrushdive en Ashdrizzle vechten.. En ik.. ik had ze uit elkaar gehaald." Ze haperde eventjes, "En naar de medicine cat gebracht.. Thrushdive had een hele diepe wond en Ashdrizzle was ook gewond.. En Thrushdive zei dat Ashdrizzle hem aangevallen had..." Ze slikte wat nerveus en keek weer schuldig naar de grond, haar kopje terug trekkende. "Nu kwam ik Ashdrizzle gisteren tegen en na een ongemakkelijk gesprek zei hij dat hij me leuk vond..." Nu begon haar stem te trillen en krulde ze haar staart om haar lichaam heen. "En ik.. Starclan, ik wist het niet, ik wist het echt niet.. Na alles wat er de laatste weken gebeurd was... En dat heb ik hem toen gezegd.. En toen ben ik, de rotkat die ik ben, toen ben ik weggevlucht... En nu haat Ashdrizzle me vast..." Ze keek naar haar voorpoten en haar schouders begonnen te schokken.