Just one hell. {Grell}

Met slome passen bewoog de slanke kater zich voort, zijn rode ogen leken voor zich uit te staren en zijn staart was een boogje naar achteren gericht. Zijn neutrale pas en blik was gewoon zijn doen. Zelfs in de meest ongemakkelijkste situatie kon hij zijn blik nog in de plooi houden, hooguit een glimlachje of een fronsje. Seb was niet bepaald van de opwinding en zo. Hij wou alles het liefst zo mooi en snel mogelijk, lang hangen op iets had geen nut. Sebastian, zo heette de kat, ging elegant zitten. Alles wat hij deed was elegant, zelfs een andere kat vermoorden. Het zat in zijn bloed. De stilte die toen om hem heen hing, werd enkel gestoord door een raaf. Sebastian deed geen moeite om die raaf te vangen, hij hield van die beesten. Niet dat hij dat toegaf, ofcourse. Na een tijdje standbeeldje hebben gespeeld, richtte de kat zich weer op. Hum... Alleen was hij niet, wel soms? Sebastian keek om zich heen en probeerde door de bosjes te gluren. Een glimp van een rooie vacht. Iemand die hem achtervolgde of gewoon een passant. Sebastian ging niet zomaar in de aanval over. Hij wachtte wel even. Sebastian liep rustig verder, hij keek wel waar hij kwam. De wind stond precies de kant op waar hij de passant had gezien, dus had hij niet meteen de geur geroken. Maar toen hij rechts ging, kwam de geur toch wat aan. Geen passant dus. Grell. Zijn fan. Sebastian zuchtte diep en probeerde door te lopen, maar hij wist wat hij nu kon verwachten...

Zijn zachtgroene ogen keken rond. Zijn rode vacht had hij goed schoongemaakt. Grell grijnste breed, en snoof eens de lucht in. Sebastian.. Hij rook hem... Meteen twinkelden zijn ogen. Hij begon te trippelen, terwijl zijn staart verlangend naar Bessie heen en weer zwiepte. Hij sprong de bosjes in, en woelde zich door de bladeren heen, de geur volgend van de kater. Hmpf, nu was die extra poetsbeurt van zijn vacht voor niks geweest. Agh, als hij maar bij zijn geliefde Bessie kon zijn. De wind stond net zijn kant op, maar de kater mocht zijn aanwezigheid best weten. Toen de geur sterker werdt, voelde hij zijn hart een sprong maken 'Bessieeee~?' Riep hij. Hij liep sneller en sneller, hij kon de zwarte gedaante al haast zien. Hij maakte een omweggetje, en probeerde de kater in te halen. Snel stoof hij weer een paar bosjes in, en wachtte tot de kater langs liep. Toen hij Sebas zag, sprong hij de bosjes uit, en bleef vlak voor hem staan 'Hello my Bessie~' hij lachte, op zijn eigen manier. Zijn tanden stonden niet helemaal tegen elkaar, en waren lang, en erg scherp. Door zijn brede grijns waren die tanden dus goed te zien 'Lang niet gezien... Ik heb je wel gemist~' hij liep zwijmelend dichter naar de zwarte kat toe.

''Bessieeee~?'' de bekende stem van Grell klonk alweer. Sebastian zuchtte, niks van aan trekken. Hij versnelde enkel zijn pas wat, maar probeerde niet op de rode vacht te letten. Toch sprong de rode kater plots voor hem en Sebastian remde abrupt. 'Hello my Bessie~' Grell lachte en Sebastian zag zijn rare scherpe tanden weer. Foutje in de baarmoeder vast. Hoewel Sebastian's eigen tanden ook niet bepaald normaal zijn. 'Lang niet gezien... Ik heb je wel gemist~' Grell liep zwijmeld naar hem toe en Sebastian ging wat naar achteren toe. ''Dat is dan niet wederzijds''mompelde hij. Hij had Grell met gemak kunnen vermoorden, maar hij hield niet zo van doden zonder goede reden. Tja, een fan is helaas geen goede reden.

Sebastian deed een stap naar achteren. ''Dat is dan niet wederzijds'' Grell grijnsde breed 'Ik weet dat je niet zonder mij kan. Ik weet dat je een gigantische liefde voor me voelt~' hij liep gewoon dichtet naar Sebbie toe. Hij ging naast hem staan, en krulde zijn staart om die van de kater. Hij liet een fangirl piepje horen en keek de zwarte kat met een brede grijns aan 'Don't you like me? I'm actually quite fabulous, don't you think~?' Hij had een pluk vacht op zijn voorhoofd, wat langer was dan zijn andere vacht zodat eht op een pluk haar leek. Hij bleef volhouden dat Bessie hem leuk vondt, want hij dwong zichelf dat te blijven denken. Hij maakte een smexy hairflip met de lange pluk vacht op zijn voorhoofd en knipoogte naar Bessie.

De rode kat begreep zijn hint duidelijk niet, Ik weet dat je niet zonder mij kan. Ik weet dat je een gigantische liefde voor me voelt~' Grell lieper dichter naar Sebastian toe, hij ging naast hem staan en Sebastian voelde hoe Grell zijn staart om de zijne heen krulde. Een fangirl piepje volgde en Grell keek hem met een brede grijns aan. Sebastian zuchtte en rukte zijn staart los. 'Don't you like me? I'm actually quite fabulous, don't you think~?' Sebastian zuchtte nogmaals. Naast hem maakte Grell een hairflip met een wat te lang stukje vacht en knipoogde toen. Sebastian draaide zich om en liep weer verder. Niet opletten.