Reunion of Nostalgia {Nightstream}

"Ashcloud, ik wil dat jij met ons mee de grenzen gaat controleren." Langzaam hief de kater zijn grijs gestreepte kopje wat hoger. Ze wilden hem mee op een border patrol? Nou dat was een verrassing. Sinds hij afgetreden was als medicine cat apprentice, werd er niet meer zoveel met hem gepraat, zeker niet omdat hij Sandspots als reden opgegeven had. Helaas voor hem had de poes hem toen gedumpt en in de steek gelaten. Hij had haar nooit meer gezien. Dus nu was hij hier, al zijn kaarten op tafel gelegd en toch had hij verloren. Er viel niks meer aan te doen, hoe ongelukkig het hem ook maakte. "Ik kom eraan." Beloofde hij, waarna hij zichzelf omhoog hief en naar de kampingang liep.

De patrouille was saai, maar wat had hij anders verwacht. Langs de riverclan grens gingen ze. Ashcloud proefde de lucht zo nu en dan en zorgde dat ervoor dat hij behoedzaam opkeek. Rook hij Riverclan? Pas na een paar stappen besefte hij dat hij echt Riverclan rook. Ook zijn patrouille raakte onrustig. "Ik ga wel kijken, loop maar alvast door." Beloofde de kater. Hij had de lucht herkend. Het zou wel veilig zijn. De patrouilleleider haalde zijn schouders op en liep door, al snel gevolgd door de rest. Hierna stak Ashcloud zijn kop door de struiken heen en riep hij zachtjes. "Nightstream.. Nightstream ben jij dat?"

Reunion of Nostalgia {Nightstream} Blue-19

Nightstream liet de rivier achter zich terwijl ze over vaste grond in de richting van Fourtrees stapte. De RiverClan medicine cat was van plan geweest om kruiden te verzamelen, maar had een kleine omweg gemaakt langs de rivier. Ze wist niet precies waarom, maar het was nog altijd een plek waar ze vaak heen ging als ze even moest nadenken. Deels onbewust kwam ze daar ook in de hoop Jayfeather weer te zien. Ze had de kater alles verteld en het was nu al zo lang geleden dat ze hem had gezien. Op de een of andere manier had ze zich goed genoeg gevoeld die avond om haar fouten met hem te delen. Hij had sinds dien nooit iets doorverteld, anders dan was er wel iemand naar haar toegekomen om haar op haar plek te zetten. Nu de vier grote eiken naderde, de plaats waar alle territoria bijeen kwamen, voelde ze een lichte brok in haar keel komen. De gatherings en medicine cat gatherings werden er gehouden, maar er was meer dan dat. De zilveren poes schudde haar hoofd om vervolgens zonder enige twijfel door te stappen. Het was nu zo lang geleden en al bleven bepaalde dingen haar achterna zitten, vooral haar eigen schuldgevoel, ze moest door. Een sterke ShadowClan geur drong haar neus binnen. Night bleef voor een moment staan, maar vervolgde toen haar weg. Toen er echter geritsel klonk in de struiken, gevolgd door een bekend gezicht, bleef ze op haar plaats staan. De poes stapte achter de struiken vandaan zodat ook zij zichtbaar werd. Haar ijsblauwe ogen staarde recht in de ogen die ze een tijdje geleden zo had geadoreerd. Ze had Ashcloud zeer weinig gezien na het hele voorval, dus was het een behoorlijke klap in haar gezicht. De poes probeerde niet te geschrokken over te komen, terwijl ze haar mond opende om antwoord te geven. Hij had haar zo te zien ook herkend. "Ja, ik ben het, Ashcloud" zei ze kalm, tot haar verbazing. Het was zo lang geleden, misschien was ze er wel helemaal overheen en was dit het moment dat ze dat zou uitvinden. "Wat doe jij hier?" kwam er snel achteraan.

NIGHTSTREAM

$Reunion of Nostalgia {Nightstream} Artistic_dividers_5$

Voorzichtig liet hij de bladeren over zijn gezicht strijken terwijl hij zijn kop nog wat verder door het gebladerte priemde. Al snel zag hij het bekende, lichte tabby hoofdje die hij wel vaker had gezien. Ook zij was een stuk over geworden. Hij had haar dan ook een tijdje niet gezien. Naar de gatherings ging, of in het begin zelfs mocht, hij niet meer. En verder zag je de katten uit de andere clans nagenoeg niet, op een gelukje zo nu en dan na. Of nou ja... Of je het een gelukstreffer wilde noemen... Hij wist het niet zeker. Nog niet thans. De rustige stem die uit haar mond kwam deed hem ietwat ontspannen. Ze had hem destijds gezien, met Sandspots toen nog. Ze had hem niet verraden... Dus.. Hij kon haar vertrouwen... Toch?
"Ik zie het," Miauwde hij met een wat sullige grijns, hij wist niet goed hoe hij op de lichte tabby moest reageren. Zij had zich wel braaf aan de regels gehouden. Hij, lovesick dat hij was, had dat niet gedaan. Hij had ervoor moeten boeten en hoe. Hij was alles kwijt geraakt. Zijn enige vertrouwenspersoon, zijn oud-mentor Raindrop was dood. Zijn positie en het respect van zijn clangenoten was hij kwijt, wat hij daar ook nog van had dan. Zijn leven was een wrak geworden, al bleef hij nog steeds op zijn eigen maniertje doorstappen. Hij was het wel gewend dat zijn leven een wrak was. Wat was het verschil? Hij had maar eventjes geluk gehad en dat was door zijn eigen stomme fouten weer weggerukt uit zijn gestreepte poten. Hij haalde zijn schouders op op Nightstream's volgende vraag. "Borderpatrol," Reageerde hij met een wat verontschuldigende grijns. Zou ze hem ook veroordelen? Dat hij nu weer een warrior was?