[OPEN][Gazenopdracht] Nice to meet you, trash...

Een kleine schaduw glipte door de straten. Ronde glinsterende ogen zochten wanhopig naar prooi. Graypaw sperde zijn neusgaten wijd open. Verschillende geuren kwamen in zijn geurklieren terecht. De grijze, pluizige kater rook duidelijk de geur van Twolegs. Hij schudde zijn kop om de vieze geur kwijt te geraken. Snuivend liep hij door op een gestaag drafje. Graypaw keek naar beneden. Vele steentjes lagen verspreid, en ook scherpe scherven. Meestal kon je die scherven niet zien, maar soms waren ze donkergroen. Hij trok zijn poten op om de steentjes en de rare scherven te ontwijken. Toch schramden ze soms in zijn pootkussentjes. Terwijl hij zo druk bezig was kwam hij in een poel licht terecht. Met knipperende ogen keek hij naar boven. Een hoge stok maakte onnatuurlijk licht, dat recht op hem viel. Angstig zette Graypaw zijn haren op en liep vliegensvlug weg van de hoge stok. Hij rende door tot hij de lucht van prooi herkende. Met een scherpe draai kwam hij tot stilstand. Dichtgeknepe gele ogen spiede de omgeving af. Toen zag de grijze kater een klein ratje. Het zat voor een grote bak met afval. Met een enorme, en domme, snelheid liep hij op het diertje af. Natuurlijk hoorde het ratje hem voor dat Graypaw hem kon pakken. Het liep weg. Graypaw piepte angstig toen hij de vuilbak op zich af zag komen. Of was hij het die op de vuilbak afstormde? Een enorme klap bracht heel even een piep in zijn oren. Toen hij zijn ogen opende zag hij duidelijk een geel lang ding. Ook zag hij een rotte vis en nog wat vieze dingen. Een streepje licht bereikte zijn blikveld. Kronkelend probeerde hij eruit te komen. Dat lukte niet. "Help! Help! Ik zit vast.", schreeuwde hij angstig. Zijn staart, het enige wat niet bedekt was, zwiepte heen en weer en was dik van angst. Zou hij hieruit geraken?

 YOUR WINGS ARE CLIPPED

"Bijna... bijna..." Mompelde hij terwijl hij zichzelf weer over de rand van het open geklapte raam heel trok en zich door de nauwe opening wrong. Eventjes hing hij daar, met zijn buikje op het raam gedrukt en zijn voorpootjes bijna weer bij de vensterbank. Met een lichte plop kwam hij uiteindelijk met zijn achterste weer los en gleed hij over het gladde oppervlak van het glazen raam naar beneden op zijn vensterbank. "Oef," Mompelde hij eventjes tevreden toen hij met zijn kin op de vensterbank kwam. Weer had de dappere Icarus zijn huis ontsnapt en was hij klaar om op avontuur te gaan! Eventjes wierp hij nog even een grijnzende blik achteruit waarna hij zichzelf van de vensterbank liet vallen en plofte hij met zijn pootjes neer op het zachte gras van de tuin. Al vlug begon zijn avontuur toen hij zichzelf tussen de spijlen van het tuinhek doorwrong en de straat op waggelde.

Zijn avontuur bracht hem al snel naar de steeg vlakbij in de straat. De vieze lucht van afval zouden hem niet ontmoedigen in zijn dappere tocht naar avontuur. Tenminste, tot hij een klap hoorde en het rinkelende geluid van een vallende vuilnisbak. Hij sperde zijn ogen geschrokken open en dook weg achter een andere zilveren vuilnisbak. Eventjes bleef hij daar staan. Dat liet me schrikken! Maar uiteindelijk durfde hij zijn hoofdje voorzichtig achter het glimmende oppervlak van de vuilnisbak langs te piepen. Er lag daar een grote hoop vuilnis... Met een zwaaiende staart. Was dat een vuilniskat? Een kat gemaakt van vuilnis? Iets voorzichtiger stapte hij dichterbij, tot de stapel begon te schreeuwen. Toen sprong Icarus geschrokken achteruit "Help! Help! Ik zit vast." Schreeuwde de vuilniskat. "Gaat het wel, meneer vuilniskat?" Vroeg Icarus geschrokken, met grote ogen toch weer wat dichterbij stappende in de richting van de 'vuilniskat'. Hoe erg hij ook geschrokken was, hij was toch nieuwsgierig naar dit nieuwe soort kat. Natuurlijk, hij was wel een beetje naïef, maar hij was dan ook nog bijna nooit buiten geweest. De hele wereld was nieuw voor hem.

TAG: OPEN | WORDS: 341 | ORANGE CARAMEL ! @ ATF

"Gaat het wel, meneer vuilniskat?" Graypaw spitste zijn oortjes. Vuilniskat? "Stommerik, ik ben geen vuilniskat, help me gewoon.", schreeuwde hij gepikeerd. Hij kronkelde om de kat te zien. Toen dan niet lukte begon hij te sissen en te blazen. "Verdomme help me gewoon, stomme straatkat.", spuugde hij lastig.
~Flut

Sunga speelde op straat met een blikje, tot ze een keiharde knal hoorde. Ze sprong op en haar haren rezen overeind. Wat was dat? Waar was ze eigenlijk? Zonder dat ze het doorhad, was ze al ver weg van haar huis. "Gaat het wel, meneer vuilniskat?" Nieuwsgierig wie dit zei, trippelde Sunga naar de plek waar het harde geluid vandaan gekomen was. Daar zag ze een andere kat, van ongeveer haar leeftijd, tegen een vuilnisbak aan praten. "Hoi! Dat is geen kat hoor, dat is een vuilnisbak!" Ze wilde maar al te graag doen alsof ze slimmer was, ze hield ervan om katten hun kop te boven te gaan. Maar toen ze een grijs puntje heen een weer zag gaan, bedacht ze dat die andere kat misschien toch gelijk had. Ze ging naast de kat staan en zag dat het een staart was. "Misschien toch wel een vuilniskat, ja!" miauwde ze en ze liep een paar pasjes dichterbij. "Verdomme help me gewoon, stomme straatkat." Sunga schrok van de schreeuw. "Je mag niet schelden hoor, vuilniskat! Anders help ik je niet!" Sunga wist niet waar ze de kat mee moest helpen, maar wat ze ook moest doen, ze kon het wel, dacht ze. "Moeten we u aan uw staart trekken?" Zonder een antwoord af te wachten, trok ze hard aan de staart. Toen de 'Vuilniskat' uit de vuilnisbak schoot, tuimelde ze achterover en viel ze tegen een hek aan. Ze stond op en ze had wat zwarte vlekken voor haar ogen, maar verder niks. Ze was hartstikke nieuwsgierig naar de 'Vuilniskat'.

"Hoi! Dat is geen kat hoor, dat is een vuilnisbak!" Graypaw siste reërgerd. "Misschien toch wel een vuilniskat, ja!" "Verdomme help me gewoon, stomme straatkat." "Je mag niet schelden hoor, vuilniskat! Anders help ik je niet!" Graypaw zuchtte en zweeg. "Moeten we u aan uw staart trekken?" Net na dat de straatkat het had gevraagd trok ze al aan zijn staart. Een pijnscheut trok door zijn staart. Maar hij was vrij. Plotseling bleef hij ergens haken. Door de kracht waarmee hij uit de vuilnisbak was geschoten kon hij niet stoppen. Verdwaasd bleef hij zitten. Een hevige pijn vulde zijn oog. Graypaw jammerde. "Mijn oog.", piepte hij met een ruwe stem. Wankel liep de grijze kater naar de dichtsbijzijnde plas. Hij keek erin...
"Jij.", brulde hij naar de kat die hem had 'gered'. "Jij hebt dit gedaan." Zijn gil sneed door de avond. "Door jou, ben ik halfblind! Huilend liep hij weg. Opweg naar het camp waar ze hem konden verzorgen. Hij zou altijd als Elder moeten leven. Verdomde kat!

_{Zijn cyaanblauwe blik hield het groepje katten stevig in de gaten. Stiekem was hij gewoon Graypaw, één van hun apprentice's gevold toen deze richting de twolegs liep. Hij had het maar raar gevonden dat een Clankat naar de plek toeging waar de meeste kittypets zich bevonden. En dus, had hij maar besloten om zijn geurspoor te volgen. Echter kreeg hij iets te zien dat hem niet bepaald aanstond, niet dat hij verwachtte dat de leerling iets zinnigs ging doen. Hij hoorde Graypaw iets gillen maar kon net niet verstaan wat er gezegd werd. Met ruime passen verliet hij de struiken waar hij zich zonet nog in schuil had gehouden en liep hij richting het drietal toe. "Graypaw," Bromde hij. Hij wierp eerst nog een vijandelijke blik naar de twee huiskatten en kon het niet laten om even teleurgesteld te slikken. Little, de poesiepoes die hij eens was tegenkomen zat er niet bij, helaas. Wolftail zou de poes nog wel eens willen zien. "Wat is er aan de hand?" Vroeg hij nadien, terwijl hij met zijn staartpunt naar zijn oog wees.}

 YOUR WINGS ARE CLIPPED

Met nieuwsgierige twinkelingen in zijn heldere blauwe oogjes, keek Icarus naar de grote vuilniskat. Voorzichtig stak hij zijn fluwelen, poederwitte voorpootje uit en prikte hij in het afval. Een andere kat kwam al snel naar hem toe gestapt en hij grijnsde onschuldig naar de kat. Het was immers een kitten van zijn leeftijd. Kon geen kwaad. "Hoi! Dat is geen kat hoor, dat is een vuilnisbak!" Miauwde de kitten. "Hey!" Reageerde Icarus. Eventjes wierp hij een blik op de vuilniskat. Nee, hij wist zeker dat het een kat was. Alleen was de vuilniskat niet zo heel erg beleefd... "Stommerik, ik ben geen vuilniskat, help me gewoon.", schreeuwde hij gepikeerd. "Verdomme help me gewoon, stomme straatkat." Gilde de kat vervolgens. Icarus stapte wat achteruit, zijn kop nieuwsgierig scheef houdende. Vanaf daar gebeurde alles heel snel. De andere kitten trok aan de staart van de vuilniskat en deze begon te gillen, hard. Er was iets met zijn oog. Icarus deinsde achteruit met geschrokken wijde ogen maar stapte daarna langzaam op de kat af. "Meneer.. Gaat het?" Vroeg hij met een ietwat hees geschrokken stemmetje.

Toen pas kwam er een echt grote kat uit de struiken. Icarus voelde echter meer nieuwsgierigheid, dan angst. Hij hield zijn kop dan ook scheef toen de kater een vijandelijke blik op hem wierp. Hij was dan ook niets meer dan een naïeve, nieuwsgierige kitten. "Wie bent u?" Vroeg Icarus dus ook nieuwsgierig, "Waar woont u?" Hij snoof eventjes diep. "Oh, waarom ruikt u zo anders?" Vroeg hij vervolgens met een neiuwsgierige twinkeling in zijn ogen.

TAG: OPEN | WORDS: 341 | ORANGE CARAMEL ! @ ATF

Graypaw stopte toen hij een bekende stem hoorde. "Wat is er aan de hand?" Sniffend keek hij naar Wolftail. "Oh, waarom ruikt u zo anders?" De kater negeerde de straatkat en antwoorde op Wolftails vraag. "Kort samengevat. Ik wou even alleen zijn en kwam hier terecht. Ik ben tegen een vuilnisbak gelopen en die is omgevallen. Deze kat... Hij onderbrak zijn zin om een boze blik op de kleine kat te werpen. "begon mij dan wat te treiteren. Toen kwam er nog eentje bij... Deze trok aan mijn staart en daardoor b...ben ik mijn o...oog kwijt geraakt.", spuugde hij woest. Graypaw boog zijn kop. Hij had zich zo verheugd om te trainen met Snowynight.

Het ging allemaal heel snel. Sunga hoorde en plop en opeens was de grijze kater boos! Er kwam nog een kat uit de bosjes en die vroeg wat, maar Sunga hoorde het niet want ze was nog bezig met de grijze kater. "Meneer.. Gaat het?" Hoorde Sunga zag, en ze knipperde met haar kleine oogjes. Ze besefte wat ze had gedaan... Ze had iemands oog kapot gemaakt! Icarus vroeg allemaal vraagjes aan de nieuwe kat. Opeens klonk er een boze stem. "Kort samengevat. Ik wou even alleen zijn en kwam hier terecht. Ik ben tegen een vuilnisbak gelopen en die is omgevallen. Deze kat... begon mij dan wat te treiteren. Toen kwam er nog eentje bij... Deze trok aan mijn staart en daardoor b...ben ik mijn o...oog kwijt geraakt." Sunga werd boos, wat deze kat zei was helemaal niet waar! "Dat is helemaal niet waar! We probeerden u alleen te helpen en toen hoorde ik een plop en toen zeiden we sorry en toen kwam er nog een kat en toen.." Sunga barstte in huilen uit, deze meneer was helemaal niet aardig.

[OPEN][Gazenopdracht] Nice to meet you, trash... 2qi4dg9

_{Binnen de seconde wierpen de kittypets hun mening in het spel. Hij keek even op naar de jongste kat die hier aanwezig was en haalde één van zijn wenkbrauwen op. Vanwaar al die nieuwsgierigheid? "Wie bent u?" Vroeg het kleine katertje. "Waar woont u?" Hij snoof eventjes diep. "Oh, waarom ruikt u zo anders?" Wolftail wou zijn mond openen maar nadien beantwoordde zijn Clangenoot eindelijk zijn vraag. "Kort samengevat. Ik wou even alleen zijn en kwam hier terecht. Ik ben tegen een vuilnisbak gelopen en die is omgevallen. Deze kat..." Hij onderbrak zijn zin om een boze blik op de kleine kat te werpen. "begon mij dan wat te treiteren. Toen kwam er nog eentje bij... Deze trok aan mijn staart en daardoor b...ben ik mijn o...oog kwijt geraakt." De oudere krijger haalde even diep adem en keek nadien de kattin aan die vreemd genoeg nog niets had gezegd, tot enkele seconden terug. "Dat is helemaal niet waar! We probeerden u alleen te helpen en toen hoorde ik een plop en toen zeiden we sorry en toen kwam er nog een kat en toen.." Met een sis deed hij de kittypet doen zwijgen. Hij had even de tijd nodig om alle informatie duidelijk in een rijtje te zetten, want ieders verhaal hier was anders. Het enige dat hij eruit wist te maken was dat Graypaw vast zat in een vuilnisbak en dat deze huiskatten hem eruit hadden proberen te halen, en zo dus zijn ogen naar de knoppen hadden gemaakt. Maar uiteindelijk konden ze er gewoon niets aan doen, en was het Graypaws eigen domme fout geweest om naar hier te komen. "Graypaw, ten eerste, het is zeer gevaarlijk om helemaal naar hier te komen zonder dat je ook nog maar één training hebt gehad. Ten tweede, Clankatten horen in hun gebied te blijven, niet naar de huiskatten toe te gaan." Hij keek hem even met uitdagende ogen aan en vervolgde nadien zijn zin. "Je wilt me toch niet zeggen dat je neigt naar het warme en zachte leventje van een huiskat?" Hij schudde zijn kop al grinnikend en besloot nadien maar de vragen van de jongste kat te beantwoorden, om de fatsoen in het gesprek te houden. "Mijn naam is Wolftail, ik woon in Shadowclan territorium en ik ruik vast anders omdat je de geur van wilde katten nog niet hebt geroken." Hij wierp zijn blik weer op Graypaw en trok eventjes geamuseerd met zijn oren. Gezien de kater helemaal onder het afval lag hadden ze zijn geur vast niet geroken. Maar goed, eigen schuld dikke bult.}

"Graypaw, ten eerste, het is zeer gevaarlijk om helemaal naar hier te komen zonder dat je ook nog maar één training hebt gehad. Ten tweede, Clankatten horen in hun gebied te blijven, niet naar de huiskatten toe te gaan. Je wilt me toch niet zeggen dat je neigt naar het warme en zachte leventje van een huiskat?" Graypaw keek met grote ogen naar Wolftail. "Nee, natuurlijk niet.", spuugde hij woedend tegen de oudere warrior. "Mijn naam is Wolftail, ik woon in Shadowclan territorium en ik ruik vast anders omdat je de geur van wilde katten nog niet hebt geroken." Graypaw wende zich sissend af. Wat had hij zin om Wolftail en de rest aan stukken te scheuren.