I wish i was a butterfly [& Zebrachase]

Vlinders konden weg vliegen wanneer ze wouden. Ze waren vrij om te bepalen waar ze hun tijd doorbrachten, en ze waren zo licht als een veertje.
Zo voelde Applebloom zich nu.
Terwijl ze op een steen in het waterige herfstzonnetje lag had ze het gevoel dat alles van haar afgleed. Dat ze klaar was om weg te vliegen. Dat ze zelf al een beetje van de grond kwam, maar nét niet ver genoeg om weg te vliegen. Het gevoel van rust.. Van vrede.

Dat geviel beviel haar wel.. Ja, zo wilde ze zich elke dag voelen! Alleen was het jammere dat dat niet ging. Ze kon niet elke dag op de sunning rocks liggen. Ze moest jagen, apprentices straffen, de grenzen bewaken, de elders van eten voorzien.
Ineens was het gevoel van vrede weg. Alsof er een grote plens water op haar tere vleugeltjes viel. Ze schoot omhoog. Zo veel te doen! Ze moest nog haar konijn ophalen! En controleren of alle kits er waren! In paniek sprong ze van de rots.

De frisse buitenlucht deed hem goed. De jonge Warrior trippelde over de zachte bosgrond, die bevrijd was van de verstikkende laag gekleurde bladeren. De sneeuw was ook verdwenen, misschien een beetje jammer, want elke kat vond het wel leuk om erin te spelen. Nou ja, die saaie serieuze Warriors niet. Zebrachase grinnikte wat en kwam uit bij de rivier die aan RiverClan grensde. Al snel zag hij een andere Warrior, Applebloom, die er wat verschrikt uitzag. Bezorgd begon hij op haar af te lopen en hield op een klein afstandje halt. "Wat is er?" Vroeg hij met een lichte bezorgde toon.

"Wat is er?" Zebrachase was naar haar toe gelopen. "Sorry, ik moet mijn konijn nog ophalen." Mompelde ze voordat ze wegglipte. Snel rende ze naar de plek waar hij had gelegen. Apple begon te graven, maar na een tijd was het konijn nog steeds niet naar boven gekomen. Hij was toch niet gestolen hé?! Vloekend liep ze terug naar Zebrachase. "Hebben ze hem gestolen. Wat denken ze wel niet!?" Mopperde ze.

"Sorry, ik moet mijn konijn nog ophalen." En weg was ze, Zebrachase fronste en keek haar nog na. Ze was echter sneller terug dan hij had verwacht, maar.. zonder konijn. "Hebben ze hem gestolen. Wat denken ze wel niet!?" Hij fronste nog wat en ging toen kalm zitten. "Uhm, nee?" Grijnsde hij wat onschuldig. "Doe rustig, er is niemand die zomaar prooi steelt vanuit diep ThunderClan gebied, en anders zal een andere Warrior het wel meegenomen hebben. Je kan toch altijd nog gerust gaan jagen?"

"Uhm, nee?" Grijnsde hij wat onschuldig. "Doe rustig, er is niemand die zomaar prooi steelt vanuit diep ThunderClan gebied, en anders zal een andere Warrior het wel meegenomen hebben. Je kan toch altijd nog gerust gaan jagen?" Stilletjes keek ze hem aan terwijl hij rustig zijn verhaaltje vertelde. "Ja.." Ze schuifelde wat ongemakkelijk met haar poten.

"Ja.." Was haar antwoord op een wat ongemakkelijke toon, maar Zebrachase bleef glimlachen. "Nou, dan kan je nu rust nemen want zo te zien heb je al gejaagd voor vandaag!" Zie hij vrolijk. "Je bent geen Apprentice meer die straf krijgt als ze even niets doet, toch?" Glimlachte hij vervolgens.

"Nou, dan kan je nu rust nemen want zo te zien heb je al gejaagd voor vandaag!" Zei Zebrachase vrolijk. "Je bent geen Apprentice meer die straf krijgt als ze even niets doet, toch?" Aarzelend knikte ze. Even dacht ze na. Toen knikte ze wat vastberadener en sprong op de steen waar ze voor die paniekerige vijf minuten had gelegen. "Wil je er anders bij komen zitten?" Vroeg ze, met nog maar een kleine aarzeling. Hij was zo aardig geweest haar gerust te stellen, dus had hij ook het recht om bij haar te komen zitten.

Onderwerp: Re: I wish i was a butterfly [& Zebrachase]