Not able to do those things..

Het was de dag nadat ze Timesong had gevonden, dood bloedend door een dodelijke wond. Door wie was deze aangebracht? Hoe had deze kat dat kunnen doen? Deze vragen waren allang door haar kop heen gegaan, maar na haar wacht over zijn lichaam was alles een waas geworden. Met moeite had de Leader zich naar boven weten te dragen, pas toen de zon zijn eerste stralen hadden geworpen. Ze had hem alleen achtergelaten omdat de Elders het lichaam wilden gaan begraven, anders was ze nog een dag naast haar trouwe vriend gebleven. En nu? Nu lag ze in haar nest, ze wilde zich verbergen van de rest van de wereld, zich nooit meer laten zien. Zorgen over de Clan had ze niet meer, het kon haar eerlijk gezegd even niet meer schelen. Innerghost pakte haar taken wel op, zo loyaal was ze wel. Wat ze miste van de zwarte poes was echter de vriendschap die ze nu echt nodig had. De Deputy pakte haar taken wel op, maar ze liet Shrew wel alleen terwijl ze in zo'n zware rouwbui zat. Met een zucht krulde de zwart witte poes zich nog wat strakker op, ze was bijna een bol op een nest van mos. Tranen had ze eruit gehuild en haar gezicht voelde klam aan. Hoe had StarClan dit kunnen doen? Hoe..? Snikken zorgden ervoor dat er weer wat beweging in haar lijf kwam, Shrewstar klemde haar klauwen in haar nest om zich niet zo zwak te tonen, maar het lukte niet. Haar vriend was weggenomen door een Clan van katten die nooit genoeg konden nemen. Kon ze nu nog wel verder met het feit dat zij meerdere kansen kreeg en iedereen om haar heen maar één?

OOC; Open, graag voor iemand waar Shrew nog wel een band mee heeft (:

_{Hij had nog een hele tijd getwijfeld voordat hij zich uiteindelijk in zijn mosnest had geplaatst en traag in slaap was gevallen. Getwijfeld over het feit dat hij misschien beter bij Shrewstar kon blijven, maar hij had uiteindelijk besloten om haar wat tijd alleen met de kater te geven. Het zou dan ook de laatste keer zijn dat ze tijd alleen met de bruine kater zou kunnen doorbrengen. Hij kon het nog steeds niet geloven. Timesong was dood, de kater waar hij al die tijd jaloers op was geweest was er niet meer. Hij begon zich zelfs zorgen te maken dat hij zich nu misschien zou beginnen te vervelen. Maar in plaats daarvan had hij het doel om Shrewstar te troosten aangenomen. Hij had haar al twee keer laten vallen wanneer ze hem juist het meest nodig had, een derde keer zat er niet in! Met ruime pootstappen bewoog zijn lichaam zich voort richting de leaders den, waar de zwart witte poes zich nu waarschijnlijk in bevond. En ja hoor. Zodra hij zijn kop door de ingang van de den stak zag hij de poes alleen in haar nest liggen, waarschijnlijk nog aan het jammeren over de dood van haar vriend. Voorzichtig plaatste hij zijn voetjes in het hol waar de leader zich in bevond, wetende dat als hij toestemming zou vragen hij toch geen antwoord terug kreeg. Hij wist maar al te goed hoe het voelde om iemand te verliezen. Met geluidloze passen trippelde hij naar haar toe, zijn staart laag houdende en zijn oortjes naar voren gespitst. "I-ik dacht dat je misschien wel gezelschap kon gebruiken," Miauwde hij zachtjes, terwijl hij even de overeind staande plukken vacht van de poes glad streek met zijn tong.}

De wel bekende geur van Wolftail dreef haar neus binnen, maar geen enkel geluid of woord gleed over haar lippen. Ze kon het niet meer, haar stem was opgebruikt bij het toespreken van haar Clan en ze wilde ook niets zeggen. Wie wilde haar nou horen? Misschien was de dood van Timesong nou net het laatste duwtje geweest dat ze nodig had om zichzelf helemaal op te geven. "I-ik dacht dat je misschien wel gezelschap kon gebruiken," Vervolgens voelde ze zijn tong over haar vacht gaan, maar ze bewoog geen enkele spier. Haar groene ogen keken levenloos voor zich uit, naar een plek die alleen zij kon zien in de wand van haar Den. Ze was wel dankbaar dat Wolftail haar was komen opzoeken, maar wat kon ze nu doen dan? Gaan spreken en dan het gevaar oplopen dat ze in tranen uit zou barsten? Zich zwak tonen tegenover de kater? Nee, dan kropte ze liever alles op en dat ze alleen al die emoties kon laten gaan. Zonder dat ze het wist liepen er weer tranen langs haar wangen, ze waren dus toch niet op. Snikkend sloot ze haar ogen en legde haar voorpoten over haar kop. Niemand mocht haar zo zien.

_{De kattin veroerde geen vin, maar dat maakte hem ook niet veel uit. Zijn bedoeling was om haar te troosten en haar wat op te peppen, niets meer. De poes had vast tijd nodig om dit alles te verwerken en dat nam hij haar niet kwalijk. Hij bleef haar vacht likken totdat deze weer zachtjes begon te glimmen en keek haar nadien even aan toen ze weer zachtjes begon te snikken. Met zijn neusje haalde hij de tranen op haar wangen weg. "Het is oké om te wenen, ik ga je niet uitlachen en zal ook niks tegen iemand zeggen." Miauwde hij zachtjes terwijl hij haar een tedere lik over haar voorhoofd gaf. Nu Timesong er niet meer voor haar was, was het eens tijd dat Wolftail zich fatsoenlijk ging gedragen en de poes ging opvangen wanneer ze viel. Met een meelevende blik in zijn blauwe ogen keek hij naar de kattin, niet verwachtende dat ze nog iets terug zou zeggen of hem een blik waardig ging gunnen. En dat nam hij haar ook niet kwalijk. Hij zou haar deze keer niet bevelen om haar tranen in te houden, neen, deze keer zou hij haar juist de tijd geven om uit te huilen.}

Zijn tong bleef over haar rug heen gaan en waarschijlijk verzorgde hij zo haar vacht zodat ze er niet meer als een wilde uit zag. Het kon haar niet schelen hoe katten haar zagen, uiterlijk zei nooit iets. "Het is oké om te wenen, ik ga je niet uitlachen en zal ook niks tegen iemand zeggen." Zijn neus haalde een deel van de tranen weg, maar nieuwe druppels vervingen de plaats al snel. Maar toch, hij was er nog steeds voor haar en gaf niets om haar zwakke uitbarsting. Shrewstar begon wat te trillen, deels door haar verdriet en deels door een koude greep om haar hart. Hij was.. weg. Voor altijd.. Ze zou hem alleen kunnen zien als ook zij naar StarClan zou vertrekken en misschien kon hij een glimp opvangen van hem als ze weer zo dom een leven verloor. Nog steeds voelde ze de warmte van de kater bij haar, maar haar keel voelde te droog om woorden te uiten. Moeizaam hief ze haar kop wat overeind en wierp een trieste blik op de tabby. Haar blik was deels wazig door de laag van tranen, maar ze wist wat opzij te schuiven. Ze had zijn gezelschap nu nodig. Moe legde ze haar kop weer neer op haar nest en krulde haar staart langs haar lijf. Ook al had ze hier de hele nacht gelegen, geen oog had ze dicht gedaan.

_{Seconden gingen traag voorbij, en hoe langer de stilte heerste hoe harder hij neigde naar een blik van haar. Maar zodra hun ogen elkaar ontmoette had hij hier alweer spijt van. De trieste blik die hij zag gaf hem een steek in het hart, echter liet hij dit niet zien en ging hij in plaats daarvan naast haar liggen zodat ze wat warmte kon opvangen. Al vanaf dag één dat ze hier lag wist hij dat ze vanaf toen eenzamer zou zijn dan ooit tevoren. Misschien had ze dit juist nodig, het was dan ook puur vriendschappelijk bedoelt. Ook de moeheid droop van haar vacht af, wat vast kwam omdat ze de hele nacht bij de kater had gelegen. Of niet? Was de poes al eerder naar haar nest gegaan? Hij haalde zachtjes adem en legde zijn kopje over die van haar. "Rust maar wat, als er iemand komt zal ik zeggen dat die weer weg moet gaan. Het belangrijkste nu is dat jij je weer beter gaat voelen." Miauwde hij zachtjes terwijl hij naar de grijzige muren van de den staarde.}

Wolftail kwam naast haar liggen, maar af en toe trilde Shrew nog door een plotselinge snik die op kwam dagen. Ze wilde dit gevoel niet hebben, dat ze langer op deze aarde zou rondlopen dan al haar vrienden. Zij kon haar leven acht keer verpesten en dan pas zou ze zich als een normale kat voelen, alweer. Dan werd ze verwelkomd in StarClan, dat keer voor het echt. "Rust maar wat, als er iemand komt zal ik zeggen dat die weer weg moet gaan. Het belangrijkste nu is dat jij je weer beter gaat voelen." De kater legde zijn kop over die van haar, wat ervoor zorgde dat haar zicht zwart werd door de schaduw die hij over haar heen wierp. Het kalmeerde haar wat, maar tranen gleden nog steeds over haar wangen. Ja, er waren nog steeds katten die om haar gaven, maar dit was maar zo'n klein groepje dat ze het nut van zichzelf er ook niet meer in zag. Hikkend probeerde ze haar ogen te sluiten, maar ze kon zichzelf er niet toe zetten om te gaan slapen. Haar gesnik werd weer wat harder.

_{Zijn cyaanblauwe blik werd steeds waziger met iedere minuut die voorbij gleed. Hij had nooit geweten dat het zo'n pijn kon doen om iemand die je graag hebt zo'n pijn zien te lijden. Wat als hij nooit ruzie had gemaakt met Timesong? Wat als hij nooit Shrewstar, toen nog Shrewleap, had ontmoet? Zou ze nu dan veel gelukkiger zijn geweest, mét Timesong? Maar wat was er dan van hemzelf geworden..? Hij wou zijn kop wild schudden en zijn woede die was ontstaan door de gemengde gevoelens uitwerken op een of ander prooidier. Maar hij zou het niet over zijn hart kunnen krijgen om de tweekleurige poes nu alleen te laten. Hij had haar al gezegd dat hij over haar zou waken en dus zou hij zijn woorden waarmaken. Gedaan met de leugens en de rest van zijn slechte houding. Hij zou niet meer worden zoals hij ooit was geweest toen Rushspirit en Stunspore nog aan de macht stonden. Toen zijn jaloezie jegens Timesong nog als een pas aangewakkerd vuur in zijn borstkas woedde. Hij wist niet hoe en waarom, maar sinds dat hij het nieuws had gehoord dat zijn rivaal zich bij Starclan had gevoegd stroomden duizenden vragen zijn kop binnen, waarvan hij nog niet eens één antwoord wist. Hij haalde zachtjes adem en probeerde zich in een betere houding te leggen zodat ook de poes was comfortabeler lag. Hij kwam hier als hulp, niet als last natuurlijk. Nadien krulde hij zijn staart rond zijn lichaam en sloot hij eventjes zijn blauwe ogen.}

Ze voelde zo nu en dan een moment van innerlijke rust, waarin ze even niet dacht over de dood van haar vriend. Dan kon ze haar ogen sluiten en niet nadenken over het verleden of de toekomst, gewoon over het heden. Maar die periodes duurden nooit lang, al snel kreeg ze weer een brok in haar en voelde ze de tranen weer opwellen in haar groene ogen. Met een haperende ademhaling opende ze dan haar ogen weer en probeerde zich weer in haar nest te nestelen. Nu keek ze met een wat levenloze blik naar de wand van haar Den, haar rug gedrukt tegen Wolftail, dankbaar voor de warmte die hij af gaf. Shrewstar slikte wat en probeerde haar ogen weer te sluiten, maar de beelden van het bebloede lichaam van Timesong hielden haar uit haar slaap. De Clanleader beet peinzend op haar lip en probeerde niet te denken aan het verlies van haar vriend. Bevend kwam ze weer tot stilstand en voelde haar ogen langzaam dicht glijden. Haar vermoeidheid had haar weer ingehaald en voor even dreef ze weg in een wat onrustige slaap.