When the sun rises {Specklepaw}

Droppaw opende haar oogjes en geeuwde. Het was al erg vroeg maar ze kon maar niet slapen. Ze had een heel erg vreemde nachtmerrie gehad en dat vond ze niet leuk. Droppaw trippelde het kamp uit en hoopte dat niemand haar had gezien. De grijze poes wist dat ze niet zomaar uit het kamp mocht gaan maar ze deed het wel vaker. Het was nog erg donker dus moest Droppaw uitkijken maar ze liep. Ze zag dat de zon nog maar net aan het opkomen was. Droppaw trippelde verder tussen de bomen heen maar ze stopte toen ze een takje hoorde kraken. De apprentice keek om haar heen maar ze zag niks. Droppaw spitste haar oren en hoorde weer een iets. Maar nog steeds zag ze niks omdat het nog erg donker was.

Specklepaw liep zachtjes rond in het camp. Hij kon niet slapen door zijn stijfheid en hij moest moeite doen om zijn schouders soepel te krijgen. Door dat ongeval met die uil was hij een beetje stijf. Gelukkig genas het goed. De ochtendzon kleurde de horizon roze, al was het nog behoorlijk donker. Plotseling zag hij de omtrekken van een kat die uit de Apprentice Den kwam. Hij snoof. Behalve de bosgeuren rook hij de scherpe geur van Droppaw. Toen ze de doorntunnel uit ging en verdween besloot de tabby kater haar te volgen. Hij kermde toen hij zijn stijve poten in beweging zette. Eenmaal het ravijn uit versnelde hij zijn pas. Al snel zag hij Droppaw lopen op weg naar de Tallpines. Het lichte loofwoud maakte al snel plaats voor een donkerder dennenwoud. Hij stond even stil om de geuren op te snuiven en liep dan door. Een tak onder zijn poten kraakte en Specklepaw verstijfde. Hij keek naar Droppaw. Hij liep tot ze oogcontact konden maaken, maar daarbij ritselde de bosjes waar hij instond. De tabby kater opende zijn mond. De geur van prooi kwam in zijn neusgaten. Specklepaw snoof dieper. Het was een oude geur. Hij keek terug naar de poes en grinnikte. Zijn ogen fonkelden. Met een grote sprong kwam hij op haar rug terecht en hij drukte haar tegen de grond. "Boe!", gierde hij niet instaat om zijn lach binnen te houden.

≃Sorry voor het late antwoord.

Droppaw schrok zo hard toen er een kat op haar rug sprong dat ze een gilletje niet kon onderdrukken. "Boe!" riep de kat en hij lachte. Droppaw herkende de stem en wist dat het Specklepaw was. Droppaw krabbelde onder Specklepaw vandaan. Ze vond het eigenlijk best wel grappig en kon haar lach niet bedwingen. Ik ga ook eens een keer iemand laten schrikken. dacht ze bij zichzelf met een glimlach op haar gezicht. Droppaw gaf haar borsthaartjes snel een lek. "Hoi Specklepaw," miauwde Droppaw "wat doe jij hier?" De grijze poes ging zitten en wachtte op een antwoord. De zon stond al hoger aan de hemel en het begon een beetje te sneeuwen. Droppaw keek gefascineerd naar de sneeuwvlokjes die uit de hemel vielen.

De tabby kater spitste zijn oortjes toen Droppaw haar mond opende om iets te zeggen: "Hoi Specklepaw," miauwde Droppaw "wat doe jij hier?" Specklepaw glimlachtte. "Hoi,", begon hij aarzelend. "ik ben jou gevolgd vanaf het camp." Zijn stem klonk toch trots. Hij ging zitten en schudde de vlokjes uit zijn vacht. De ijzige grond onder zijn poten werd al snel bedekt door een dikke laag sneeuw.
~Flut

"Hoi," zei Specklepaw "ik ben jou gevolgd vanaf het camp." Droppaw vroeg zich af waarom hij haar was gevolgd maar ze was niet avn plan het te vragen. Droppaw wist even niet wat ze moest zeggen. Droppaw lekte de sneeuwvlokjes uit haar vacht en opeens had ze een idee. "Wil je mee gaan jagen?" verbrak Droppaw de stilte. Ze stond recht en strekte haar pootjes uit. Droppaw had er al zin in en wachtte geduldig op een antwoordt.

Specklepaw spitste zijn oortjes. "Wil je mee gaan jagen?" De tabby kater deed alsof hij erover nadacht. Maar hij wou natuurlijk mee. "Ja, natuurlijk. We zullen veel meer vinden want als je goed kijkt zie je soms al groene plukjes gras, en knopjes aan de bomen.", gromde hij zachtjes. Hij sprong op en liep Droppaw voorbij. Wat formeel was hij geweest. Nu weer plezier maken!
~Flut 3x

"Ja, natuurlijk. We zullen veel meer vinden want als je goed kijkt zie je soms al groene plukjes gras, en knopjes aan de bomen." Zei Specklepaw na een tijdje. Droppaw was blij dat hij ja had gezegd. Ze stapte tussen de bomen heen en Specklepaw liep een eindje voor haar. Droppaw snoof de lucht op en rook een vogel. Ze keek rondom haar en zag al snel een vogel die tevergeefs voedsel zocht tussen het sneeuw. "Ik vang deze wel." fluisterde Droppaw tegen Specklepaw. Droppaw zakte door haar pootjes en sloop naar de vogel. De vogel zag Droppaw en probeerde weg te vliegen maar Droppaw was sneller en belande met een grote sprong op het diertje. Met de vogel in haar mond stapte Droppaw naar Specklepaw en legde de vogel neer. Droppaw begroef het diertje om het later weer op te halen.

Na een tijdje rook hij een duif. Zijn maag rammelde maar hij moest eerst jagen voor zijn Clan. Specklepaw schudde zijn brede kop. De sneeuwvlokjes vlogen alle kanten op. Ze werden wat waterachtig, wat blijkbaar smelten heette. "Ik vang deze wel.", fluisterde Droppaw. De tabby kater knikte en ging zitten. Hij keek toe terwijl Droppaw het diertje ving. "Wow dat heb je goed gedaan.", miauwde hij enthousiast. Zijn oren draaiden in de richting van een knabbelend geluid. "Ik ga die vangen.", fluisterde Specklepaw wijzend op de muis in het struikgewas. Hij sprong eropaf...

"Wow dat heb je goed gedaan." Zei Specklepaw. Droppaw was ook wel trots op zichzelf. Ze had gedacht dat ze te laat zou zijn en dat de vogel al weg zou zijn gevlogen. Als dat was gebeurt zou ze zich echt schamen maar gelukkig was dat niet gebeurt. Droppaw hoorde opeens weer geritsel. "Ik ga die vangen" miauwde Specklepaw en hij ging op het diertje af. Specklepaw sprong op het diertje af. Dan rook ze plots iets vreemd. Ze kon er maar niet op komen van wat de geur was. " Reuk jij dat ook?" vroeg Droppaw.

Sorry dat ik zo laat antwoorde.

Tag: Droppaw ofcourse
Words: 54
Notes: Smell you that?

Specklepaw

"Reuk jij dat ook?" Specklepaw snoof in de lucht. "Yes, i smell that.", miauwde hij met een angstige blik op Droppaw. De scherpe stank jaagde ook de muis weg. Plotseling kwam iets zwart-wit uit de struiken. De jonge kater hield zijn kop scheef. Wat was dat? "Droppaw, zie jij dat." Hij wees naar het zwart-witte dier.

-Niet erg-

©rachel

"Yes, I smell that." Miauwde Specklepaw. Droppaw zag de angst in Specklepaw's ogen waardoor Droppaw ook bang werd. Er kwam geritsel uit de struiken en de geur kwam dichterbij. Maar nog steeds wist Droppaw niet van wat de geur was. Mss is het gewoon een kat die zich lang niet meer heeft gewassen en nu nogal stinkt. probeerde Droppaw zichzelf gerust te stellen. Het struikgewas ging open en er verscheen een reuzachtig zwart-wit dier. "Droppaw, zie jij dat." Zei Specklepaw terwijl de tabby apprentice naar het dier wees. Droppaw wist even niks te zeggen. Toen herinnerde ze weer wat het was. "Dat is een das." miauwde Droppaw met een beverige stem.

"Een das?", vroeg hij nieuwsgierig. Hij snuffelde en liep voorzichtig op de das af. Hij stond er maar een muizenlengte vandaan. Enthousiast rook hij aan het zwart-witte ding. Hij raakte de natte stinkende neus aan. Voordat hij achteruit kon schieten van de stank tilde de das zijn massieve poot op. Het beest sloeg hard zijn klauwen in de neus van Speclepaw. Piepend van angst en pijn draaide hij zich om. Dat had hij beter niet gedaan want de das sloeg zijn klauwen in zijn rug. De littekens van de uil gingen weer open. De jonge kater keek naar de afgrijselijk lange klauwen die zich keer op keer zijn rug insloegen. Hij gilde naar Droppaw en wurmde zich onder de das zijn klauwen uit. Specklepaw rende zo hard als zijn gehavende lichaam het toeliet. Bij het passeren van zijn vriendin riep hij schor: "Rennen!"

-Srry sheet lukt niet als ik op de I-Pad zit-

Specklepaw wist waarschijnlijk niet wat een das was want hij ging nieuwsgierig naar het zwart-witte dier. Voor Droppaw hem kon waarschuwen stak de das al zijn klauwen uit naar Specklepaw. Specklpaw draaide zich om om weg te rennen mar de das sloeg zijn klauwen in Specklepaw's rug. "Specklepaw!" schreeuwde Droppaw wanhopig. Ze moest iets doen of het liep fout af. Terwijl Specklepaw zich losrukte van de klauwen van de das, haalde Droppaw haar poot uit naar de das. Specklepaw rende zo snel als hij kon eg van de das. "Rennen!" Riep Specklepaw naar haar. Droppaw maakte zich snel uit de voeten en rende achter Specklepaw aan. Ze voelde de grond beven van de das die achter hen aan rende. "Misschien moeten we in een boom klimmen" miauwde Droppaw. Ze rende niet op haar snelst omdat ze achter Specklepaw wou blijven want Droppaw was nog niet gewond. Anders zou de das Specklepaw misschien te pakken krijgen en nu kon Droppaw hem nog verdedigen.

"Misschien moeten we in een boom klimmen" Specklepaw hijgde angstig. "Ik...ik kan niet meer.", gilde hij angstig. De apprentice rende ietsje sneller tot hij de geschikte boom vond. "Droppaw, klim daarin..." Hij wachtte niet tot dat zijn vriendin de boom in klom. Meteen draaide hij zich om en ging naar de das. Grauwend sloeg hij zijn klauwen in de neus van de das. Met moeizame en lange trekken krabte hij over de neus en de ogen van de das.

"Misschien moeten we in een boom klimmen" miauwde Specklepaw. Droppaw wou net het zelfde zeggen en knikte goedkeurend. "Ik...ik kan niet meer.", zei Specklepaw. Droppaw begon ongerust te worden maar ze wist dat ze niet even konden stoppen want de das zat vlak achter hen. De enige optie was blijven rennen en een goeie boom vinden om in te schuilen. "Droppaw, klim daarin..." miauwde Specklepaw tegen haar. Droppaw klom in de boom. Ze hoopte maar dat de das niet kon klimmen. Droppaw ging ervan uit dat Specklepaw mee in de boom zou klimmen maar tot haar grote verassing draaide Specklepaw zich naar de das die met grote stappen op hem af kwam. Specklepaw krabde met zijn klauwen over de neus van de das. Droppaw wist dat ze iets moest doen. Specklepaw was al gewond en de das was veel te sterk. Ze keek rond zich en ze wist wat ze moest doen. Droppaw stapte naar een tak die net boven de das hing. De tak was niet zo stabiel maar het lukte Droppaw om aan het einde van de tak te geraken. Droppaw stond op de tak recht boven de das. In haar zelf probeerde ze niet na te denken maar ze telde gewoon tot 5. 1, 2, 3, 4,....5! Met een grote sprong belande ze boven op de das. Ze zette haar klauwen in zijn rug maar de das probeerde haar af te schudden. Ze hield zich stevig vast en krabde de rug van de das open.