No love

Littlepaw wandelde rustig met een muis in haar bek richting de ingang van haar den en liet zichzelf zakken toen ze die had bereikt. Voorzichtig legde ze het prooidier neer en boog ze zich voorover om er van te proeven. Het vlees voelde mals, zoals verwacht tijdens Greenleaf. Na enkele happen bleef er niets meer van over dan alleen het karkas en nog enkele restjes. De donkergrijze poes gooide er rustig wat aarde over en likte nadien nog haar lippen af. Zo, dat was dat. Toen ze het kamp rondkeek merkte ze algauw de spierwitte vacht van Snowynight op. Meteen dacht ze terug aan Ashdrizzle en hoe ze deze die ene avond helemaal ineengestort aan had getroffen. Woede borrelde in haar omhoog, maar deze verschool ze onder een vriendelijke blik toen ze op de poes afliep. "Goedendag~!" Miauwde ze vrolijk tegen de krijger, al wou ze het liefst haar ogen uitkrabben.

Snowynight >D

Met een overvriendelijke blik keek Littlepaw de sneeuwwitte poes aan. Haar zielige houding deed haar kokhalzen. Zij was degene die Ashdrizzle had gekwetst, niet omgekeerd! Zij had geen recht om zich zo te gedragen, want een aanstellertje was ze zeg. "Oh.. hallo.." Miauwde de poes enkel. Sociaal zijn lag er vandaag ook precies niet in. De Medicine cat apprentice zuchtte even en plaatste zich vlak voor de poes, zodat Snowynight geen andere keuze had dan haar aan te kijken. "Dus, zeg eens, hoe gaat het met jou en Ash?" Vroeg ze vrolijk terwijl ze haar kopje schuin hield, alsof ze nog van niets afwist. Oh, she loves this so much. Normaal gezien hadden de poezen vrede gesloten, op één voorwaarde: Snowynight zou hem nooit kwetsen! Dus hun vriendschap, of toch hetgeen wat er op leek, was over. Littlepaw probeerde haar heldere groene blik in die van haar te priemen en sloeg haar staart over haar poten.

Ze schrok wat van de reactie die Snowynight gaf. Haar ogen werkten als gifpijlen die op Littlepaw werden afgestuurd en ietwat geschrokken keek ze opzij. "Nou, je hebt je zin hoor." Miauwde Snowynight. Littlepaw legde haar oren plat in haar nek en wist haar groene ogen weer in de hare te priemen, deze keer voorbereid op venijnige blikken. "Hij heeft me in de steek gelaten omdat Thrushdive naar me toe kwam om zijn excuses aan te bieden. Ik heb niks gezegd, niks gedaan, daar gaf hij me niet eens de kans toe, maar hij hoeft niks meer van me te weten. Blijkbaar vond hij onze vriendschap zo weinig waard. Dus ik weet niet wat voor een vuile roddels je over me verspreid hebt. Je hebt hem in ieder geval. Gefeliciteerd! Bravo! Laat me nu maar met rust oké? Je hebt gewonnen, dus je hoeft niks meer met me te maken te hebben!" Verbaasd nam de poes een klein stapje naar achter. Ze had niet verwacht dat de poes er zo met inzat. En het was dan ook niet haar bedoeling geweest om haar zo diep te kwetsen. Misschien had ze dat van haar moeder, Innerghost? Maar iets van de woorden van Snowynight deed iets van haar ijzige innerlijk smelten en het zachte kwam weer naar boven. Ze herkende... haarzelf. Toen ze nog een zwakke jonge kitten was en niemand zich iets van haar aantrok.. "S-sorry..." Murmelde ze zachtjes waarna er bij haar ook tranen in haar ogen sprongen. "Ik wist niet dat je... er zo mee inzat..." Vervolgde ze vervolgens. De kleine donkergrijze kattin stond op en keek Snowynight voorzichtig aan. "Ga je anders even mee naar buiten?" Ze wiebelde ietwat ongemakkelijk met haar oren toen enkele katten hen aankeken. Snowynight's preek had nogal de aandacht van anderen aangetrokken, en stiekem had Littlepaw echt geen zin in pottekijkers. Nu maar hopen dat de poes haar nog genoeg vertrouwde, gezien ze haar echt iets belangrijks moest zeggen.

[Lang leve het shock-effect~!]