{Frostlake} Please leave all overcoats, canes and tophats with the doorman

{Eerste post gereserveerd voor Frostlake}

Haar ogen half gesloten, krulde Snowynight haar staart om haar lichaam heen en slaakte ze een zachte zucht. De zon begon al langzaam onder te gaan en ze kon het niet helpen om al wat licht weg te doezelen. Het kamp druppelde langzaam leeg, maar ze maakte nog geen aanstalten om op te staan. Dat kwam van zelf wel. Snowynight ging dan ook elke dag weer wat later de warriors den in, zorgvuldig zichzelf ervan verzekerend dat iedereen al wel sliep. Wat voorzichtig sloeg ze haar ogen op toen er een schaduw over haar heen viel, het lichte wantrouwen in haar ogen onmiskenbaar toen ze de kat niet meteen kon herkennen door het slechte licht.

_{De nachtzwarte kater kwam wat later dan normaal terug in het kamp. Hij had weer eens wat getraind met Beaverpaw en was daarna nog gaan jagen, in de hoop dat hij een van zijn vrienden tegen zou komen, maar dat was helaas niet gebeurd. De kater liep naar de prooistapel om zijn prooien hier neer te leggen. Onderweg had hij al wat gegeten van een muisje en dat was voor hem wel weer genoeg. Morgenochtend nam hij wel wat groters om extra energie te krijgen. Hij slofte in de richting van de Warrior Den om net zoals de meeste katten te gaan slapen. Zijn blik viel echter op een witte kattin die hem heel bekend voorkwam. Hij stopte en glimlachte toen naar de slaperige kattin. "Goedenavond, Snowynight." Miauwde de kater en zette zich toen zachtjes neer voor de poes.}