Dreaming about the things I could be [open]

Een stevige wind raasde over zijn vacht en de jonge tabby sloot zijn ogen tegen de lucht. Het was eindelijk gebeurd, maar om de verkeerde redenen. Het viel hem wat tegen dat Everstar niet had gezien dat hij en Leafstorm zeker niet met elkaar konden opschieten, nee, het was omdat ze in de Nursery lag. Alsof ze hem nog had getraind als ze dat niet deed. Timberpaw snoof verveeld en klom op de grote rots die een beter uitzicht gaf op de vlaktes van WindClan. Timberpaw sloeg zijn nagels uit en liet ze een paar keer over het gesteente gaan. Hij voelde zijn plekje niet meer in de Clan, hij voelde zich een vreemde in een menigte van WindClan katten. Hij kon niet zo gemakkelijk een lijst met vrienden opsommen of gewoon blij zijn met de katten om hem heen. Nee, dat was allang niet meer zo.

Poisonpaw.....eindelijk. Eindelijk kon ze de vrijheid van het apprentice zijn proeven. De jonge poes genoot er vollop van dat ze kon gaan waar ze wilde. En niet vast zat aan die stomme Nursery, en de nog ergere Queens en andere kittens. Vrij, ja dat was ze. Vrij en blij. Het enige nadeel was dat ze vast zat aan Twilightmoon, die nu haar 'mentor' was. Ze snoof bij het idee. Als hij dacht dat ze naar hem ging luisteren had hij het goed mis.
De licht grijze poes was op ontdekking uit gegaan. En volgde nu de geur van een andere apprentice5 die hier ergens ronddwaalde. Wie? Dat wist ze niet, maar daar zou ze vast snel achter komen. Nadat ze een tijdje door het territorium had gezworven kwam ze aan bij een groote rots. Er zat een bruine tabby kater op. Normaal gezien zou de poes zich hebben omgedraaid en weggelopen. Maar ze was nieuwsgierig naar de kater. Timberpaw, als ze het goed had. Ergens had ze gehoord dat hij het tótaal niet kon vinden met zijn mentor. Een vonk van interesse brandde in haar ogen. Ze stapte rustig op hem af en ging naast hem zitten. Maar in een oplettende houding. Het kostte haar moeite om niet afgeleid te worden door het mooie uitzicht. "Timberpaw toch?"vroeg ze hem. Ze keek hem onderzoekend en ietwat wantrouwend aan. Wachtend op zijn reactie.

Sorry voor fouten, tablet post ^^"

Zijn blik bleef onbeweeglijk gericht op het prachtige uitzicht dat voor hem lag en hij merkte niet eens dat een jongere kat in zijn omgeving was gekomen. "Timberpaw toch?" Hij schrok bijna van de gedaante die naast hem was komen zitten en wierp de poes een snelle onderzoekende blik. Goed, het was een Apprentice, zoals hij, niet iemand die hem kon uitschelden of beledigen. Hij knikte wat stijfjes en vestigde zijn blik weer op het uitzicht, deels een uitweg zoekende om de naam van deze kat weer op te halen. Uiteindelijk slaakte hij een wat vermoeide zucht. "Het spijt me, maar ik ben bang dat jouw naam me ontglipt is." Mompelde hij en weigerde de Apprentice aan te kijken. Hij kwam niet zo vaak in het kamp, laat staan dat hij dan met anderen zou praten.

de kater knikte wat stijfjes. Poisonpaw keek hem ietwat geërgerd aan. Ook niet erg spraakzaam. "Het spijt me, maar ik ben bang dat jouw naam me ontglipt is."mompelde hij en hij weigerde haar aan. De poes snoof wat geïrriteerd. "Dat verbaast me."klonk haar stem bars. "De meesten katten weten wie ik ben via de geruchten die de ronde gaan"Voegde ze er ietwat scherp aan toe, er klonk geen greintje van zelfmedelijden in door. Ja, de meeste katten wisten al wie ze was. Maar op de slechte manier. "Owh... daar is Poisonpaw weer" Kreeg ze dan te horen, vooral de queens mochten haar niet. Dit had ook zeker een rede, maar daar aan toe geven zou ze niet. Nooit, daar was ze veels te koppig voor.

Hij trok zich niets aan van de Apprentice die geërgerd snoof en bleef gewoon voor zich uit staren. "Dat verbaast me." Klonk haar stem en Timberpaw wierp een zijwaartse blik op de jonge Apprentice. Waarschijnlijk was ze net een Apprentice geworden in de eerste ceremonie van Everstar. "De meesten katten weten wie ik ben via de geruchten die de ronde gaan" Hij trok wat met zijn oren, even overwegend of hij verder moest vragen, maar als hij haar naam wilde weten, moest het wel. "En waarom dan?" Vroeg hij nog op een neutrale toon. "Maar als je het niet wilt vertellen hoeft dat ook niet." Vervolgde hij met een schouderophaal.

Onderwerp: Re: Dreaming about the things I could be [open]