{Bravesoul} Ballad of the Mona Lisa

De zon regende neer op haar korte, gember met wit gekleurde pels en ze ademde eventjes diep en genietend in van de binnenkomende warmte. Een glimlach verscheen op haar snoet en ze wreef even met haar voorpoot langs de zijkant van haar kop. Ze had zojuist al gejaagd dus ze vond dat ze nu wel toe was aan lichte ontspanning. Of tenminste, dat hoopte ze. Want zo'n ervaren warrior was ze nog absoluut niet en die nog apprentice-achtige naïviteit hielp niet bepaald.

{Eerste post gereserveerd voor Bravesoul}

Met forse slagen zwom de kater in het rond. Hij keek naar de vissen die onder zijn poten doorschoten. Het waren kleine, zilverkleurige visjes die hem in snelle slagen passeerden. Op de kant lag al een stapeltje van die visjes, met daarnaast een aardige waterrat. Een zoveelste visje werd weer gevangen tussen zijn klauwen, en hij nam het visje tussen zijn kaken en wierp het op de stapel. Hij sprong hierna zelf uit het water en schudde zijn vacht uit. De visjes en de waterrat nam hij stevig tussen zijn kaken en legde ze onder een struik, zodat de zon hen niet kon bederven. Het enige nadeel in groenblad, de prooi was snel bedorven en soms stonk het ook wel in het kamp. Hij legde zich neer op de grond en voelde hoe de zon zijn vacht al aan het opdrogen was. Na een tijdje, toen hij weer was opgestaan, zag hij een gember/rode kattin die een stukje verderop lag. Met zijn pluizige vacht - dat kwam omdat het net nat was geweest - trippelde hij op de kattin af. "Hallo," miauwde hij en nam naast haar plaats. Zo een-twee-drie wist hij haar naam niet te noemen. "Ik ben Bravesoul, en jij?"

Een kop die net boven het water uitstak trok haar aandacht en de poes hield haar kop wat scheef, totdat ze herkende dat er gewoon een clangenoot wat aan het zwemmen was verderop. Ze besloot hem niet te gaan storen en liet haar pootje tegen het water aantikken. Ze giechelde zachtjes door de kleine rimpelingen verschenen en haar reflectie verstoorden. Ze kon het niet helpen, het amuseerde haar nog steeds. Het beeld werd langzaam weer helder en ze zag dat er een andere schaduw over het water was gevallen. Wat verrast keek Sunflare op en glimlachte vriendelijk. "Goedenmiddag!" Miauwde ze vrolijk snorrend. "Aangenaam Bravesoul! Mijn naam is Sunpa- Sunflare!" Miauwde ze, eventjes wat nerveus giechelend toen ze haar apprentice naam uitsprak. Ze kon het niet helpen, ze was er nog niet helemaal aan gewend om een warrior te zijn en ze had zichzelf zo lang en vaak voorgesteld als Sunpaw.