They'll enter the lion's den

Haar vermoeide poten voelden lam, haar pootkussentjes voelden gebarsten en haar mentaliteit voelde gebroken en gebarsten, onherstelbaar. Leegjes staarde ze voor zich uit terwijl ze de groep diep het Thunderclan territorium in volgde. De kleine, slanke poes deed geen moeite om te socializen met andere katten. Ze liet haar blik naar de grond gericht houden en deed geen moeite om op of om te kijken. Ze voelde zich er te moe voor. Ze had het Thunderclan kamp al gezien. Had ze maar geweten dat dit alles zo rampzalig zou aflopen... Nooit van te voren, ook niet in de SkyClan, had ze zich zo alleen gevoeld. Het deed haar zeer.

De doornentunnel voelde onwennig terwijl ze erdoorheen liep. De fijne takjes voelden alsof ze haar beet wilden pakken, haar beet wilden nemen. Aanvallen zelfs... Alles voelde onwelkom, hoe erg Firestar ook z'n best deed om hen zich welkom te laten voelen. Ze voelde alsnog het wantrouwen richting de rest van de katten en ook richting Firestar zelf. Mokkerig ging ze zitten, voor zichzelf al besluitende dat ze vannacht niet in een den ging slapen. Het was immers lekker warm. En het was niet alsof ze nooit buiten geslapen had... De poes krulde haar staart rond zichzelf heen en keek naar de grond. Ze voelde zich vreselijk, echt vreselijk, maar weigerde om naar Silverfang te gaan voor troost. Nee, dat zou ze de eerst komende tijd niet meer doen...

Shellblade liep vermoeid met de groep katten mee. Vanaf nu zou Thunderclan zijn thuis gaan worden. hij kon het alleen nog niet helemaal voorstellen. Hij kon wel begrijpen dat alles wat er gebeurd was ook echt gebeurd was, maar dat Skyclan er niet meer was kon hij niet begrijpen. Hij had geen idee hoelang de tocht duurde, maar uiteindelijk kwamen ze bij het kamp aan.
Voorzichtig liep hij door de door tunnel het kamp in. Eenmaal binnen keek hij het kamp rond, hij wist namelijk niet wat hij van het kamp had moeten verwachten. Hij voegde zich bij de andere Skyclankatten en keek hoe de clan zich verzamelde bij de oproep van Firestar. Hij zag katten met verschillende emoties op hun gezichten, hij kon het ze ook niet kwalijk nemen. Om nou in een keer vreemdelingen on je kamp te hebben zou niemand prettig vinden. Hij hoopte wel dat ze hem zouden accepteren, dit was ten slotte vanaf nu zijn clan. Hij had meegeluisterd naar wat Firestar had gezegd en had er ook geen problemen mee om buiten te slapen vannacht.

De rode kattin moest zich zowat meeslepen tijdens de tocht door het onbekende territorium. Haar vacht zat nog altijd vol roet en zo hier en daar waren stukken vacht totaal weg geschroeid. Ze kon het nog altijd niet geloven: SkyClan bestond niet meer. Maar ze wist dat ze de juiste keuze had gemaakt om naar ThunderClan te gaan. Haar familie was dood, want ze waren niet bij de Vierboom geweest. Haar siblings, haar moeder, allemaal waren ze weg. Een traan drupte uit haar ooghoek. Haar poten leken er zowat af te vallen, zo moe was ze. Ze haalde zwaar en schor adem vanwege de rook die in haar longen was getrokken, en het piepte zelfs een beetje. Ze snoof een keertje en volgde de rest toen weer.

Peachpaw volgde de groep door de doornentunnel heen, dit was het dan, haar nieuwe thuis. Ze bleef dicht in de buurt van de SkyClan katten. "Katten van ThunderClan, verzamel bij de Highrock voor een belangrijke Clanmeeting!" Vele katten kwamen uit hun Dens en bekeken de SkyClanners vol verontwaardiging. Peachpaw slikte, het voelde niet fijn als iedereen naar je keek. Ze was neergeploft op haar achterwerk en keek met tranende oogjes naar Firestar. "Zoals jullie weten is SkyClan ernstig getroffen door de trillende grond en het vuur dat hun territorium trof. Hierdoor is het SkyClan territorium onleefbaar geworden. Tijdens de Gathering hebben wij besloten om SkyClan een nieuw thuis te bieden in de vier andere Clans. Zij hebben zelf gekozen en de warriors, apprentices, queens en kittens die jullie nu hier zien, hebben besloten ThunderClan hun thuis te maken. Ik verwacht mijn Clan om hier begrip voor te tonen." De stem van Firestar was kalm, en dat bracht wat rust in de kop van de kattin. "Ik zou graag willen melden dat er morgen een ceremonie zal worden gehouden, om de oud SkyClan katten een ThunderClan mentor te geven die hen kan leren hoe het hier allemaal werkt. Daarnaast zullen de apprentices een blijvende mentor toegewezen krijgen. Ook zullen wij morgen samen moeten werken aan het vergroten van de nesten. Helaas zullen de meeste nieuwkomers vandaag buiten moeten slapen, maar ik weet zeker dat er genoeg plaats is voor de gewonden, elders, queens en kits om binnen te rusten." Tranen welden op in haar ogen, aangezien dit haar deed verlangen naar haar eigen vertrouwde nest, maar die was verzwolgen door de vlammen. Firestar was niet langer meer op de Highrock te zien. De rode kattin voelde zich wat duizelig worden. Ze zette haar pootjes uit elkaar en liet haar kopje hangen. Maar toen stortte ze in. Met een plof viel ze omver en was buiten bewustzijn. De rook, de stres, de pijn in haar poten, het was haar gewoon even te veel geworden.

Maskpaw was niet meegegaan naar vierboom, maar had wel zitten wachten op de terugkeer van Firestar. Hij wilde namelijk wel weten hoe het was afgelopen, want het leek erop dat Skyclan echt hulp nodig had. Alleen wat de oplossing was geworden was iets wat hem toch wel verbaasde. Firestar kwam namelijk terug met een groepje Skyclankatten en het was duidelijk dat die niet zomaar mee waren gekomen. Firestar begon te spreken en Maskpaw was ondertussen dichterbij gekomen om beter in zich op te nemen wat er allemaal nou gebeurde. Deze Skyclankatten zouden dus vanaf bij de clan komen, hij begreep waarom de keuze was gemaakt, er was gewoon geen andere optie geweest. Nadat Firestar klaar was met spreken, stond Maskpaw ook op en liep naar de leider die nu met Silverfang aan het praten was. Hij boog zijn hoofd als begroeting naar de twee katers en zei: "De gewonden kunnen naar de medicine den gebracht worden, dan kan ik ze daar behandelen. Als er katten zijn die eernstig gewond zijn dan wil ik dat graag zo snel mogelijk weten." Als er Skyclankatten waren die zijn hulp nodig hadden, dan zou hij die onmiddellijk geven. Het maakte voor hem niet uit welke clan ze waren, een gewonde kat moest altijd geholpen worden. Plotseling hoorde hij een geluid alsof iemand neer was gevallen en draaide hij zich om in de richting waar het geluid vandaan was gekomen en zag een Skyclan apprentice die duidelijk buiten bewustzijn was geraakt. Hij keek nog een keer over zijn schouder naar Firestar en Silverfang, maar liep daarna meteen op de apprentice af. De apprentice was duidelijk neergevallen van alle rook en stress en hij kon het haar niet kwalijk nemen. Het zou de apprentice sowieso goed doen om wat uit te rusten, maar hij moest haar ook proberen te kalmeren, anders zou ze zo weer flauw kunnen vallen van de stress. Hij richtte zijn blik op de katten om hem heen en vroeg aan ze: "Zou een van jullie haar naar de medicine den kunnen brengen?" Hij wachtte tot iemand haar had opgepakt en liep toen zelf vooruit naar de medicine den. Hij zou zich moeten voorbereiden op de gewonde katten die naar de den zouden komen.

De hele weg terug naar het kamp had hij naast Dogdance blijven lopen, of dat toch geprobeerd. Af en toe ving hij wel eens een glimp van ongemak en angst op in één van de SkyClan katten hun ogen, maar vaak ook gewoon een wolk van emoties. Hoe zou het zijn, je Clan verliezen en naar een andere te moeten verhuizen? Hijzelf zou geen idee hebben van hoe het zou aanvoelen. Maar als het ooit gebeurde zou hij sowieso kiezen voor het rogue leven. Hij had geen behoefte aan een andere Clan, hij zou dan ook nooit tegen één van zijn vroegere Clangenoten willen vechten. Hij leek misschien dan wel koud te zijn tegenover anderen, stiekem had hij wel een hart.

Toen hij voor het eerst naast Dogdance het kamp binnenliep wierp hij haar even een rustige blik toe waarna hij eerst ging zien wat de poes ging doen. En zodra ze haar staart rond haar lichaam krulde en naar de grond staarde, naderde Snowstorm haar voorzichtig. Iets zeggen deed hij echter niet, ze had vast tijd nodig om van alles te bekomen. Als ze wou mocht ze haar hart luchten bij hem, maar hij zou niet beginnen van 'alles komt wel goed'. Dat deed iedereen, maar stiekem wist gewoonweg niemand wat te toekomst in petto had.

Zijn amberkleurige ogen hadden een onzekere blik aangenomen en bij elke stap die hij zette leek het wel of zijn loyaliteit in twee werd gerukt. Hij wou terug naar het SkyClan kamp, in plaats van naar dat van ThunderClan. Waarom had Silverfang toch ingestemd op Firestar's idee? Ze zouden evengoed een nieuw territorium zijn kunnen gaan zoeken en zich daar vestigen. Desnoods konden ze het oude kamp toch gewoon hernieuwen? Een brok kwam vast te zitten in zijn keel en met moeite hield hij zijn ogen droog. Het besef dat hij nooit meer in zijn oude nest zou liggen had hij nog niet, maar zodra hij zijn eerste stappen in het vreemde kamp zette overviel een verscheurend gevoel hem, en viel het besef als een blok steen op hem neer.

Plots hoorde hij een zachte plof en zag hij in zijn ooghoeken dat Peachpaw, een van de ex- SkyClan apprentice's, was neergevallen. Snel trippelde hij in haar richting en snoof hij onzeker aan haar lichaam. Ook een tweekleurige kater, die vast de Medicine cat was of daar toch voor leerde, kwam zich erbij bemoeien. "Zou een van jullie haar naar de medicine den kunnen brengen?" Yarrowpaw knikte en duwde zijn neusje onder het gestalte van de poes, waarna de rest van haar lichaam op zijn rug rolde. Hij volgde geduldig de kater tot hij arriveerde bij een donker hol. "Mag ik ze terug neerleggen?" Vroeg hij, lichtelijk onzeker.

Dogdance kneedde de grond wat nerveus met haar voorpoten en blies geërgerd wat lucht in haar wangen. Ze trok haar schouders wat hoger op en keek wat geschrokken op toen een kat neerviel, eentje die ze herkende als Peachpaw. Niet dat ze de poes ooit gesproken had, maar het was toch wel even choquerend om te zien hoe iemand zomaar op de grond neerplofte. Het was vast de stress geweest. Om eerlijk te zijn, voelde ze zichzelf ook niet prettig meer, ietwat duizelig en wazig. Af en toe wankelde ze dan ook even in haar zittende positie, door de traumatische gebeurtenissen die in haar hoofd spookten. Eventjes keek ze op naar Snowstorm. "Laat me geen spijt krijgen van m'n beslissing.." Mompelde ze enkel, haar stem ietwat rauw van alle ingeademde rook, waarna ze haar blik weer afwendde om even naar Silverfang te kijken en vervolgens weer naar de grond.

Maskpaw liep de medicine den in en draaide zich binnen om naar de kat die de apprentice naar binnen had gebracht. "Je mag haar in dat nest neerleggen." Zei hij terwijl hij met zijn staart naar een nest wees. "Ik ben trouwens Maskpaw, medicine cat apprentice van Thunderclan." Stelde hij zichzelf voor aan de kater. Hij vond het namelijk wel gepast om zichzelf even voor te stellen. Niet alle katten van Skyclan wisten waarschijnlijk wie hij was. Hij draaide zich om naar de den om te kijken welke kruiden hij nodig zou hebben voor als er gewonde katten binnen zouden komen. Er zouden sowieso katten zijn die rook hadden ingeademd, daarvoor zou een massage helpen om het ademen te verbeteren en ook zou honing helpen om de schorre keel te verzachten. Er konden ook nog katten in shock zijn of katten die gekalmeerd moesten worden, daarvoor kon hij het beste tijm kunnen gebruiken en dan waren er ook nog katten die wonden zouden hebben, daar had hij verschillende dingen voor nodig. Na de kruiden klaargelegd te hebben die hij nodig zou kunnen hebben liep hij weer naar de apprentice toe. Ze was dan nu wel buiten westen, maar hij kon haar op zijn minst helpen om wat te kalmeren. Hij begon rustig met zijn voorpoten haar borstkas te masseren, dit zou het ademen makkelijker maken en het zou haar waarschijnlijk ook wat kalmeren.

Hij trippelde met de groep mee, maar het was lastig. Het leek net alsof hij in iets zat wat hem tegenhield. Hij liep tegen zijn wil mee, dit wou hij ook helemaal niet. Eenmaal in het kamp aangekomen vertelde Firestar een aantal dingen. Hij keek kwaad op bij het horen van "Mentor" Hij voelde al kwaad gegrom opkomen uit zijn keel, zeker weten dat hij niet naar zijn mentor zou luisteren! En er moesten ook nog eens katten buiten slapen?! Konden ze niet gewoon zorgen dat ze hun dennen groter hadden gemaakt? Ze kregen toch veel kittens en apprentices erbij? Hij zuchtte, hij wou weer naar huis, ze hadden geen thuis meer. Tegen zijn zin in ging hij eigenlijk bij Dogdance zitten en keek haar aan. Het vuur van arrogantheid wat meestal in zijn ogen stonden was helemaal verdwenen, en had plaats gemaakt voor dofheid. Hij zag hoe een apprentice neerviel, waarom moest SkyClan dit weer overkomen? OOC: En toen zat Thunderfeel "Gezellig" bij Dogdance (':