{Mistylake} Everything alright?

De zon was boven gekomen. Tijd om uit zijn nest te gaan. Raggedpaw strekte zijn pootjes en gaf een diepe gaap. Hij trippelde het ingangetje uit en keek rond. Er waren nog niet veel katten aanwezig in het kamp. Het was nog erg vroeg zo te zien aan de zon. Van alle katten die Raggedpaw buiten zag kon hij Mistylake uitpikken. De elder van de shadowclan. Hij wilde best eventjes een gesprek met haar beginnen. Hij had niet veel plannen vandaag. Raggedpaw trippelde naar de hoop prooi en pikte er een vers muisje uit. Hij liep met grote bewegingen op de poes af. Uiteindelijk toen hij binnen bereik van de poes was begon hij te praten. "Hey, zin in een gesprekje?" Hij schaamde zich een beetje. Voor zijn reactie onder anderen. Hij liet even zijn kaken ontspannen waardoor het muisje op de grond kletste. En ging er even bij zitten. Al likkend aan zijn pootje wachtte hij op de poes haar antwoord.

Ze opende haar ogen toen de zon haar vacht verwarmde. Het was nog best wel vroeg, maar het was al best wel rustig op het kamp. Een stekende pijn vormde zich rond haar schouder en alweer vervloekte ze de WindClan. Ze was benieuwd wat Shrewstar ging doen, als ze het zo liet werd ze echt boos. De jongere poes stond op en voelde weer heftige steken door haar schouder schieten, ze klemde haar kaken pijnlijk op elkaar en zette door. Elke dag, elke keer als ze ging liggen zelfs, ging het weer pijn doen. De poes zuchtte en wandelde de Elders den uit. Haar blik staarde over het kamp, maar echt naar iets zocht ze niet. Haar oog viel op een jonge apprentice, Raggedpaw. Hij wandelde op haar af en de poes keek hem met een vriendelijke, enigszins zure door de zeurende elders, blik aan. "Hey, zin in een gesprekje?" zei hij en de poes grinnikte. "Aha, dus zo beginnen we een gesprek hé?" miauwde ze plagend en ze keek hem aan. "Maar ja, tuurlijk! Ik ga even wat te eten halen!" mompelde ze en ze hinkte naar de voedselhoop, waar ze een verse mus uitzocht. Ze pakte het beest in haar bek en wandelde weer terug naar de kater. "Hoe gaat het zo?"

Hij zag de poes een beetje hinkend naar de verse prooi stapel lopen. "hoe gaat het zo?" zei de poes toen ze terug was. "Ach het gaat wel." Hij zag de mus in haar bek bungelen. De mus was vrij dik, dus de prooi was vrij schaars deze tijden. Zijn maag borrelde. Het werd tijd dat Raggedpaw maar eens aan zijn muisje begon. Hij nam eerst kleine hapjes om de prooi niet te verspillen. Met een volle mond keek hij de poes aan en zei "Hoe gaat het met jou dan?" Een beetje laat geantwoord. Hij spinde even. De wind woei zo langs zijn pels dat het begon te kietelen. Hij keek even zijn muisje aan. Hij was niet dik, maar ook weer niet dun te noemen. De oogjes van de muis stonden nog wijd open. Even bedacht Raggedpaw zich wie deze zou gevangen hebben. Daar was hij wel; vaker nieuwsgierig naar. Hij zag een rij met tandafdrukken van de poes of kater die hem zou gevangen hebben. Het waren lange scherpe tandafdrukken. Maar de meeste warriors hadden dat wel. Vooral Shadowclan.