Frozen river{Leafskin}

Dappledrop opende zijn oogjes en strekte zich uit. Ze liep het kamp uit. De zon scheen maar het sneeuwde nog steeds. Dappledrop kwam aan bij de river en snoof de lucht op. Ze rook een waterrat en zag de waterrat al snel vanuit haar ooghoek. Ze zakte door haar pootjes en sloop naar het pluizige diertje. Met een grote sprong belande ze op het diertje. Dappledrop vermoorde de waterrat en begroef het. Plots hoorde Dappledrop iets. De schildpadpoes keek rondom haar en zag een kat uit de struiken komen.

Leafskin was al vroeg op, en ze liep gelijk het kamp uit, om de snel slinkende prooistapel weer bij te vullen. Ze liep wat verder va het kamp af, want ze wist dat de prooi niet dichtbij het kamp zou zijn, met al die kattengeuren. Ze stapte in de witte sneeuw, die onder haar poten knerpte. De omgeving was wit, en een koude wind gaf haar de rillingen. Na een stuk gelopen te hebben, hief ze haar kop en opende ze haar kaken. De geur van prooi stroomde haar mond in en maakte haar duizelig. Daar zag ze de waterrat zitten. Ze sloop ernaar toe. Op het moment dat ze wilde springen, sprong er al een andere poes op. He, daar gaat mijn prooi, snoof ze verontwaardigd en ze stapte de bosjes, waar ze zich in verschuild had, uit. "Dat was mijn prooi," zei ze boos en ze ontblootte haar tanden en liet haar nagels in- en uit gaan.

Een gevlekte poes kwam naar haar toe. Dappledrop wist meteen dat het Leafskin was. Leafskin keek boos en Dappledrop was een beetje verward. "Dat was mijn prooi." zei de poes boos en ze ontblootte haar tanden en liet haar nagels in- en uit gaan. Dappledrop wist niet dat Leafskin ok uit was op de waterrat. Ze had haar niet gezien en zei: "Sorry, ik wist niet dat jij die waterrat ook wou vangen." Dappledrop voelde zich een beetje schuldig en hoopte dat Leafskin niet al te boos zou blijven. "Ik had je niet gezien." vervolgde ze. Dappledrop ging zitten en waste haar pootje. Ze keek naar Leafskin en wachtte tot ze iets zou zeggen.

"Sorry, ik wist niet dat jij die waterrat ook wou vangen." Zuchtend liet Leafskin zich op de zachte, mosachtige ondergrond neer vallen. "Ik had je niet gezien," vervolgde Dappledrop en Leafskin kon niet anders dan haar een knikje te geven, dat het goed was. Ze zag dat Dappledrop zich aan het schoonmaken was, dus Leafskin begon haar te helpen met de klitten die in haar vacht zaten. "Het is oké," zei ze, "Ik vang wel wat anders. Hé, we kunnen ook bij de rivier gaan jagen! Dan maken we een gat in het ijs en scheppen zo de vis eruit!" Leafskin straalde bij dit idee, want de clan had zijn lekkerste maaltje vis moeten opgeven toen de rivier bevroren was. Zij zouden dan de beste jagers worden en ze zouden meer vertrouwen krijgen. Opgetogen keek ze omhoog naar Dappledrop. "En? Wat vind je ervan?"

"Het is oké," zei Leafskin die nu niet meer boos was, "Ik vang wel wat anders. Hé, we kunnen ook bij de rivier gaan jagen! Dan maken we een gat in het ijs en scheppen zo de vis eruit!" Dappledrop dacht even na over dat idee. ze had wel zin in wat vis maar misschien was het wel gevaarlijk. Er zou iemand door het ijs kunnen vallen. dacht Dappledrop maar ze schoof die gedachte al snel weg. Er waren ook heel veel voordelen. Ze zou met de vis in haar mond door het kamp lopen en iedereen zou haar verbaasd aankijken en ze zouden misschien jaloers zijn omdat zij zoiets niet konden. "En? Wat vind je ervan?" vroeg Leafskin. Dappledrop dacht nog even na. Ze was nooit echt goed in het nemen van beslissingen maar uiteindelijk zei ze: "Oke." Dappledrop trippelde naar de rivier terwijl Leafskin haar volgde.

Toen Dappledrop toestemde met het idee van de vis, werd Leafskin vrolijk en huppelde ze bijna achter Dappledrop aan. Ze zag de katten in het kamp al kijken! Met opgeheven hoofd en staart liep ze verder. Toen ze bij de rivier aankwam, zag ze inderdaad dat hij bevroren was. Voorzichtig stapte Leafskin het ijs op, en toen ze geen gekraak hoorde, liep ze verder. "Kom! Het is veilig!" Leafskin deed haar nagels uit haar poten en ze begon op het ijs in te hakken. Ze hoorde het ijs kraken en tevreden zag ze hoe er een gat ontstond. "Nou? Waar wacht je op? Kom!" De jonge warrior had geen idee dat het gevaarlijk was wat ze deden, want áls ze al in het water vielen, dacht ze, dan zouden ze toch weer naar het oppervlak zwemmen? Op het moment toen Dappledrop vlak naast haar op het ijs viel, gebeurde het. Het ijs kraakte, en er ontstonden grote scheuren. "Dappledrop!" schreeuwde Leafskin en ze hielp de gevallen poes overeind. Ze gaf haar een zetje en zag haar nog net op het wateroppervlak springen, en daarna sloot het water zich boven haar kop.

Leafskin volgde haar naar de bevroren rivier. De lapjespoes stapte als eertse op het ijs en zei : "Kom! Het is veilig" Dappledrop twijfelde een beetje. Het ijs zag er niet zo di uit maar ze hoorde allesinds geen gekraak. "Nou? Waar wacht je op? Kom!" Zei Leafskin die ondertussen al een gat had gemaakt in het ijs. Dappledrop stapte voorzichtig op het ijs. Ze stond op het ijs maar ze voelde zich toch niet echt op haar gemak. Ze probeerde naar Leafskin te stappen maar het was te glad. Ze probeerde nog overeind te blijven maar dat lukte niet. Met een harde bons kwam de schildpadpoes op het ijs terecht. Het ijs begon te kraken. "Dappledrop!" schreeuwde Leafskin. Met een plons vielen de 2 katten in het koude water. Leafskin gaf Dappledrop een zetje en Dappledrop kwam al snel terug op het ijs. Maar Leafskin ging kopje onder. "Leafskin!" schreeuwde Dappledrop. Ze wachtte wanhopig tot de lapjeskat weer boven water zou komen maar dat gebeurde niet. Dappledrop sprong terug in het koude water. De stroming had Leafskin verder gedreven en Dappledrop zwom zo snel als ze kon naar haar toe. Ze nam Leafskin beet bij haar nekvel en spartelde in de richting van de oever. Maar het was moeilijk met al die stroming. Na een tijdje bereikte ze de oever en ze duwde Leafskin terug op het land. Dappledrop kwam hijgend uit het water.

Leafskin voelde hoe het koude water en ze hield het, alleen door de schok al, bijna niet meer uit en ze had het gevoel dat ze stikte. De stroming duwde haar voort. Eerst probeerde ze nog wat tegen te spartelen, maar het lukte niet en alles was tevergeefs. Ze blies haar laatste adem uit en liet zich zachtjes naar beneden zakken. Ze voelde nog net een scherpe beet in haar nek, en toen werd alles zwart.

Een straaltje water liep uit haar bek en ze opende langzaam haar ogen. Wat was er gebeurd? Ze keek verdwaasd om zich heen, maar zag wazig en dubbel. Ze zag iemand boven haar staan, maar wist niet wie. Ze ontblootte haar tanden in een grauw, maar was te moe en gaf deze houding al snel op. Een tijdje later, merkte ze dat het Dappledrop was. "B.. Bedankt," fluisterde ze en ze viel weer weg.

Dappledrop ging zitte en rustte even uit. Ze zag dat Leafskin haar oogjes opende. Leafskin otblootte haar tanden in een grauw. Dappledrop schrok even. Ze vermoede dat Leafskin haar niet had herkent. "B.. Bedankt," fluisterde Leafskin. Leafskin's oogjes sloten weer. Dappledrop ging terug rechtstaan met stramme pootjes. Met haar snuitje duwde ze in Leafskin's vachtje maar ze werd niet wakker. Dappledrop was even in paniek maar het buikje van Leafskin ging nog steeds op en neer. Dappledrop begon Leafskin's vachtje te lekken zodat ze het warmer zou krijgen.

Sorry dat ik zo laat antwoord