Zijn felle gele blik gleed over de verschillende katten heen en met een bijna moordlustige blik wist hij een kitten van hem weg te jagen. Hij had geen zin in gezever, totaal niet. Noch gepiep kon hij momenteel aanhoren. Natuurlijk zou hij nooit zo reageren bij zijn eigen kits, dat kon hij gewoon niet. Maar van anderen moest hij gewoon niets afweten, punt. Vooral niet wanneer hij weer in één van zijn slechte buien zat, zoals nu.
Met ruime passen wandelde de robuuste kater het kamp uit en sloeg hij even met zijn staart in de lucht toen hij de bomen om hem heen zag verschijnen. Al dagen hing er een mist van vragen rond in zijn hoofd, hoe het kwam dat alles zo snel was gegaan. Op het ene moment wou hij de tweekleurige poes Strawberry vermoorden, gezien de kattin had gezien hoe hij haar tante een kopje kleiner had gemaakt. En dan BAM, had hij kittens met haar. Hoe, hoe hoe?
Een zucht verliet zijn bekje en met gespannen spieren sprong hij over een omgevallen boomstam. Hij had gewoon wat tijd alleen nodig, zonder dat iemand hem stoorde en van alle vragen begon te stellen. Als hij nog niet eens antwoorden had op zijn eigen vragen, hoe kon hij dan die van anderen beantwoorden?
{Eerste post voor Smokeberry!}