[Open]I want a new start..

De poes zat in elkaar gedoken, midden in de nacht, in het ThunderClan territorium. Het bos maakte spookachtige geluiden, maar ze leek wel van de aarde te zijn met haar gedachten. Lachende katten, katten die lachten om háár. Dat deed haar pijn. Door haar tikkeltje dromerige gedrag werd ze door sommige katten meteen al als gek bestempeld. Een traan drupte uit haar ooghoek. De hemelblauwe kijkers stonden triest, maar stonden bedenkelijk, misschien moest ze veranderen, stoppen met al dat gedenk over een perfecte toekomst, want die zou ze toch niet krijgen. Snowstorm.. Die naam galmde door haar hoofd heen, hij had haar gekwetst, aangezien hij alleen uitwas op het kijken of ze echt gek was, en niet een vriend wilde zijn. En ze dacht eerst dat hij dat echt wilde, hoe kon ze zo stom zijn geweest.

[Open]

Specklepaw liep door het territorium. Hij moest nadenken over wat hij had gedaan. De kater had Linx weggestuurd en daar had hij verdomd spijt van. De poes had het goed bedoelt. Maar hij moest weer zijn eigen zin krijgen. Spijtig schudde hij zijn kop en liep verder door het terrirorium. Plotseling zag hij een witte schim zitten. Meteen was Specklepaw op zijn hoede. Hij zag iets zilvers op de grond vallen. Voorzichtig liep hij naar de poes. De jonge kater snoof. De warme geur van Cowmilk drong zijn geurklieren binnen. "Cowmilk?", begon hij aarzelend. "Wat doe je hier?" Eigenlijk kon hij dat ook aan zichzelf vragen. Hij keek terug naar de poes die zijn leven had gered.

De poes sneep haar ogen samen, niemand mocht zien hoe zwak ze nu was. Niemand mocht zien hoe snel je haar kapot kreeg. Een zucht rolde over haar lippen, door dit zielige gedoe maakte ze het alleen maar moeilijker en moeilijker voor haarzelf. "Cowmilk?" klonk een stem wat aarzelend. "Wat doe je hier?" Ze herkende de stem van Specklepaw, het katertje wat ze had gered van een uil. Ze opende haar wat wazige, blauwe ogen, en keek naar de tabby kater. ''Datzelfde kan ik misschien ook wel aan jou vragen..?'' Miauwde ze zachtjes.

[Kort, moet eten]

''Datzelfde kan ik misschien ook wel aan jou vragen..?'' Specklepaw kneep zijn ogen samen. "Ik wou even alleen zijn.", antwoorde hij simpel. De kater keek naar Cowmilk en wist dat er iets was. Hij knielde bij haar neer en maakte het hem gemakkelijk. "Je ziet er niet zo gelukkig uit. Kan ik iets voor je doen?" Zijn stem was een fluistering, maar verstaanbaar.

Sour hoorde gefluister. Hij grijnsde. Hij had wel zin in een gevecht, en zeker als de katten zwakker waren dan hem. Hij liep de richting op waar hij de geluiden van gehoord had. De kat die daar zat.. Die herkende hij! Hij had deze kater ooit als gijzelaar gebruikt, en dit keer zou hij de kleine kater niet laten gaan. "So, we meet again, mate!" Sour grijnsde vervaarlijk. "Herken je me nog?" Eigenlijk hoefde Sour deze vraag niet te vragen. "Dit keer kom je e niet zo gemakkelijk vanaf, en dat vriendinnetje van je gaat er ook aan!" Sour sprong naar voren en haalde uit. Een van zijn machtige klauwen gingen door de huid van de kater, en de andere poot schampte langs de poes.

"So, we meet again, mate! Herken je me nog? Dit keer kom je e niet zo gemakkelijk vanaf, en dat vriendinnetje van je gaat er ook aan!" Specklepaw keek verbaasd naar de kater. Hij herkende hem inderdaad. Voordat hij ook maar kon reageren drongen machtige klauwen in zijn huid. Een gil verliet zijn keel. Hij keek naar Sour. Hij had hem platgedrukt in een ongemakkelijke pose. Specklepaw rijkte met zijn tanden naar Sours nek. Toen zijn tanden vacht vonden beet hij er hard in. Een ijzersmaak vloeide in zijn mond. Bloed...

De kater probeerde haar te troosten, dat was duidelijk. "Ik wou even alleen zijn." Sprak hij toen. Ze knikte. "Je ziet er niet zo gelukkig uit. Kan ik iets voor je doen?" Klonk zijn stem wat zacht. Ze opende haar mond, om wat terug te zeggen, maar een andere stem doorboorde die van haar. "So, we meet again, mate!" Grijnsde een tabby kater gevaarlijk. Rogue. "Herken je me nog?" Ze kon het even niet volgen, maar de kater had het tegen Specklepaw. "Dit keer kom je e niet zo gemakkelijk vanaf, en dat vriendinnetje van je gaat er ook aan!" Ze sprong opzei, want de kater besprong haar Clangenoot, en een andere klauw ging haar kant op. Nu drongen de Warriortaken weer tot haar door. De poes schudde haar hoofd en sprong op de Rogue, wie ze met een zwieper van Specklepaw af wierp. De poes ging verdedigend voor hem staan, de kleine kater zou het nooit redden tegen een sterke Rogue, zij misschien wel. ''Ga Specklepaw!'' Miauwde ze en keek naar de andere kater.

Sour voelde een scherpe beet in zijn nek en hij werd opeens opzei gegooid. Hij had niet gezien wie het was doordat hij aan zijn linkerkant geen oog meer had, maar hij wis zeker dat dit zijn vriendin was. 'Ga Specklepaw!" Sour grinnikte. Met een harde slag gooide hij de poes opzij en richtte zich weer tot de kater.

~Flut

''Ga Specklepaw!'' Specklepaw keek met een onzekere blik op Cowmilk. "Bedankt", vormden zijn lippen alleen kwam er geen stem uit. Hij wierp een blik op Sour en liep toen weg. Hij vluchtte, net zoals een muis zou doen. Snikkend sloeg hij een andere kant op dan naar het camp te gaan. Daar verstopte hij zich. Wat een sukkel!
-Topic uit-

De poes hoopte maar dat het katertje zo slim was geweest om hulp voor haar te halen in het kamp. Ze was al aardig verzwakt en op sommige plekken was haar sneeuwwitte pels rood geworden. Ook op de grond vormde zich een plasje bloed. Maar dapper krabbelde de poes weer overeind, wat zwaar ademend. Maar, ze had de kater ook al wat verwondingen toegebracht. ''Scheer je weg!'' Miauwde ze, en maakte zich klaar voor een volgende aanval of verdediging.

Onderwerp: Re: [Open]I want a new start..