{Open} Painstricken

Een lange tijd geleden had een kater haar leren klimmen, of nou ja, had hij haar laten zien dat je in bomen kon klimmen. Maar Wonderland had er alleen nooit zoveel aandacht aan besteed. Ze had nog nooit geklommen en er nog nooit de behoefte toe gevoeld. Maar deze keer wilde ze het een keer proberen.

Vastbesloten begroef ze haar nagels in de schors van de boom en hees ze zich omhoog. Het ging nog niet eens zo moeilijk. Natuurlijk, ze gleed een aantal keer een stukje naar beneden, maar uiteindelijk had ze de eerste tak toch bereikt. Met hernieuwd vertrouwen in haar eigen skills, begon ze verder te klimmen, en verder, en verder. Maar de poes hield er niet echt rekening mee dat sommige takken je niet konden houden, dat je moest oppassen op het gegeven moment waar je je poten neer moest zetten...

KRAK

Plotseling voelde ze alleen maar lucht onder zich en sneden de takken die haar net nog gestabiliseerd hadden door haar pels heen. Ze tuimelde naar beneden, probeerde op haar poten te landen, maar ze kon de draai net niet maken. Ze viel met een plof op haar zij neer. Een pijnlijke kreet ontsnapte uit haar mond.

{Open}

Raggedpaw zat net naar een muis te kijken die daar rondscharrelde. Opeens hoorde hij een kreet waardoor de muis verschrikt weg trippelde. Raggedpaw hief zijn kop op. "Wat was dat?" Hij snuffelde even om te kijken of hij een kater rook. En dat was ook zo. Het was Shadowclan geur. Hij volgde het spoor en na een tijdje toen hij uit het struikgewas gewurmd kwam zag hij daar een poes liggen. Hij wist niet wie ze was, en hoe ze hete. Het enige wat hij wist was dat deze poes gewond was. Naast haar lagen allemaal afgebrokkelde takken. Ze was waarschijnlijk in deze boom geklommen. Hij liep naar haar toe en zei "Alles ok?! Kan je nog opstaan?! Hij aarzelde even. Wat moest ie nou weer doen?

Pijnscheuten schoten door haar lichaam heen en het leek of alle lucht uit haar longen geperst werd. Ze hapte naar deze kostbare lucht nadat deze ontsnapt was uit haar luchtwegen, maar kreeg ze voor nu even niet terug. Al heel erg snel kwam er een andere kat aan haar zijde. Ondertussen had ze nog net wat zuurstof bij elkaar kunnen verzamelen. "Alles ok?! Kan je nog opstaan?!"Miauwde deze op een ietwat aarzelende toon. "Ik.. ik weet niet.." Miauwde ze buiten adem, waarna ze weer eventjes kreunde door een pijnscheut.

"Ik.. ik weet niet.." Zei ze en kreunde even. "probeer anders eens?' Mauwde Raggedpaw hopeloos. Hij was geen Medicine cat dus hij wist niet wat hij moest. "Als je opstaat kan ik je misschien dragen? "Dan kun je weer rusten in de nursery? waarom ben je ook uit de nursery gegaan" Gromde hij een beetje. "Argh wat moest hij nou?" "Probeer het maar." zei hij toen "Je kunt het wel." Misschien was er nog hoop over voor de poes en voor hem.

Ze bleef wat hijgerig liggen, allang blij dat ze weer wat lucht in haar longen had kunnen krijgen. "Probeer anders eens?' Mauwde Raggedpaw hopeloos. "Als je opstaat kan ik je misschien dragen? "Dan kun je weer rusten in de nursery? waarom ben je ook uit de nursery gegaan" Gromde de kater vervolgens. "Probeer het maar." zei hij toen "Je kunt het wel." Wonderland probeerde zichzelf tot haar poten te heffen, maar moest toch eerst even een ander misverstand de wereld uit helpen. "Ik zoog geen kittens.. lig niet in de nursery.." Mompelde ze, haar normale vrolijke toon ontbrak door haar eigen wazigheid door de klap. En hoe erg ze ook probeerde, haar poten wilden haar op dit moment niet dragen. Ze was duizelig, ze had pijn... Ze zakte weer in elkaar op de grond, al dan wel nu op haar buik deze maal, toch een stapje verder.

"Ik zoog geen kittens.. lig niet in de nursery.." kreunde de gewonde poes. Raggedpaw schaamde zich. Hoe kon hij nou zo dom zijn om dat te denken. Hij zag dat de poes met moeite op probeerde te staan. Raggedpaw maakte zich zorgen. "Als dat maar goed gaat" Maar hij had er alle vertrouwen in dat dit ging lukken. Want deze poes leek hem niet bepaald op een opgever. Dat wilde de jonge kat liever ook niet zien. Een gewonde poes misschien wel op stervende. Hij hoopte gewoon dat het haar lukte om op te staan.