This sorrow takes ahold

Eaglecry
"Behind the tears, inside the lies, a thousand slowly dying sunsets.."

Eaglecry hield zijn oceaankleurige blik strak voor hem uit gericht en zwiepte even met zijn lange staart in de lucht. Solarpaw kon vandaag wel eventjes zonder training. Hij was nog steeds gewoon maar een kat, geen trainmachine of iets in die richting. Als de poes dan toch zo dringend wou oefenen op jagen of vechten dan moest ze dat maar zeggen, hij ging heus niet iedere dag speciaal voor haar vroeg op staan. Dat hoorde misschien dan wel bij de taken van een mentor, hij deed het op zijn manier en daar moesten ze maar akkoord mee gaan. De seal tabby kater versnelde zijn passen wat en liep verder op een drafje. Dat hij zijn leerling vandaag niet zou trainen betekende nog niet dat hij alle tijd van de wereld had nu, want in het kamp hadden ze aan hem gevraagd of hij de oude dassenburcht wou gaan nakijken. Ze hadden er over laatst verse markeringen van een das geroken, en gezien hij dan toch ook weer niet zo'n slecht personage was had hij maar ja gezegd. Eaglecry snoof even toen de Abandoned Badgerset in zijn blauwe ogen verscheen en begon weer wat in te houden tot hij uiteindelijk met een frons op zijn voorhoofd voor het oude hol stond. Hij snuffelde even met zijn neus aan de ingang van het donkere gat, maar wist geen enkele verse geur van das te herkennen. Geweldig. Hadden ze hem erin geluisd dan? Of was de krijger die het hem had gevraagd echt zo dom geweest dat hij niet eens de geur van een das herkende? Wat het ook mocht zijn, Eaglecry zou niet met het beste humeur terugkeren.

[Eerste post voor Icyrose]

Eaglecry
"Behind the tears, inside the lies, a thousand slowly dying sunsets.."

De kater trok even met zijn oren zodra de verse geur van een onbekende kat zijn neusgaten binnen kwam gedreven. In een ruk draaide hij zijn kop om en stond hij oog in oog met een donkergelapte kattin die hij herkende onder de naam Icyrose. "Eaglecry," Begroette ze hem kalm. Hij gleed eerst even met een bestuderende blik over de poes maar wist nadien toch een neutrale uitdrukking omhoog te vissen op zijn gezicht, de reputatie van de kattin kennende. Met een bijna onhoorbare zucht ging de kater zitten en priemde hij zijn oceaankleurige ogen in die van haar. "Icyrose." Miauwde hij kort terug, niet zeker wetend wat de poes nu eigenlijk van hem wou. Hij was niet bepaald de beste kat om een gesprek mee te houden en hij kon zien aan haar houding dat ze niet zonder reden naar hem toe was gekomen, of dat dacht hij dan toch tenminste. Terwijl hij zijn mond gesloten hield en zijn blik strak op de poes bleef richten wachtte hij af op de reden waarom ze naar hem was gegaan. En als ze die niet had mocht ze zich van Eaglecry alweer omdraaien en ophoepelen, hij hield niet zo van gezellige theekransjes.