Tell me that you need me! [+Nettleleaf]

Graypaw slofte lusteloos door het kamp. De regen druppelde langs zijn neus naar beneden. Gelukkig camoufleerde dat zijn tranen. Waarom moest híj nu juist een elder worden. Snikkend ging hij zitten. Om met iets anders bezig te zijn begon hij zijn borst te wassen. Na een paar likken hoorde hij zachtte pootstappen. Zijn gehoor was er gelukkig beter door geworden. De kat naderde hem langs zijn blinde kant dus kon Graypaw hem ook niet zien. De jonge kater had ook geen zin om zich om te draaien.

.:Tell me that you need me; theme:.

Nettleleaf had net haar tanden in een sappige muis gezet, toen een chagrijnige kater haar plek in pikte. Ze had naar de kater geblazen, maar verliet uiteindelijk toch maar haar zitplaats. Ze had vandaag geen zin om nog meer ruzie te maken. Met een snuif had ze haar muis opgepakt en haar blauwe ogen hadden naar een nieuwe plek gezocht.
Uiteindelijk besloot de tabby kattin maar op een eenzame plek te gaan zitten, toen ze opeens een jonge apprentice zag zitten. Hij leek niet bepaald vrolijk te zijn en ondanks dat Nettleleaf niet echt het karakter van een lieve kattin had, besloot ze toch maar naar m toe te lopen. Rustig trippelde ze naar de apprentice toe, terwijl de regen haar vacht probeerde te doorweken. Toen ze bij de kater was, legde ze haar muis neer, dacht eventjes na en schoof 'm toen naar de apprentice toe. "Eet," miauwde ze, hopend dat haar stem niet al te snauwend klonk. "Graypaw, toch? Gaat het een beetje?" Haar stem was neutraal, ze was nooit echt beleefd geweest, maar ze wilde de kater niet afschrikken met haar gebruikelijke snauwerigheid.

"Eet," miauwde de onbekende. De stem had een een snauwende ondertoon. Graypaw schudde zijn kop. "Graypaw, toch? Gaat het een beetje?" De jonge kater schudde weer zijn kop. Hij keek naar Nettleleaf. "Waarom ik?", jammerde hij zachtjes, meer tegen zichzelf dan tegen de kattin. Hij zuchtte en keek van de muis naar de poes. Daarna boog hij zijn kop en nam een klein hapje. Graypaw schoof hem terug naar Nettleleaf.

Graypaw leek alles behalve vrolijk, god wat had ze zichzelf nou weer op de hals gehaald. Ze had vaag verhalen gehoord over een apprentice die was aangevallen en z'n oog was verloren, het was niet leuk natuurlijk, maar het leven ging door. Eigenlijk was 't zijn eigen schuld geweest, elke kitten werd al aangeleerd dat de tweebenersplekken gevaarlijk waren. Maar goed, het was aan zijn mentor te bepalen of die 'm wel of niet dat feitje erin wreef. Ze zuchtte en zag hoe de apprentice de muis terug naar haar toe schoof. Ze schudde haar kop. "Hou maar, ik zoek wel wat anders," mompelde ze afwezig. Het lag op het puntje van d'r tong om de apprentice eens goed de les te leren over wat hij had gedaan, maar ze was niet zijn mentor, dus mocht ze niets doen. "Waarom deed je het trouwens?" glipte er toch nog een vraag uit...

"Hou maar, ik zoek wel wat anders," Neverblind knikte. Hij reikte naar de muis en nam er een hap van. "Waarom deed je het trouwens?" De jonge kater moest even over die vraag nadenken dus kauwde hij langzaam. Nettleleaf wou hem duidelijk de les lezen. Toen hij de hap doorslikte wist hij het antwoord al. Na een pauze begon hij het uit te leggen: "Ik wou weten of die Twolegplace wel echt gevaarlijk was..." Hij hield even op. "Ja dus.", vervolgde hij zuchttend. Om weg te komen van de blik van Nettleleaf nam hij nog een hap. De muis smaakte heerlijk.

"Ik wou weten of die Twolegplace wel echt gevaarlijk was..." Nettleleaf zuchtte geïrriteerd. Waarom was de apprentice generatie na haar zo ontzettend dom? Elke kitten wist dat de twolegplaces gevaarlijk waren. Dat werd ze al in de nursery verteld. "Had je dat nou echt niet zelf kunnen bedenken?" miauwde ze hem scherp toe. Dit katertje zou het niet lang meer als apprentice vol houden, bij de volgende ceremonie zou hij Elder worden gemaakt. Dat was nu al de tweede apprentice die elder werd gemaakt, in korte tijd. Shrewstar zou dit niet leuk gaan vinden. De tabby kattin zuchtte zachtjes. Kon ze hier weg? Dit gesprek begon haar ontzettend te irriteren, ze kon immers niets doen...

"Had je dat nou echt niet zelf kunnen bedenken?" Neverblind knipperde met zijn ogen. Zijn nagels flitsten. "Ik heb al genoeg commentaar gehoord. Ik weet dat het fout was maar de tijd kan ik niet terug draaien", spuugde hij nijdig naar de poes.

Onderwerp: Re: Tell me that you need me! [+Nettleleaf]