[Open] Now I'm just like you!

De kleine witte kitten keek via zijn ooghoeken naar zijn moeder, die rustig sliep. Met een stiekeme glimlach wurmde hij zich naast zijn siblings uit en rolde over de mosrand, omdat hij daarop even niet had gelet. Stilletjes glipte hij de Nursery uit, die hij nog maar een paar keer [onder begeleiding helaas] had verlaten. Al snel voelde hij de felle zonnestralen op zijn lichte vachtje neerdalen, maar de kitten had zijn blik al gevestigd op iets. Toen zijn moeder hem het kamp had laten zien, had ze een Den getoond waar de Apprentice's sliepen. Dus misschien als hij daar naartoe ging was hij ook een Apprentice! Vrolijk piepte de kitten en struikelde halverwege over zijn eigen stuiterende poten en gleed een klein stukje over de grond. Kleine traantjes verschenen in zijn ogen door de pijn, maar een echte Apprentice mocht niet huilen! Marrow knipperde deze snel weg en huppelde verder tot hij in de ingang van de Den stond. De kitten slikte en stapte de schaduwen in. In tegenstelling tot de Nursery was het hier een stuk kouder, maar daar zou hij snel genoeg aan wennen. Enthousiast prikte hij een paar verschillende katten in hun rug, het was redelijk vroeg, dus de meerderheid sliep waarschijnlijk nog. "Ik ben de nieuwe Apprentice!" Piepte Marrowkit vrolijk en sprong een paar keer opgewekt op en neer.

OOC; Open voor Apprentices, de rest mag ook (;

Twinklepaw lag nog rustig te slapen in de apprentices den, totdat ze werd wakker gepord door iemand. En nog geen vijf seconden daarna hoorde ze "Ik ben de nieuwe apprentice". Ze opende haar ogen. "huh?" mopelde de zilver-grijze apprentice zo zacht dat niemand het kon horen. Ze zag een kitten voor zich staan, die opgewonden op en neer sprong. "Dat kan niet er is nog geen ceremonie geweest! En je bent een kitten, dus kan het al helemaal niet! " zei Twinkelpaw. Ze keek naar de kitten, en vroeg; Mag je hier eigenlijk wel zijn, of ben je weggeglipt?

(sorry dat het zo kort is)