Live like a normal cat [& Kasumi]

Staartje zwiepend hoog opgeheven, oogjes vooruit gericht. Stapje voor stapje kwam de kitten vooruit. Even bleef hij staan, snoof de koude ochtendlucht in, maar sloeg toen al snel zonder aarzelen de hoek om. In de paar maanden die hij hier nu was had de zwart witte kater de weg goed in zijn hoofd geprent. Het was dan ook een katertje dat niet goed stil kon zitten, hij was vaak buiten te vinden. Maar, hij was dan ook bij de gevaren al bekend. Honden, vreemde grote katten, vervelende kleine tweebenen die je probeerde te vangen. Nee, helemaal rustig kon je hier niet over straat gaan.

Kasumi liep over de tweebeenstraten heen. Waarom ze hier was wist ze niet, maar het was haar wel bevallen tot nu toe. Veel eten, en veel dingen om mee te dollen. En natuurlijk veel kittypets, zijzelf had nooit wat tegen ze gehad. Maar de katten die ze had ontmoet waren niet 'haar types'. Het was vroeg in de ochtend, en de lapjespoes had al wat te vreten gekregen van een tweebeen. Water was ook niet moeilijk te vinden hier, dus een lekker ontbijtje had ze gehad. In dit tweebeenkamp kon je ook niet je neus gebruiken. Overal ruik je katten, die meestal geen grote bedreiging vormen. Je ruikt veel eten en drinken, en natuurlijk veel honden. Het was een rare plaats, maar als je honger had was dit de beste plek om eten de scoren. Met lange passen liep ze over de stoep. En elke keer als een tweebeen uit zijn hol kwam sprong ze weg. Steeds meer tweebenen begonnen wakker te worden, en je hoorde de tweebeenkittens dan ook al janken tegen hun vader en moeders. Kasumi keek naar de straat voor haar, een kleine wit met zwarte kitten was op pad daar. Ze wou niet boos doen of agressief, dus draafde ze naar de kitten toe."Halo kleintje." zie ze zachtjes.

'Halo kleintje.' Verbaasd keek Figaro op, recht in het gezicht van een lapjeskat. Een beetje beledigd door de woorden die ze had gesproken deed hij een stap naar achter. 'Ik ben niet klein,' Bromde hij bijna onverstaanbaar met zijn blik op de grond gericht. Wat dacht die poes wel niet? Aan haar geur te ruiken was het geen kat van hier. Helaas uit ervaring moest je oplettend zijn bij dat soort katten. Langzaam richtte de kitten zijn blik weer op de poes waarna hij haar vragend aankeek.

"Ik ben niet klein."zei de kater. Zijn hoofd was naar beneden gericht. Kasumi glimlachtte, de kittypet voelde zich duidelijk beledigd over haar opmerking."Dan niet." zei ze glimachend naar de kitten. De kleine kater tilde zijn hoofdje op en keek vragend naar Kasumi. Er zat zeker een volle meter tussen de twee katten, en alles om hen heen begon te leven. Steeds meer tweebeenkittens kwamen hun holletjes uit opweg naar hun mentor. En de grote tweebenen liepen met ze mee."En wat doe jij hier zo alleen op straat?" Zonder aarzelen stapte ze naar voren."Gewoon voor de lol?" De lapjespoes glimlachtte opnieuw. Dit was niet bedoeld als pesterij, maar even dollen maakt je sterker toch?

'En wat doe jij hier zo alleen op straat?' Zonder aarzelen stapte de poes naar voren. 'Gewoon voor de lol,' De lapjespoes glimlachte opnieuw. Hier dacht de kitten even over na. Ja, waarom was hij hier? Gewoon. Een ander antwoord had hij niet, en dat was dan ook zijn antwoord. 'Gewoon,' Het woord kwam er iets wat uitdagend uit.

"Gewoon," zei de kater. Kasumi liep een eindje weg. Ze dacht na over wat ze nog terug zou kunnen zeggen. Dit was duidelijk een stoer klein katertje. De straat was al aardig verlicht, en het werd steeds warmer. De lapjespoes keek even om zich heen."Kijk uit hoor, je kunt zo andere rogues tegen komen, die geen medelijden hebben." Ze liep wat stappen achteruit om zo te laten zien dat zij niet zo iemand was. Kasumi was altijd bereid om erbovenop te springen, maar dit leek gewoon laf.

Onderwerp: Re: Live like a normal cat [& Kasumi]