>>The lines we once drew in the sand turned to stone

Een rij witte tandjes blonken toen Crimsonpaw haar bek opende en een gaap van haar tong liet rollen. Hierna gaf ze haar pels met haar ruwe tong een aantal vlugge likken en liet ze zich weer even in haar nest ploffen. Eigenlijk had ze helemaal geen zin om te ontwaken. Het was ochtend, het was voor haar gevoel absoluut niet laat, eerder vroeg. Het enige wat ietwat aanlokkelijk was, was haar honger. Maar ook dat was niet genoeg om haar haar nest uit te lokken. Ze vernauwde haar blauwe ogen toen de een schaduw over de ingang van de apprentice den viel en tuurde naar de verschijning met licht wantrouwen.

{Eerste bericht gereserveerd voor Aspenpaw}

"Goed zo Aspenpaw," Klonk de stem van een of andere Warrior toen ze met tegenzin uit de bosjes kwam met een muis tussen haar kaken. De kinderlijke toon waarmee hij sprak.. walgelijk! Maar ja, ze moest even lief blijven doen, dan was ze zo van hem af. De kater keek haar toch even wat corrigerend aan, opende zijn mond om iets te zeggen, maar besloot toen te zwijgen. Zonder pardon draaide ze zich met een zwiep van haar staart om en begon richting het kamp te lopen. Dit complimentje was niets vergeleken met haar talenten die ze nog verborgen hield. Dit muisje was gemakkelijk om te vangen, bijna té gemakkelijk. Het verveelde haar en daarom kwam ze ook niet opdagen op trainingen, of deed ze alsof ze er helemaal niets van snapte. Met een boogje belandde het prooidiertje op de stapel en stapte de poes moe de Apprentice Den in. Ze was vroeg uit haar nest gehaald om te gaan jagen en nu had ze haar plichten gedaan. Aspenpaw wurmde zich door de ingang en voelde een blik in haar tabby vacht branden. "Is er iets wat mevrouw niet aanstaat?" Vroeg Aspenpaw op haar gewoonlijke ongeïnteresseerde toon bij het zien van een paar wantrouwende blauwe ogen.

Door haar vernauwde blauwe ogen keek de vlamgekleurde poes naar de verschijning in de apprentice den. "Is er iets wat mevrouw niet aanstaat?" Miauwde de apprentice op een ietwat hooghartige toon voor Crimsonpaw's smaak. Te hooghartig. "Toevallig wel, goed gezien. Als ik nee zou zeggen, zou ik liegen," Miauwde Crimsonpaw laconiek, terwijl een sarcastische grijns op haar lippen verscheen. Deze poes vroeg er werkelijkwaar gewoon om. In een achteloos en rustig gebaar, raspte Crimsonpaw met haar tong over haar voorpootje heen. Kom maar op.

"Toevallig wel, goed gezien. Als ik nee zou zeggen, zou ik liegen," Aspenpaw hief even verbaasd haar wenkbrauwen op, maar keerde toen weer terug naar haar neutrale houding. De grijns op het gezicht van de andere Apprentice ging geheel aan haar voorbij, het interesseerde haar gewoon niet echt. Aspenpaw keerde terug naar haar eigen nest, maar was nog niet kleur met deze discussie. "Nou, dan zou ik zeggen dat je er maar mee moet leren leven." Sprak ze en paste haar volume niet eens aan voor de andere Apprentices. Deze hadden hun rust wel gehad en mochten ook wel eens uit hun stinkende nesten op staan. "Maar ach, wat onbeleefd van me, mijn naam is Aspenpaw." De tabby hield haar kopje even schuin en een nonchalante glimlach gleed over haar gezicht, alsof de woorden die ze net had gezegd helemaal niet over haar lippen waren gekomen.

De treiterige grijns verdween niet van haar lippen toen de apprentice sprak. "Nou, dan zou ik zeggen dat je er maar mee moet leren leven." Sprak de poes nonchalant. Crimsonpaw trok een wenkbrauw wat op, maar zei niks, de poes sprak nog verder. "Maar ach, wat onbeleefd van me, mijn naam is Aspenpaw." Mauwde de poes daarna, al kwam haar toon niet echt beleefd over op Crimsonpaw. "Aangenaam kennis te maken, Aspenpaw," Miauwde ze, al klonk haar stem helemaal niet hartelijk "Crimsonpaw is de naam."

"Aangenaam kennis te maken, Aspenpaw," Het 'aangenaam'-gedeelte leek Aspenpaw ook niet echt geheel gemeend, maar goed, de Apprentice straalde geen golven van de woede af en zo ja, dan zou ze zich daar niet veel van aantrekken. "Crimsonpaw is de naam." De tabby rolde zich op haar rug en keek de poes genaamd Crimsonpaw ondersteboven aan, nog niet echt compleet ervan overtuigd dat ze de lol hieraan zou beleven als dat ze gehoopt had. "Dus, Crimsonpaw, heb je wel goed geslapen of ben ik degene geweest die je wakker gestampt heeft?" Grijnsde ze wat onschuldig, al zou ze het niet echt menen als het echt zo was. En hoe kon de Den binnenkomen nou iemand wakker maken zijn? Twee pootstapjes en daarvan moest een kat wakker worden?

Crimsonpaw gaf haar borstkas nog een paar vlugge likken, maar haar blauwe ogen lieten de mede-apprentice niet los. Ze hield haar mede-apprentice toch zeker in de gaten. "Dus, Crimsonpaw, heb je wel goed geslapen of ben ik degene geweest die je wakker gestampt heeft?" Miauwde de andere kat met een grijns. Crimsonpaw rekte zich nog een keer uit. "Nee, ik was al wakker. Bezig met het geweldige avontuur om mijn nest te verlaten. Maar hij houdt me gevangen." Miauwde ze laconiek, waarna ze zichzelf toch maar omhoog hief.

"Nee, ik was al wakker. Bezig met het geweldige avontuur om mijn nest te verlaten. Maar hij houdt me gevangen." En toch kwam de poes overeind uit haar nest, terwijl Aspenpaw nog even bleef liggen. "Je bent niet de enige die daar last van heeft, hoor. Ik denk dat veel van deze luilakken hier last hebben van dat syndroom." Ze keek even om zich heen, hopend op katten die haar misschien beledigd aan zouden kijken, maar dat plezier werd haar nu even niet gegund. "Dus je gaat actie ondernemen nu? Wat interessant." Grinnikte Aspenpaw waarbij ze zich omdraaide en haar pootjes onder haar borstkas plaatste, haar ambere blik op Crimsonpaw gericht. "Ik hoop dat je je warme nest niet zal missen, ik zal er wel goed op passen."

"Je bent niet de enige die daar last van heeft, hoor. Ik denk dat veel van deze luilakken hier last hebben van dat syndroom." Miauwde de poes. Crimsonpaw vernauwde haar ogen wat, driftkop dat ze was. "Zegt degene die heerlijk in der nest is gaan liggen," Reageerde ze, een licht bijtende toon in haar stem. "Dus je gaat actie ondernemen nu? Wat interessant." Grinnikte Aspenpaw waarbij ze zich omdraaide en haar pootjes onder haar borstkas plaatste. Crimsonpaw vernauwde haar ogen en gaf de blik terug zonder enkele aarzeling. "Ik wel," miauwde de poes, ogen vernauwd. "Ik hoop dat je je warme nest niet zal missen, ik zal er wel goed op passen." Maakte Aspenpaw het af. Nu was Crimsonpaw er klaar mee. Ze knarste haar tanden over elkaar en haar klauwen raspten even geërgerd over de grond. "Bedankt voor de moeite, Rudepaw," Miauwde ze, waarna ze de den verliet, het kamp in verdwijnende.

"Zegt degene die heerlijk in der nest is gaan liggen," De grijns verdween niet van het gezicht van Aspenpaw. "Ik heb vandaag mijn taken al gedaan, dus ik verdien het denk ik ook wel." Zei ze soepeltjes. "Ik wel," Aspenpaw knikte haar aanmoedigend toe. "Bedankt voor de moeite, Rudepaw," Aspenpaw grijnsde bij de reactie en toen Crimsonpaw de Den verlaten had, stond ze gelijk weer op, nog niet klaar met haar plagerige bui. "Hmm, Rudepaw, ja, dat klinkt we als een mooie bijnaam." Grijnsde de poes en huppelde langs Crimsonpaw en er weer omheen. "Oeh en ik weet al wat jouw Warriornaam zou moeten zijn. Misschien iets van Hothead?" De tabby bleef even staan, vlak voor de Apprentice en keek haar wat deels uitdagend en deels plagerig aan. "Nee joh," Aspenpaw gaf Crimsonpaw een stevige por op haar schouder. "Je moet niet alles serieus nemen wat ik zeg, hoor."

Crimsonpaw was ondertussen het kamp in gebeend. Haar pootjes maakten kleine sporen in het lossere zand. De ondergrond voelde koud aan, maar in haar irritatie negeerde ze het volkomen. Maar de andere apprentice was duidelijk nog niet klaar met haar. "Oeh en ik weet al wat jouw Warriornaam zou moeten zijn. Misschien iets van Hothead?" Miauwde de poes te vrolijk. Crimsonpaw sloeg met haar staart en kromde haar rug. "Ik zal je heethoofd laten zien!" Snauwde ze, terwijl ze in een agressieve houding sprong. Maar de andere apprentice bleef haar enkel met een vreemde uitdrukking aankijken. "Nee joh," Aspenpaw gaf Crimsonpaw een stevige por op haar schouder, waardoor de apprentice even uit balans raakte. Maar Crimsonpaw hervond haar balans al snel weer. "Je moet niet alles serieus nemen wat ik zeg, hoor." Miauwde de poes. "De wereld zou een betere plek zijn als jij nadacht voordat je wat zei." Gromde de apprentice mopperig terug. Hypocrisy? Check

"Ik zal je heethoofd laten zien!" Zei de poes genaamd Crimsonpaw in een snauwende toon en sprong in een agressieve houding, maar Aspenpaw keek haar wat gefronst aan. Kijk, dit was nou wat ze bedoelde. "De wereld zou een betere plek zijn als jij nadacht voordat je wat zei." Aspenpaw lachte met een wat sarcastische toon en gaf haar borst een paar vlugge likjes. "Dat zou kunnen, maar er is geen zekerheid bij. Weet je, ik vind dat je moet genieten van het leven en niet twee keer zolang over iets moet nadenken voordat je het zegt." Grijnsde ze weer op die plagerige toon en haar staartpuntje bewoog plezierig. "Maar hé, iedereen heeft zo zijn eigen ding. Ik doe wat ik doe en jij wat jij, uhm, doet." Haar ogen glansden en haar grijns werd wat breder. Het kon misschien uitlokken zijn, nee, het was eigenlijk uitlokken.

"Dat zou kunnen, maar er is geen zekerheid bij. Weet je, ik vind dat je moet genieten van het leven en niet twee keer zolang over iets moet nadenken voordat je het zegt." Grijnsde ze weer op die plagerige toon en haar staartpuntje bewoog plezierig. "Maar hé, iedereen heeft zo zijn eigen ding. Ik doe wat ik doe en jij wat jij, uhm, doet." Crimsonpaw fronste alleen maar dieper en haar rug kromde zich nog steeds iets. "Je bent vervelend, weet je dat?" Bromde de kattin met een geërgerde staartzwiep. "Kun je niet iemand anders gaan lastig vallen?" Misschien, als ze genoeg bleef snauwen, zou ze de kat weg kunnen jagen die op haar humeur inhakte als een irritant zoemende bij.