[Open] The Longing Is There

Het was erg donker, maar Quietkit had allang toegegeven dat ze niet kon slapen. Met een zacht kittenachtig zuchtje kroop ze uit haar nest en verliet met zachte passen de Nursery. De maan wierp een zilveren kleur op het kamp en misschien dat ze dit vroeger met grote ogen had willen aanzien, maar nu niet. Vreemd genoeg niet. De calico kitten zocht het plekje op waar zij en Wolfkit niet zo heel lang hadden gezeten en zelfs hun eerste ruzie hadden gemaakt. Met neergeslagen ogen keek ze naar de grond en krulde zich op in een klein pluizig bolletje. Op die dag was haar moeder zo kwaad op haar geweest, nog nooit had ze zon blik in die blauwe ogen gezien.. Quietkit zuchtte zachtjes en legde haar kop op haar poten. Maar toch was daar het gevoel.. het gevoel om weer haar kopje buiten het kamp te steken en die vrijheid tegemoet te gaan. Nooit had Quietkit verwacht dat ze dat zou willen, maar toch, het was er wel! Misschien kwam het omdat ze Wolfkit zo goed had zien jagen in het bos, dat zij dat ook wilde om hem dat te laten zien, misschien was het wel de hint van avontuur die haar aansprak. Maar nee. Zelfs deze Quietkit zou het nooit durven om naar buiten te gaan.

Smellbelly zuchtte. Ze woelde en draaide maar kon de slaap niet vatten. De zwarte kat stond op en liep haar den uit. Ze rekte zich eens goed. Haar mond ging wijdopen en haar tanden werden zichtbaar. Uitgerokken liep ze verder. Ze botste tegen iets op. Smell keek naar beneden. Een kitten op dit uur? Ze zette een stapje naar achteren. "Wat doe jij hier?", vroeg ze niet streng. De grote poes ging zitten en keek de kitten aan. Quietkit, ze zag er verslagen uit. "Is er iets?"