I don't want to face the world in tears [open]

Zijn borst ging meerdere malen op en neer terwijl hij de kikker nakeek die snel wegsprong door de plassen. Zijn grijze vacht hing in natte, vieze slierten, maar de kater had geen zin om zich nu te gaan wassen. Er was toch niemand, niemand die hem kon zien, niemand die hem zou uitlachen, niemand die hem zou toelachen. De Warrior kneep zijn ogen dicht en drukte zijn poten in de modderige ondergrond. Hij wilde Littlepaw niet telkens lastig vallen met zijn zielige gezeur nu hij niet meer kon opschieten met wie dan ook en hun band was nog steeds niet zo goed hersteld. En hij zou haar misschien jaloers benaderen, omdat zij nu wel bevriend was geraakt met Snowynight. De een geeft en de ander neemt.

Hij schudde wild met zijn kop, nee. Hij kon Littlepaw hier niet te schuld van geven, zij had met dit alles niets te maken. Zijn gedachten schieten weer naar het duistere hoekje waar hij ze uit wilde houden en de kater zakte neer in de modder, zodat zijn buikvacht er nog viezer uitzag. Alles was in één vaag weg en niets of niemand kon het nog terughalen voor hem. Langzaam begon hij een van zijn voorpoten droog te likken, maar maakte geen aanstalten meer om op te staan.

Zodra ze had gezien dat haar mentor het Camp verliet, was ze hem achterna gegaan. Niemand had haar tegen gehouden,omdat ze dachten dat Ashdrizzle er van af wist. Wel, dat wist hij waarschijnlijk niet. Halverwege was Ratpaw hem echter kwijt geraakt en nu zocht ze zich suf naar de kater. Hopelijk kwam ze geen anderen tegen. Ze was net seven moons en moest dus nog een moon wachten voordat ze vrij het camp uit mocht. Ze overtrad de regel, maar in het camp voelde ze zich zo gevangen genomen. Bovendien had ze haar twijfels over het gedoe met de Windclan. Maar goed, wie luisterde er nou naar een Apprentice? Opeens rook ze de geur van haar mentor weer, vermengd met iets veel sterkers... Ze rende er op af.

Wel, haar lachen inhouden lukte nog net. Vanuit de struiken bekeek ze Ashdrizzle die kletsnat was en een kikker achterna keek. Dus bij Warriors mislukte ook wel een jachten. Ze kwam niet meteen te voorschijn. Haar mentor leek ergens over in te zitten. Hij zakte juist neer in modder. Ratpaw kwam te voorschijn en liep door de modder naar hem toe. ''Ashdrizzle?''vroeg ze aan hem en ging voor hem zitten. ''Ik volgde je, maar ik raakte je kwijt''vertelde ze vlug, hopelijk werd hij niet boos. ''Is er wat?''Dit was niet de kat die haar had rondgeleid, dat merkte ze wel.

''Ashdrizzle?'' Klonk een stem, maar het enige wat bewoog aan hem waren zijn grijze oortjes. Met een zucht sloot hij zijn ogen en hoorde pootstappen. ''Ik volgde je, maar ik raakte je kwijt'' Hij keek op, zijn blauwe ogen, eens zo helder vrolijk, nu verdrietig en depressief, en zag Ratpaw zitten. Zijn Apprentice die hij door dit hele gedoe had laten stikken. Fijn, dat had hij ook nog eens op zijn geweten. ''Is er wat?'' Hij legde zijn oren in zijn nek en als een Apprentice die net op iets was gewezen keek hij weg naar de grond. "Niets.." Zei hij met een schouderophaal en hief zichzelf uit de modder. Hij keek Ratpaw nog niet aan en draaide zich om. "Dan kunnen we nu beter gaan trainen.." Mompelde hij vervolgens nog steeds met een zachte stem.

Iciclepaw liep nieuwsgierig achter haar grote broer aan. Ze zag dat hij richting de Marshlands ging, en ze snoof zachtjes. Dan moest ze straks weer haar hele vacht gaan schoonmaken! Ze haalde haar schouders op. Dat moest dan maar, ze was zo nieuwsgierig wat Ashdrizzle zou gaan doen! Maar na een tijdje was ze hem kwijt. Ze snoof diep in en zo volgde ze zijn geurspoor, steeds verder de wildernis in. Na een tijdje of wat hoorde ze twee stemmen, van Ashdrizzle en zijn Apprentice. Toen ze iets verder dichterbij sloop, hoorde ze nog wat woorden. "...beter gaan trainen.." Daarna hoorde ze pootstappen. Ze sprong uit het hoge gras en stormde de open plek op, maar wel zo dat ze maar een heel klein beetje geluid maakte. Toen ze ongeveer 10 meter van ze af was, sloop ze in sluiphouding. Na een paar meter zette ze zich schrap voor de sprong, en ze zette af. Ze sprong mis en vloog zo de druiperige modder in. "Gatverdamme! Haal dit vieze spul van me af!" riep ze boos uit en ze probeerde op de zijkant te komen. Ze voelde dat de modder aan haar trok en ze zette zich af op de bodem en ze sprong zo op de kant. Ze schudde wild met haar vacht maar het maakte niks uit. Bedrukt keek ze naar Ashdrizzle. "Hé..." zei ze toen zachtjes en ze boog haar kop.