Ceremonie oktober 2013

Hij zag de poes, die nu zijn leader was, de steen al opspringen. Het moment waar velen met smart op hadden gewacht was er eindelijk. Er zou een ceremonie komen, en heel misschien kreeg Firework nog wel een apprentice ook. Hij had er nog nooit een gehad, maar was er oud genoeg voor, en hij vond zelf dat 'ie er klaar voor was. Dus liep de kater alvast naar de steen, om een goed plekje te reserveren, voor hem, en misschien ook nog Lionbeat als ze wilde. Maar waarschijnlijk wilde ze niet, hoe had hij het dan ook zo kunnen brengen? Dat was ook gewoon een domme zet gewe-.. Zijn gedachten werd ruw verstoord door de oh zo vertrouwde roep, die al zo lang zins Hollystars verdwijning niet meer gehoord was. "Laat alle katten oude genoeg om hun eigen prooi te vangen zich hier verzamelen!" Hij grinnikte, vooral omdat de meeste katten het waarschijnlijk al door hadden gehad. Maar Everstar liet zich daardoor niet stoppen, ze leek zelfverzekerd, en rustig. Zoals een echte Leader betaamde, en Firework wist nu al dat de meeste katten er waarschijnlijk geen problemen mee zouden hebben om bevelen op te volgen van deze poes. Maar daar ging het nu niet om, de ceremonie was het onderwerp, hij voelde het, en de spanning leek te stijgen. Wie zou er een apprentice krijgen? En welke mentor zou die apprentice krijgen? De vragen lagen in de lucht, en Firework durfde er veel om te verwedden dat ze ook in de gedachten van veel Windclanners rondspookten. Hij kon niet de enige zijn. De meeste kittens en apprentices wisten het niet, maar voor elke warrior was een ceremonie bijna net zo spannend als voor hen. De drang om mentor te worden, en de wil om jezelf te bewijzen, lagen er bij elke kat hier ingegeven. Daar kon je niets aan doen, tenminste, dat vond Firework, hij was zichzelf nog moed aan het inpraten, toen Everstar begon. "Het is weer tijd voor een ceremonie. Als eerste wil ik graag de apprentices naar voren roepen die hun trainingen hebben voltooid en klaar zijn om hun warriornamen te ontvangen. Dit zijn Nightpaw, Underpaw, Musicpaw en Wishpaw. Kom naar voren." Vier deze keer, een mooi aantal, wat de andere clans zeker een soort waarschuwing zou geven. Met zoveel Warriors en apprentices was Windclan sterker dan ooit. De katten waren inmiddels naar voren gekomen, en Firework keek en zag hoe Everstar ze hun namen gaf. Een bijzonder moment, en een mijlpaal voor elke kat in de clan. Ook al was je geen directe familie van de nieuwe Warriors, je was in zekere zin allemaal gerelateerd aan elkaar. Je was één clan, één gemeenschap, en samen maakte je één sterk verbond. De gelukkigen kregen de namen, mooi en duidelijk. Nightbreeze, Underdog, Musicvibe en Wishclaw, allemaal speciaal, maar allemaal anders. Allemaal herenigd in dat ene moment waarop de clan je eerde door je naam luid door de lucht te laten schallen, je voelde je dan zo belangrijk en goed. Dat was hoe Firework zich had gevoeld, en hij wilde alles eraan doen om deze Warriors hetzelfde gevoel te geven. Na vele malen de namen geroepen te hebben stierf het geluid weg, en was de clan weer stil. De spanning was nu om te snijden, apprentices zouden uitgedeeld worden. Gek eigenlijk, hij had het altijd zo genoemd, 'uitgedeeld worden' en nu klonk het ineens vreemd. Misschien omdat hij zelf zo graag wilde, hoe het ook zat, het zou nu gebeuren. Inderdaad, de Windclan Leader sprak rustig en duidelijk de namen uit van alle kittens die oud genoeg waren, iets wat best een prestatie was zins Firework zelfs in zijn gedachten een grote hap adem moest nemen om alle namen te kunnen volgen. "Als tweede wil ik graag de kittens naar voren roepen die klaar zijn om aan hun training te beginnen. Mothkit, Sparrowkit, Owlkit, Timekit, Silhouettekit, Poisonkit, Maskedkit, Goldenkit, Shardkit en Whitekit, kom naar voren." Hoe voelde die kittens zich nu? Waarschijnlijk trots, of beschaamd omdat hun moeder waarschijnlijk heel erg lang gevit had over het haar, en de snorharen van haar kitten. Het maakte ook niet uit. Ze zouden nu zelfstandiger worden, iets waar de meesten al heel lang van gedroomd hadden. Nu was het dat moment, ze zouden uitvliegen, en trainen om echte krijgers, en waardige Warriors te worden. Niet iets waar elke kat het recht toe had. Maar gelukkig wel bijna elke clancat. Dus begon Everstar rustig de namen af te werken, en ze begon met Mothkit. "Mothkit, vanaf nu zul jij bekend staan als Mothpaw. Lionspirit zal je trainingen verzorgen." Firework knikte, en keek de kant uit waar hij dacht dat hij Lionspirit had zien staan. De kater was de broer van Lionbeat, en dus mocht Firework van zichzelf geen wrok of minachting voelen voor hem, en gelukkig hoefde dat ook niet. Hij mocht de kater wel, maar had nooit echt met hem gepraat. Hij wist iniedergeval zeker dat Mothkit, nu Mothpaw, in goede poten was. Everstar ging onverstoord verder, en de volgende kitten kreeg een mentor. Deze keer was het Sparrowkit, en ook die kitten kreeg een waardige mentor. "Sparrowkit, jouw naam zal vanaf nu Sparrowpaw zijn. Icyrose zal jouw mentor zijn." Firework kreeg zijn staart niet meer stil van de zenuwen, zou het? "Owlkit, jij heet nu Owlpaw. Luister goed naar Firework, die jouw mentor zal zijn. Timekit, jouw nieuwe naam is Timepaw en Sharkbite is jouw mentor." Het kwam en ging zo snel, maar het gevoel bleef, waardoor de volgende paar namen een waas werden in zijn hoofd. Als verdoofd liep de kater naar voren en zag zijn jonge apprentice staan. Een klein poesje met een ondeugende blik in de ogen, maar iets zei hem dat ze het net zo spannend vond als hij. Daarom liep de grote kater naar haar toe, en raakte haar neus voorzichtig, bijna teder, aan met zijn eigen neus, een vastberaden blik in zijn ogen vertelde eigenlijk al wat hij toen zachtjes tegen het poesje fluisterde. "Je zult het geweldig doen," Hij meende, en geloofde in wat hij zei, waardoor het intiemer klonk dan dat het eigenlijk bedoelt was, maar het maakte op dat moment niets uit. Er was zojuist iemand in zijn leven verschenen, en de kater nam zich voor, om er alles aan te doen om die een veilige start zou geven als Warrior.
Door al deze gebeurtenissen en gedachten had hij de volgende reeks namen gemist, maar zag nog wat katten neuzen aanraken, waaronder Twilightmoon en Silhouettekit, maar niet met elkaar. Blijkbaar was dat het aantal kittens geweest, aangezien Everstar doorging naar de apprentices die nog een mentor nodig hadden, door mentor tekort, tragische ongelukken en of mentor inactiviteit. Iets waar Firework niet goed tegen kon, maar er was soms niets aan te doen, dus luisterde hij rustig, terwijl hij zijn borst trots vooruit had, hij had een apprentice. "Echopaw, Timberpaw, Smokepaw, Solarpaw, Lunarpaw, Crowpaw, Dyingpaw, Skypaw, Volcanopaw..." Everstar stopte even, om adem te halen, en gaf, waarschijnlijk onbewust, de clan tijd om zich te verwonderen over het immense aantal apprentices die nog geen mentor hadden. Maar uiteindelijk ging ze weer door, en vlotte het lekker. "...Catchpaw, Hauntpaw en Rythmpaw. Jullie hebben om verschillende redenen een nieuwe mentor nodig en die zal ik jullie nu toewijzen. Echopaw, Sparkshade zal jou trainen. Timberpaw, omdat Leafstorm voor haar kittens moet zorgen, zal Skymask de taak jou te trainen overnemen. Smokepaw, jouw vorige mentor is helaas gestorven, maar je training moet voortgezet worden. Daarom zal Swiftfur die voortzetten. Solarpaw, Eaglecry zal jou opleiden tot warrior. Lunarpaw, Blithesoul zal hetzelfde voor jou doen. Crowpaw, ook jij hebt na de dood van je vorige mentor een nieuwe leraar nodig. Lionroar had die taak al overgenomen toen Spottedleaf queen werd, dus hij zal daar nu mee doorgaan. Dyingpaw, jij zal getraind worden door Cherryleaf. Luister goed naar haar. Skypaw, Sunsong zal jouw mentor zijn. Volcanopaw, jij zal door Earthpatch getraind worden. Catchpaw, jij zal getraind worden door Wishclaw." Firework keek verbaasd op, Wishclaw was zojuist tot Warrior uitgeroepen, en ze kreeg al meteen een apprentice? Everstar zou het vast wel weten, en toch wist Firework niet zeker of dit een goede beslissing was van zijn Leader. Niet dat hij er iets over zou zeggen, maar hij had zo zijn twijfels. "Ook jij hebt bij het ontvangen van je apprenticenaam nog geen mentor gekregen. Nu zal Icecloud die taak gaan vervullen." Firework fronste, hij had door de afleiding de naam van de apprentice gemist, maar al snel zag hij de apprentice genaamd Hauntpaw naar Icecloud toelopen en knikte, meer ter bevestiging voor zichzelf dan voor iemand anders. Nog steeds was Everstar niet klaar, en ging de ceremonie verder. "Rythmpaw, Ashtail zal jou trainen." Als het goed is, dacht Firework, zijn alle apprentices geweest, maar waarom staan we hier dan nog? Hij keek om zich heen, op zoek naar een antwoord. Maar Everstar was hem voor, nadat de leader de nieuwe apprentices en Warriors geluk had toegewenst, ging ze door. Deze keer met een gedeelte van de ceremonie wat niet heel vaak voorkwam. "Tot slot is er nog één kat die ik naar voren wil roepen. Mintwhisker, vele manen lang heb jij deze clan trouw gediend. Je was een geweldige warrior. Nu laat ik je naar de elders den gaan. Moge je nog vele manen van je welverdiende rust mogen genieten" Firework keek naar de benoemde poes, en begreep wat Everstar bedoelde. De poes zag er oud en wijs, maar niet krakkemikkig uit, en onwillekeurig bedacht Firework zich meteen of hij het ooit zo lang zou halen. Hopelijk wel.
Everstar eindigde de ceremonie, en alle katten gingen weer hun eigen weg. Maar Firework wendde zich meteen tot Owlpaw, zijn apprentice en gaf haar de keus. "Wil je nu weg, of bij zonhoog?" Het was een eerlijke vraag, waarmee Firework de apprentices scherpheid wilde meten, als ze namelijk scherp en snel van geest was zou ze vragen wat ze gingen doen, en als ze zouden gaan jagen, was zonhoog niet handig, maar als ze gingen verkennen maakte het juist niet veel uit. Nu was Firework van plan om een beetje van beiden te gaan doen in de loop van de dag. Eerst maar eens zien wat de apprentice zou antwoorden.

De bekende roep klonk door het kamp, en de kleine kater rende naar de steen, waar zijn waardige leider op ze stond te wachten. De ceremonie was gekomen, en hij had er zin in. Natuurlijk, eerst moest de kater wachten op alle kits, alle al veel oudere apprentices en dan ook nog op wat lotgenoten die ook nog geen mentor hadden. Maar het maakte niet uit, want allen waren belangrijk, en hij kon best nog even wachten.
Dat deed hij dus, voor een korte tijd, aangezien hij wachten wel gewend was. Hij ergerde zich niet, iets wat hij zoiezo bijna nooit deed. Maar het katertje had de tijd van zijn leven. Hij keek hoe katten van verschillende leeftijden, en verschillende kleuren allemaal juichten toen de apprentices Warriors werden. En hij keek toe toen vele kittens dat speciale moment hadden dat ze een mentor kregen. Maar toen was het er dan eindelijk. Zijn gedeelte, het draaide nu om hem, met zijn lot en leeftijdsgenoten natuurlijk. Maar toch, hij hoorde er nu bij, en al snel zou hij een mentor krijgen! Skypaw liep voorzichtig en behoedzaam naar voren toen hij zijn naam hoorde, en keek vol bewondering naar de massa katten die nu naar hem en zijn mede apprentices keken. Een vraag moest hij nu beantwoord hebben, nu, nu het lange wachten voorbij was, en nu hij eindelijk een mentor zou krijgen. Wie zou het worden? Hij wilde het zo graag weten, en het duurde niet lang meer of hij zou het te weten komen.
Wat de kleine kater niet wist, was dat al deze afleiding er bijna voor gezorgd had dat hij zijn naam miste, maar daar was het dan. De woorden die hij al zo lang wilde weten, de woorden die zijn wereld of geweldig, of stuk konden maken. De woorden die hem een toekomst boden. "Skypaw, Sunsong zal jouw mentor zijn. " Hij sprong letterlijk omhoog, en begon als een gek met zijn ogen Sunsong te zoeken. Waar was zijn nieuwe mentor? Was hij er wel? Maar toen hij hem zag kwam de kleine kater de grote tegemoet, en raakte zijn neus aan. Onzekerheid in zijn ogen, en met een trillende staart. Hij moest en zou zijn mentor trots maken, hij wist het. "Ik zal mijn best doen," Fluisterde hij dus, en keek de ander recht in de ogen. Waarna het contact verbroken werd.
De rest van de ceremonie ging als een waas voorbij, nu pas kwam hij erachter dat zijn oudere broer Twilightmoon ook een apprentice gekregen had, maar meer ook niet. De kater was gewoon te afgeleid geweest, en nu nog steeds. Wat zouden ze zo gaan doen? Wilde Sunsong hem wel? Of zou hij Skypaw niet goed genoeg vinden? Wat was het katertje toch nerveus en bang, maar toen de ceremonie eindelijk ten einde liep kwam zijn zelfvertrouwen terug, en dus stond hij op, en keek zijn mentor, waar hij naast was gaan zitten, recht in de ogen aan. "Wanneer gaan we?"