Bonjour{Quest.}

Pearson gaf zijn vacht ritmische likken het was een heel karwei om zijn lange witten lokken schoon te houden. Voor een kater was hij vrij ernstig obsessed met zijn vacht, hij kon er niet tegen als hij vies of nat was. Vooral nat en regen dat kon hem gestolen worden water was er om te drinken niet om uit de hemel te vallen en alles doorweekt te maken. Pearson zuchtte en stond op hij liep langs een stenen muurtje, met een kort sprintje sprong hij er op. Hij zetten een paar stappen waarna hij ging zitten precies in de zon dit was een heerlijk plekje.

Pearson sprintte een stuk hij liet zijn rode ogen het gebied onderzoeken. Hij stopte met een sliding zijn oren spitste zich. Een opmerkelijk getik was duidelijk te horen, Pearson staarde naar een groten boom. Op de stam zat een vogel een gat te tikken. Het beestje zat niet erg hoog dus met een flinke sprong moest het wel lukken. Pearson rende op het beestje af hij zakte door zijn achterpoten en zetten zich af met beide klauwen uitgestoken greep hij de vogel. Toen de witte kater weer op de grond belanden beet hij in de schedel van de vogel. tevreden begroef hij hem. Pearson liep richting een klein grind pad toen hij geritsel achter zich hoorde dat kan beter geen beest zijn dat uit is op mijn prooi de grootten kater draaide zich om en keek naar het gestalte voor zich "hallo Quest." bromde hij wat meer gerustgesteld.

De slanke lichtbruin witte kater raspte kalmpjes met zijn roze tong over zijn vacht om te uitstekende plukken haar weer glad te strijken. Hij had zonet nog even gejaagd en de wind had zijn hele vacht overhoop gegooid. Niet dat hij echt veel om z'n uiterlijk gaf, hij wou er gewoon fatsoenlijk uitzien en niets als een zwerver overkomen. Je uiterlijk was dan ook wel het visitekaartje, of je het nu wou of niet. Na het ritueel enkele minuten herhaald te hebben stond de kater op en trippelde hij naar de andere kant van de struik waar hij zojuist nog achter gescholen had. Pas toen merkte hij de grijze kater met rode ogen op, welke Quest duidelijk al op het spoor was geweest. "Hallo Quest." Bromde de kater wat. Had hij soms last van een zere keel? Waarom anders die zware stem? Hij wierp die gedachte maar even aan de kant en richtte zich hierna tot de kater. "Goedendag Pearson." Begroette hij terug, met zijn eigen gladde stem. Hij gaf nog snel enkele likken aan zijn borstkas waarna hij uiteindelijk zijn amberkleurige blik weer in die van Pearson priemde.