[Sharing Tongues] Time to fall asleep

Op een drafje liep hij tussen de bomen door. Zijn vurige ogen tot spleetjes geknepen. In zijn bek had hij een muis vast, een van de vangsten van vandaag. De lange zwarte haren danste een beetje bij elke stap en hij snoof de lucht af en toe op. Hij was eigenlijk wel de hele dag weg geweest, wat wel lekker was. Hij was niet een erg sociaal type die elke dag elk moment en seconde aandacht wilde. Toch voelde hij een wee gevoel in zijn maag en keek hij even naar de grond. In het Thunderclan kamp.. was het anders geweest. Ze konden hem daar tenminste, ze wisten zijn naam en achtergrond. Het maakte het alleen maar leuker om anderen bang te maken als leerling. Hij zwiepte met zijn staart en schudde zijn kop, fool! Het idee wat hij kreeg.. pathetic. Misschien, het zou toch kunnen? Darkfire slaakte een zucht. Misschien zat er wel wat in. Hij had misschien niet de leukste reputatie en.. hij was niet altijd even 'aardig'. Maar hij was niet helemaal van steen. Af en toe wat gezelschap.. diep van binnen, kon hij het misschien wel waarderen. Hij nam een besluit, al was er menige tegenstand uit zijn donkere kant.

De zwarte kater stapte het kamp binnen en liep rustig naar de prooi hoop. Toen hij daar stond, keek hij naar een groepje pratende katten. Hij tikte even met zijn oor en zwaaide met zijn staart. Ach, hij waagde het er gewoon op. Darkfire pakte een grote spitsmuis en liep op de katten af, al was zijn houding als normaal. Nog steeds had hij zijn eigen uitdrukking en uitraling, maar hij probeerde ietsjes opener te zijn. Met een neutrale blik keek hij naar de katten die voor hem zaten. ''Can i join?'' vroeg hij aan ze.

-Staat bij Ratpaw, Raggedpaw, Neverblind & Frostlake

"Kom erbij" Mauwde een vreemde leerling tegen hem. Ergens brandde het gevoel om deze af te snauwen, toestemming krijgen van een leerling, het hoorde precies andersom. Hij had een hekel aan deze situtie, kon er niet tegen. Toch moest hij zich koest houden, hij kon dit makkenlijk in een seconde verpesten en.. dat wilde hij deze keer niet. Darkfire keek hem even aan en knikte bijna vriendelijk. De zwarte kater ging er bij zitten en sloeg zijn staart om zijn poten terwijl hij een hap nam van de muis. Opeens kwam er nog een poes bij, lange blonde vacht en blauwe ogen. Darkfire keek haar even aan. Ze was best mooi eigenlijk, je zag niet veel katten zoals zij. Hij zag de onzekerheid op haar gezicht, de voorzichtigheid. Ze had er blijkbaar ook moeite mee, dat voelde voor Darkfire al ietsje beter. "Darkfire, als ik het goed heb?" vroeg ze aan hem. Darkfire wist een glimlach uit zichzelf te ontfutselen en knikte. Hij lachte niet vaak tot bijna nooit. ''Klopt. Ik moet alleen eerlijk bekennen dat ik die van jou niet meer weet.. was het niet iets met, Minnow?'' sprak de lage stem, neutraal met een beetje vriendelijkheid. Hij keek even de groep rond, om de gezichten op te slaan. Er was een andere leerling bij, klein en grijs. De cyperse leerling dus, die had gezegd dat hij er bij mocht zitten. Frostlake, een zwarte langharige kater met gifgroene ogen. Even moest Darkfire denken aan Seakkit, zijn zoon. Zoon in ThunderClan, had dezelfde soort ogen gehad alleen met witte borst. Hij keek de kater even aan, maar liet niks merken van de herinnering. Ook was er een warrior met maar een oog, het leek Darkfire niet erg prettig. Gelukkig zag het er wel goed geheeld uit en gaf het de kat wat eigens. Net als het litteken dat bij Darkfire over zijn linker oog liep, en de happen uit zijn oren. Ach, who cares. Hij was hij en daar dealde ze maar mee.