Funny things, sitting in the dark... {Timberpaw}

Skypaw keek naar het lege hol voor hem. Zou hij het durven? Veel keus gaf hij zichzelf niet, als hij minder bang wilde worden moest hij iets stoers doen. In dit geval dus het abandoned badger nest binnengaan. Alhoewel hij er niet naar uitkeek vond hij het toch wel spannend, en kreeg hij een fijn gevoel van de adrenaline die door zijn aderen suisde. Voorzichtig deed hij een stap naar voren, dichter naar het gapende gat toe. Kom op Bangerik! spoorde hij zichzelf zachtjes aan. Van de zenuwen begon hij tegen zichzelf te fluisteren. Maar daar ging hij dan eindelijk, nog een stap. En nog een, het hol kwam nu zo dichtbij dat Skypaw al gevangen zat in het donker. Hij voelde het zand onder zijn uitgeslagen klauwen wegtrekken, het viel naar binnen, naar de diepte, en het donker. Nog even, en hij zou erachter aan gaan. Uit vrije wil, en toch knaagde er iets. Was dit nu wel de beste manier om dapperder te worden? Waren er geen andere manieren?
Hij schudde zijn hoofd, het was gewoon weer zijn normale ik, die hem opnieuw aan het bangmaken was. Hij was er gewoon zat van.
Klaar met alles, en vooral zichzelf rende hij met dichtgeknepen ogen de duisternis in. Meteen hapte hij naar adem, en probeerde zich om te draaien, maar rende in blinde paniek tegen de zandmuur van het hol aan. Waar was de uitgang? Waar? In paniek rende Skypaw rond, totdat hij ineens in zijn ooghoek een licht zag. Ging hij dood? Nee, dat kon niet. Hij voelde zijn hoofd namelijk nog bonken van de klap.
Zonder verder heel veel na te denken liep de apprentice naar het licht toe. Verwonderd over zijn vastberadenheid en moed stak Skypaw zijn hoofd uit het gat dat voor hem was verschenen, en wat de bron van het licht leek te zijn. Nadat de lichtvlekken waren verdwenen zag hij ineens dat de voorkant van het abandoned nest, voor hem lag! Had hij een geheime gang ontdekt?

~Eerste post Timberpaw

Zijn gestreepte poten sloften door het zand en Timberpaw keek furieus naar beneden. Zijn 'Mentor' had hem ook nog eens vanuit de Nursery een opdracht weten te geven, nou ja, via een of andere Warrior dan. Hij moest gaan jagen, terwijl hij niet eens les erover had gekregen. Timberpaw snoof arrogant en ging met een plof zitten op de heuvel, ook wel bekend als een verlaten dassenburcht. Wie dacht ze wel wie ze was? Een of andere Warrior die alles kon doen wat ze wilde? Nou, dan had ze eindelijk een goede uitdaging voor zich, want Timberpaw was zeker niet van plan om haar bevelen te gehoorzamen. Al droeg ze de Leadersnaam en had StarClan haar op aarde gezonden om goed te doen, zou hij het alsnog niet doen. Allemaal kwam dit omdat ze met haar eigen zaken bezig was, ze weigerde bij de ceremonie langs te komen en te doen wat alle Mentors deden. Dat was haar grootste fout geweest en hopelijk zou Everstar zien dat Timberpaw een andere Mentor nodig had. Plots zag hij een beweging in zijn ooghoek en omdat hij zich bevond in een vervelende stemming, deed hij ook zo tegen anderen. Met een kleine duwtje met zijn poten gleed hij van de heuvel af en snoof nogmaals, dit keer voor de Apprentice. "En waarom ben jij hier aan het rondsnuffelen?" Bromde Timberpaw tegen de andere Apprentice genaamd Skypaw.

"En waarom ben jij hier aan het rondsnuffelen?" Skypaw was net druk met uit het gat klimmen, en hij schrok zo van de ander dat zijn poten acuut weer terug erin gleden. "Konijnendarm!" Het was zijn zelfverzonnen scheldwoord, en het beviel hem wel. Hij keek op, en zag Timberpaw voor zich staan. Zijn stemming klaarde meteen op, nu was er iemand met wie hij zijn avontuur kon delen!
"Hey Timber." begon hij voorzichtig, aangezien de blik in de ogen van de kater hem een beetje angst inboezemde. Maar hij sprak zichzelf vurig toe, waarvoor was hij hier nu eenmaal gekomen? Inderdaad! Om dapperder te worden, en dat was nog niet echt geweldig gegaan tot nu toe, en dus moest hij er maar eens mee beginnen.
"Ik heb echt iets heel gaafs ontdekt!" Sprak hij tegen de ander, met ieder woord kreeg hij meer moed. "Het is een soort geheime gang!" Hij stopte even en dacht na. Was Timberpaw te vertrouwen? Ach wel, Skypaw had nu toch al te veel verteld.
"Je gaat er bij de ingang van de dassenburcht in, en je komt er hier uit!" Hij stond bijna te springen van excitement, hoe zou Timber reageren?