Perdu {open.}

Talon staarde een beetje ontmoedigd naar de donkere wolken die hoog boven hem hingen. Ze leken haast wel te tuisen. Klaar om hun lied van onplezierige regeldruppels neer te laten. Met een zucht krabde hij met zijn achterpoot langs zijn zwarte halsband en besloot hij dat het tijd was om een schuilplek te zoeken. Moge God me bijstaan als ik zo meteen nog in die pokken regen terecht kom. Dacht hij. Het idee om nat te worden was nou niet echt aantrekkelijk. Toen hij een geur oppikte bleef hij staan. Vanuit zijn schuilplaats in de struiken kon hij iets wits zien wat waarschijnlijk een kat was te oordelen naar de geur. Alleen had deze een geur die hij nog niet geroken had. Hij was nog maar enkele dagen in dit nieuwe territorium en begon net te wennen aan de geuren om hem heen, al rook dit verre van fraai. Het stonk nog meer dan hij! Hij schouderde tussen de struiken door en liep in de richting van sneeuwvlokje. "Yo, enig idee waar ik een schuilplaats kan vinden?" Bromde Talon, het woord 'sneeuwvolkje' ter nauwernood inslikkend. Als je iets wilt van een ander, insult hem dan niet. Dacht hij wijselijk terwijl Talon zijn ogen over de halsband van de kat liet gaan. Stak daar een tand uit? Die moet gek zijn. Wie decoreert zijn eigen mensen band nu? Dacht hij zonder zijn blik te veranderen. De tand was vrij groot dus hij vroeg zich oprecht af waar hij die vandaan had gehaald. Het enige dier dat hij ooit had gezien met zulke tanden was niet vriendelijk geweest. Zwijgend nam hij sneeuwvlokje zonder zijn blik te verbergen van top tot teen op. Hij was ongeveer even groot en breed als hij alleen had sneeuwwitje een langere vacht en hij schatte de kater nog niet eens zo heel oud.

Luide pootstappen waren duidelijk te horen boven de rust in het bos. Pearson keek om en staarde naar een bruine tabby kater. Hij rook niet naar kittypet ookal had hij een halsband, vast een zwerver. Pearson bestudeerde de kater hij was minstens zo sterk als hij dus een zinloos gevecht was geen optie. "Yo enig idee waar ik een schuilplaats kan vinden?" dus de kater kon praten. Pearson ging wat rechter op staan. "verder op is een verlaten dassenhol, voor zo ver ik weet is hij niet opnieuw bewoond." Hij stopte even met praten zodat hij een nieuwe hap lucht kon nemen. "wat doe je hier eigenlijk je wwet toch wel dat je gevaarlijk dichtbij de Bloodclan grens zit?" Pearson zorgde dat hij de laatste woorden zo duidelijk mogelijk zij. Als deze kater in het territorium van de Elite zou komen werd hij niet gespaard. "Ik heet trouwens Pearson mocht je het willen weten."

Talon kopieerde sneeuwvlok zijn houding toen hij rechter ging staan en zette zich schrap. Een verlaten dassen hol? Dat was geen slaapplek een verdomd huis of schuur was, heck een kartonnen doos was nog beter dan in de grond. Talon trok een wenkbrauw op bij het woord BloodClan. Wat was een BloodClan? Hij knikte kort. "Talon" Bromde hij terug met een tikje van zijn voorpoot naar zichzelf. Hij spande zijn spieren even aan en rekte zich uit met een voldane brom. "Nou Pearson" Herhaalde hij op een analyserende toon "Mag ik vragen wat een BloodClan is?" Vervolgde hij op luchtige toon en hij ging zitten om zichzelf het er eens te van nemen. Hij vouwde zijn dunne staart om zijn voorpoten en spitste zijn oren alsof hij zich klaarmaakte voor een goed verhaal.

Pearson volgde elke beweging van de kater voor zich, hij merkte dat de kater ongeveer het zelfde deed bij hem. "Talon" bromde de tabby kater. Pearson knikte kalm, "Mag ik vragen wat een BloodClan is?" na dat Talon deze zin had gezegd ging hij zitten. nonchalant volgde Pearson hem, hij ging zitten maar hield duidelijk zijn spieren wat gespannen. "De bloodclan is een elite vol met bloeddorstige katten, we luisteren naar onze leader genaamd Icy. In onze clan zijn regels zoals niet zinloos vechten of wat dan ook." Pearson wachten even zodat Talon het misschien beter zou kunnen volgen. "Wij hebben een territorium en een kamp. ons kamp is verdeeld in vier groepen, een nursery voor moederkatten en hun kittens, het hol van de Young ones dat zijn katten die worden opgeleid tot members, het hol van de members hier slapen de katten die de grenzen bewaken en prooi verzamelen, en natuurlijk het hol van onze lijder Icy." weer stopte Pearson even zodat hij een flinke hap adem kon nemen. "de clan bestaat voornamelijk uit oude kittypets en rogue's maar en zijn ook veel clan geboren." Pearson keek Talon aan wachtend op zijn eventuele antwoord.

Talon volgde zijn bewegingen met smart. Hij merkte dat sneeuwwitje zijn spieren aangespannen bleef houden. Alleen al daarom liet hij de zijne iets losser worden gewoon om te laten zien dat hij best wel oké met de gehele situatie was. Achteraf was hij blij dat hij was gaan zitten want er volgde een vrij beknopte uitleg van een BloodClan. Of beter gezegd. Dé BloodClan. "Oké dus als ik het goed begrijp zijn er A; méér katten dan alleen wij in dit bos .. B; Die leven ook daadwerkelijk harmonieus in één grote clan en C; Is die BloodClan de reden dat je die honden tand aan je halsband hebt?" Bromde hij met toegeknepen ogen. Dat zou logisch zijn aangezien hij misschien autoriteit of iets uitstraalde met die tand. Ondertussen waren de wieltjes in zijn hoofd druk aan het ratelen. BloodClan ey, klinkt interessant. "Nog één ding .. wát is een Kittypet?" Gromde hij en zijn wenkbrauwen schoten omhoog.

Pearson ontspande zijn spieren wat meer hij had geen zin om zich druk te maken over niks. "Oké dus als ik het goed begrijp zijn er A; méér katten dan alleen wij in dit bos .. B; Die leven ook daadwerkelijk harmonieus in één grote clan en C; Is die BloodClan de reden dat je die honden tand aan je halsband hebt?" Pearson keek de tabby kater aan. "er zijn inderdaad meer katten in dit bos achterlijk veel als je het mij vraagt, de Bloodclan is niet de enige clan in dit bos er zijn nog vier andere clans. Maar daar hoef jij je geen zorgen over te maken dat zijn namelijk echte regel volgende retards." Pearson nam weer een hap lucht "en ja dat is inderdaad de reden waarom ik die honden tanden heb in de elite heeft iedereen een halsband we versieren ze met tanden van onze slachtoffers zo laat je bij ons zien of je enig gevaar bent." Pearson keek naar de bruine tabby Talon "genoeg uitleg of wil je nog wat weten?" mompelde hij.

Talon fronste. Hij maakte zelf wel uit of iets ‘retarded’ was of niet. Wat als hij nu eens meer wilde weten? Om een of andere reden besloot hij het onderwerp te laten rusten. Hij overwoog zijn kansen op het moment. Alleen was hij niet veel waard. Er waren te veel gevaren hier waar hij zich niet van bewust was. In Japan hadden ze geen bossen zoals dit. Waar hij had geleefd tenminste niet. Hij leefde in de straten van Shikoku. Niet in de bossen van Honshü. “Er is één ding wat ik je nog wil vragen..” Begon hij op een uiterst serieuze toon. Hij duwde zich omhoog en rechtte zijn schouders. Toen hij zijn kop ophief en met zijn heldere kijkers recht in de bloedrode ogen van Pearson. “Waar meldt ik me aan?” Eigenlijk verbaasde zijn eigen woorden hem. Op dit moment deed hij het niet uit zieke loyaliteit of ambitie. Hij kende BloodClan en zijn daden daar nog niet goed genoeg voor. Op dit moment was het veiligheid in aantallen. Alleen was hij weinig maar met meer was hij één. Daarbij. Mochten ze hem in een krijgsverhoor drukken of hij al iets vermoord had kon hij tenminste twee katten opnoemen. Hij wierp een blik naar de hemel toen een beklemende donderslag in de verte te horen was. Talon keek Pearson weer aan. Wat was zijn antwoord? Hij kan beter snel antwoord geven want ik wil mijn vacht niet nat. Dacht hij droogjes.

Pearson stond op net als Talon. Hij liet zijn spieren rusten terwijl hij luisterde naar een vraag van de bruine tabby kater. "volg mij maar ik breng je wel naar Icy." Een donderslag klonk in de verte een flinke bui zou straks uit gaan barsten. Pearson haatte regen zijn lange witte vacht was enorm moeilijk om droog te krijgen en als het dan droog was ging het klitten. Pearson zetten een paar stappen richting het Bloodclan territorium hij keek om zodat hij kon zien of Talon hem volgde. "waar heb jij aldoor eigenlijk gewoond, je lijkt me niet van hier?"

Talon spitste zijn oren toen Pearson opstond. Afwachtend spande hij zijn spieren aan en stak hij zijn borst vooruit. ‘Volg je maar, ik breng je naar Icy’. Een opgeluchte ademtoog ontsnapte uit zijn keel en hij volgde zijn langharige vrind gedwee. Natuurlijk kon hij van alles met hem doen nu. Hem zelfs meenemen naar alles behalve BloodClan. Hij had hem enkele minuten gelden ontmoet en om zijn vertrouwen nou in hem te steken was nou niet echt iets wat hij overwoog. Aan de reputatie van BloodClan te horen kon Pearson net zo goed een bloeddorstige seriemoordenaar zijn en zou hij hem zou de nek omdraaien. ‘waar heb jij aldoor eigenlijk gewoond, je lijkt me niet van hier?’ De cyperse kater rechtte zijn rug en kwam naast hem lopen. “Erg observant van je” Snoof hij “Ik ben van een plek heel ver van hier. Het reizen van het ene continent naar het ander nam al meer dan zeven maanden in beslag. Ik deed er meer dan een jaar over om hier te komen en ik reisde voornamelijk met mensen dingen mee tot ik uiteindelijk hier uit kwam” Hij stapte gestaag door met brede passen. “Ooit woonde ik bij mensen maar ik viel er eens eentje aan en kort daarna werden we het huis uitgegooid. Het grootste gedeelte van mijn jeugd heb ik doorgebracht met mijn ouders en nestgenootjes” en hij liet het bij dat. Zwijgend liep Talon naast Pearson, luisterend naar de dreigende hemel. “En jij dan? Ik ken het gebied hier helemaal niet en het koste me vrij wat moeite om me te oriënteren” Pruttelde hij op zachte toon toen een stel luidruchtige kraaien wegvlogen. “Zijn hier ook mensen?” Vroeg hij toen, iets hoopvoller dan eigenlijk zijn bedoeling was. Naar zijn weten was het bij mensen altijd voedselrijk. Als je maar zielig genoeg keek naar een klein mensje dan kreeg je vroeg of laat wel wat te eten. Tot nu toe had hij het altijd zo gedaan. Hij had op dikke, vette ratten en duiven gejaagd in de steden van Shikoku, de wateren van Venetië en de achterbuurten van Frankrijk. Hij had niet op pijlsnelle, magere bosdieren gejaagd. Wat hij nu ook begon te voelen. Hij had op oude boerderijen wat muizen gevangen maar die bleken allemaal verlaten. Dit was zijn eerste echte nacht in het bos en hij genoot er zeer zeker niet van. Toen zijn maag ook hard knorde gromde hij geërgerd en hoopte hij dat bij BloodClan tenminste iets te eten zou zijn.

Pearson luisterde naar wat Talon te vertellen had. De grote witte kater vertrouwde het beest niet volledig misschien was hij wel van plan hem te vermoorden zodat hij aanzien kreeg bij Icy. “En jij dan? Ik ken het gebied hier helemaal niet en het koste me vrij wat moeite om me te oriënteren” Pearson kek naar de kater. "ik ben ook niet van hier mijn ouders en twee ooms zijn van ver hier naar toe gereisd ik ben onderweg gemaakt." Pearson liet een brede glimlach zien, aan zijn boven kaak zag je een flink gat hier had een tand gezeten. Hij wees met zijn tong het gat aan en daarna met zijn staart op zijn halsband. "ik mag het gevecht dan verloren hebben maar ik had toch een soort van prijs." Pearson hoorde de maag van zijn compagnon rommelen. Hij snoof de lucht even goed op "blijf hier." mompelde hij snel. Met een flits verdween hij in de bosjes een hoop gerommel en gestoei was duidelijk te horen. Na een tijdje kwam Pearson eruit in zijn bek had hij een flink bruin konijn. Hij gooide het voor de poten van Talon. "Eet maar op." zij hij kortaf.

Talon keek in zijn richting en was toch wel verrast om te horen dat zijn metgezel ook niet van hier was. Hij meesmuilde ook mee en keek naar het gat waar ooit een tand had gezeten. "Indrukwekkend" Beaamde hij. Hij wierp een blik op de tand. Met een hond vechten was zeker niet besteed aan de meeste. Hij had gehoord dat het bij BloodClan een gewoonte was met tanden? Moest hij ook een hond gaan bevechten? Zo lang niemand hoort dat het een oud invalide en kreupel ding is vind ik het prima. 'Blijf hier' Toen Pearson verdween in de struiken miauwde Talon nonchalant "Tot uw dienst, sire" Afwachtend ging hij zitten en luisterde hij naar het kabaal. Toen Pearson terug kwam met een konijn knikte hij dankbaar en begon hij er gulzig maar toch met enige waardigheid er van te eten. Het konijn was niet enorm maar ook niet klein en hij voelde zich opmerkelijk verzadigd toen hij het eenmaal ophad. Toen hij het bloed van zijn snoet begon te likken wendde hij zich weer tot Pearson. "Oké, let's continue" Grijnsde hij en hij rechtte zijn rug. Dat smaakte zo gek nog niet! Misschien is dat de reden dat mensen zo veel van die harige mormels houden, want vies smaken ze niet.

Pearson keek terwijl Talon het konijn verslond "Oké, let's continue" grijnsde de tabby kater. Pearson liep verder hij vroeg zich toch af of Icy hem wel zou toelaten hij is vrij groot best gespierd maar kan hij jagen? rustig morrelde hij "kan je een beetje jagen en vechten of moeten we je als young onegaan beschouwen?" Young one kwam er uit met een brede glimlach. Pearson staarde nog eens naar de lucht de wolken trokken behoorlijk bij elkaar en onweer werd steeds duidelijker. Na weer eventjes gewandeld te hebben voelde de spier witte kater wat hij vreesde "Regen verdomme" mompelde hij. "Kom we moeten even tempo gaan maken." Pearson werd een beetje nors toen de regen wat harder en met grotere aantallen uit de hemel kwam.

Talon zijn mond vertrok tot een streep. Young one? Voor hij protest kon maken viel Pearson hem in de reden. Hij voelde zelf waarom. "Je haalt de woorden uit me mond" Terwijl hij flink de pas er in zette met Pearson. "Nee, kerel, ik kan prima vechten en ook goed jagen het is alleen dat ik niet bekend ben met de snelle rotbeesten die hier in dit bos leven" Bekende hij met tegenzin. "Verwacht niet van een vliegende vis dat hij gaat vliegen als hij nog nooit anders heeft gedaan dan zwemmen" Bedacht hij zomaar. Hij snoof en legde zijn oren plat voor de regen. "In de steden waar ik ben geweest at ik anders vrij goed" Want er lag ook veel in de vuilnisbakken. Hij besloot dat maar niet hardop te zeggen aangezien Pearson vast een verkeerd beeld van hem ging krijgen. In plaats van verdwaalde eenling zou hij een vatzige luiwammes zijn.

- We kunnen na nog wat meer posts het topic voorzetten in BloodClan kamp? Aangezien er nieuwe hoge rangen komen kunnen we doen dat Icy er op dat moment niet is? :3

Pearsons staart stond hoog in de lucht hij luisterde naar Talon. gelukkig kan hij jagen en vechten anders zouden we niet veel aan hem hebben gehad. "Verwacht niet van een vliegende vis dat hij gaat vliegen als hij nog nooit anders heeft gedaan dan zwemmen" Pearson keek de tabby kater aan. "Diepzinnig hoor maar je hebt wel gelijk." Pearson rende nors door hij hoopte dat Icy in het kamp was de laatste tijd was er niet vaak. "Je moet er rekening mee houden dat Icy er helemaal niet is ze leeft de laatste tijd steeds vaker haar eigen leven." Pearson moest schreeuwen om boven de donderslagen uit te komen.

-Is goed misschien nog jij nog een postje in dit topic en dan maak ik de volgende?

Talon versnelde zijn pas om Pearson bij te houden. Hij hoorde hem vaag over een wilde donderslag heen schreeuwen. "Mooi is dat! Ik had nu toch wel gehoopt haar te ontmoeten" Snoof hij gewichtig terwijl hij doorrende. Het begon al goed als ze er niet zou zijn. Wat was dat voor leider? In alle verhalen die hij gehoord had was hij er van overtuigd dat een beetje leider er wel zou zijn voor een clan. Misschien had het zijn voordelen. "Zijn we er bijna?" Vroeg hij toch maar toen de regen het blijkbaar een goed idee vond om mogelijk nog iets harder neer te komen. Hij sprong behendig over een stel omgewaaide takken heen en was opgelucht dat hij goed neerkwam. Zijn conditie was niet wat het geweest was door de uitputtende heenreis hierheen. Talon hoopte dat hij enige indruk kon maken op wat hem te wachten stond.

- Okidoki!~