[OPEN.]

Onderwerp: [OPEN.] wo 9 okt 2013 - 17:51

Een massief groot lijf denderde met reusachtige poten door de dood stille Rogue territorium. Een warme dag vond Pearson, met een kille en felle blik staarde de witte kater om zich heen. Hij had vandaag geen enkel doel om hier rond te lopen. Normaal kwam hij hier alleen om met de Rogue's die er leefde te praten of te vechten. Maar vandaag was het gewoon pure verveling, Pearson had geen zin in vechten dat had hij gisteren al heel de dag gedaan. Vanochtend vroeg was hij op jacht geweest dus dat was ook al weer gebeurt. Met een zachte brommende zucht keek hij met zijn bloed rode ogen voor zich uit. Een smal grind pad lag voor hem met harde stappen liep Pearson erheen en vervolgde zijn zinloze wandeling.
een brekende tak deed zijn oren spitste hij snoof diep en besloot dat het een kat was. Zonder enige reactie liep hij verder Pearson liet niet blijken dat het hem uitmaakte ook al was hij best nieuwsgierig.

Onderwerp: Re: [OPEN.] za 19 okt 2013 - 14:31

Garry snakte naar adem en opende zijn ogen in paniek. Hij keek naar de zijkant van het bos. Hoe kwam het dat alle bomen schuin stonden? Hoe kon dit- In een fractie van een seconde begreep hij dat hij kennelijk in slaap was gevallen gisteravond op die tak, waarna hij naar beneden gevallen was. Hij gromde geïrriteerd en krabbelde overeind. Geez, hij hoopte dat er geen kat in de buurt was geweest die hem had zien vallen. Hij zag er al vreemd genoeg uit, het zou niet prettig zijn als er nog meer opmerkingen over hem werden gemaakt. Hij hoestte kort, zijn keel deed pijn. Hij vroeg zich kort af hoe het kwam, maar bedacht dat hij gister zo veel had gerend dat zijn keel te droog was geworden. Hij slikte nog maar eens, waarna hij nog wat duizelend wegtrippelde. Ondanks het feit dat hij lange poten had en best groot was kon hij geruisloos lopen. Het was meestal een voordeel. Zijn iewat stoffige grijsblauwe vacht had donkere strepen. Hij had geen idee waarom hij die had, zijn ouders waren beiden lichtgrijs geweest, maar ze waren er gewoon. Hij keek op, en zag een witte kater die ongeveer zo groot was als Garry. Iets kleiner, maar Garry was gewoon een heel grote kat. Garry struikelde bijna over een lange tak, en wist nog net op tijd zijn evenwicht te herstellen. De tak brak doormidden. Hij keek met een schuin oog naar de grote kater, en vroeg zich af wat het wezen hier deed.