[The Final Prophecy] The clans are needed

SILVERFANG

no cause is lost if there is but one fool left to fight for it

Hij hoorde bekende pootstappen zijn kant op komen en toen Silverfang zijn kop hief zag hij Dogdance op hem af stappen. 'Ik ga mee,' miauwde ze beslist. Silverfang's eerste reactie was om haar terug te sturen, niet omdat hij haar niet bij zich wilde hebben - hij wilde juist niks liever -, maar omdat hij het belangrijk vond dat ze ging rusten. Ze zag er uitgeput uit. Maar, toen besefte hij dat dat niet eerlijk was tegenover de rest en zeker niet naar haar. Wie was hij om die beslissing voor haar te maken? Bovendien kreeg hij haar waarschijnlijk toch niet zo ver. Silverfang glimlachte lichtjes en knikte toen, waarna hij samen met haar naar Thunderclan liep. Het territorium was voor hem niet geheel onbekend. Hij was er eerder geweest en dat was ook één van de redenen waarom hij had gekozen om naar Thunderclan te gaan. Toch was hij blij met het gezelschap.

Terwijl hun donkere gestaltes zich door de het Thunderclan territorium verplaatsten, zag hij een wand van groene varens tussen de schaduwen opdoemen. "Dit is het volgens mij," mompelde hij zacht, waarna zijn blik op een doorntunnel viel die hen het kamp in zou moeten leiden. Hij keek Dogdance even aan en liep toen naar binnen.

Deputy - 26 Moons - Thunderclan camp

Het rook vreemd, het Thunderclan territorium. Dogdance trok haar bovenlip iets op. Ze was duidelijk gestresst door de hele situatie en vreesde niet om dit te verbergen. Ze was opgelucht dat Silverfang erbij was en was ook opgelucht dat ze zeker was dat hij veilig was. Ze wilde het niet toegeven, ook niet aan zichzelf, maar deze spontane actie was toch iets in de trant van 'ik heb je 1 keer bijna verloren, ik verlies je nu niet een tweede keer uit het oog'. Met een verbeten uitdrukking op haar gezicht keek ze rond. Ze vertrouwde dit dichtbegroeide gebied niet, met alle struiken en gewassen. Zoveel hadden ze er niet in het Skyclan gebied. Of tenminste.. In wat nog over was van het Skyclan gebied nu.

Al snel bereikten ze het kamp. "Je kent dit territorium goed." Merkte ze wat vlak op, nog altijd even scherp, ondanks de vermoeidheid die door haar aderen vloeide. "Het stinkt hier.." Mompelde ze vervolgens mopperig. Toen ze het kamp binnen liepen, wierp ze een aantal wantrouwige blikken op de Thunderclan katten, haar ogen vernauwd en haar staart zwiepend. Ze moest toch echt op Silverfang nu vertrouwen om haar 'rem' te zijn. Ze was dan wel impulsief meegegaan met de kater, ze had er even geen rekening mee gehouden dat grote menigten absoluut niet haar forte waren en smeken om hulp ook niet. Het kon haar dan ook op dit moment niks schelen dat ze totaal het verkeerde uitstraalde. Maar goed, de geschroeide vacht, de as en roet op haar pels, haar holle, vermoeide blik en haar kleinere, tengere gestalte, maakten dat misschien nog wel een beetje goed.

_{Ze waren terug in het kamp aangekomen. De schade was gelukkig niet zo groot, dat was zo te herstellen. De nacht was echter nog niet om. Wat wou Starclan? Waarom dit teken? Plots hoorde hij nog twee laatkomers door de ingang komen. Alhoewel, laatkomers... Een sterke Skyclangeur drong zijn neus binnen en direct draaide hij zich om. Silverfang stond daar, samen met een andere warrior. Wat moesten die hier. Wantrouwend keek hij de twee aan. Het leek hem geen goed idee om direct aan te vallen, hun vachten zaten immers onder het as en waren hier en daar verschroeid, maar toch bleef hij op zijn hoede. ''En wat moeten jullie hier?'' gromde hij. Zijn oren lagen plat in zijn nek. Indringers in het kamp kon hij niet verdragen, of ze moesten wel een heel goed excuus hebben!

- Beetje laat misschien, sorry!}

Mooneyes rekte zich uit, tot een vreemd bekende geur haar neus binnendrong. Ze keek op. Een eindje verder zag ze twee katten staan, niet van hun clan. ''En wat moeten jullie hier?'', hoorde ze Timefall, de zwart-witte thunderclan deputy zeggen. Zijn oren lagen op zijn nek. De bruine poes trok haar bovenlip op zodat haar tanden zichtbaar werden, een zacht gegrom steeg op uit haar keel. De haren op haar nek stegen naar omhoog. Ze had zin om aan te vallen, maar ze vermoedde dat Timefall de twee indringers eerst wou laten uitspreken. "Ik stel voor dat jullie maar snel weggaan", siste ze tussen haar tanden door. Ze haatte indringers.

Het was de nacht van de volle maan, dus dat betekende dat er een gathering was. De ThunderClankatten waren teruggekomen van de gathering en de meesten gingen nu naar hun nest om te slapen. In de elders den lag Fisheye, ze luisterde naar het zachte gemiauw van de teruggekeerde katten in de stilte van de nacht. De zachte stemmen stopten ineens en de stem van Timefall klonk iets luider door het kamp. "En wat moeten jullie hier?" Fisheye spitste haar oren, wat was er aan de hand? "Ik stel voor dat jullie maar snel weggaan." hoorde ze een andere kat blazen. Nieuwsgierig en bang kwam Fisheye overeind, ze wilde weten wie de katten waren tegen wie Timefall het had. Ze bleef bij de ingang van de elders den staan en zag twee katten staan. Ze wist niet wie het waren en van welke Clan ze waren, maar aan hun verschroeide, naar vuur stinkende vacht kon ze zien dat er iets niet goed was. Een gedeelte van haar wilde de katten helpen, maar een ander gedeelte wilde dat ze gewoon in de schaduwen bleef zoals gewoonlijk en de onbekende, niet-ThunderClankatten ging negeren.

Gleampool keek op toen hij de twee katten het kamp zag betreden. ''En wat moeten jullie hier?'', hoorde hij Timefall zeggen. Gleampool stond op en trippelde rustig in de richting van de twee katten. Een eindje van de zwart-witte deputy verwijderd, bleef hij staan, en spitste zijn oren om goed te kunnen horen wat er gezegd werd. Er kwamen steeds meer katten bij staan. De meeste stelden zich drijgend op tegenover de twee Skyclan katten. De grijze kater ging rustig zitten en krulde zijn staart rond zijn poten. Zijn ogen waren op het tweetal gevestigd.

''En wat moeten jullie hier?'' De boze stem deed haar opschrikken uit haar slaap, de anderen die naar de gathering geweest waren, waren deze nacht vroeg thuisgekomen, met dank aan een vreemd verschijnsel dat de aarde deed schudden. Niet dat ze het erg vond, de den was nu voller, en dus warmer. Ook was het een stuk gezelliger, maar door de stemmen kon ze nu niet meer slapen, of normaal een gesprek voeren. Geïrriteerd stond de poes op en rekte zich uit, maar spitste haar oren toen er meer stemmen klonken. "Ik stel voor dat jullie maar snel weggaan"
Het klonk niet erg aardig en uitnodigend, en Flyleaf begon nu wel een beetje nieuwsgierig te worden naar wat hiervan de oorzaak was. Snel liep ze de warriors den uit, in de schemering telde ze ongeveer zes anderen. Die het blijkbaar oneens waren over iets.
Zachtjes en op haar hoede liep ze dichter naar de andere katten toe, en herkende al snel Gleampool en Timefall, haar deputy, en nog wat andere Thunderclanners. Wat deden die hier? Sterker nog. Wat deden die twee vreemdelingen hier? Ze kwam behoedzaam dichterbij, en zag dat Fisheye aan het randje stond van wat leek op een kleine kring.
Flyleaf koos haar plekje tussen Gleampool en Timefall in, lekker beschut en veilig. Ze was namelijk niet zo'n geweldige vechter.
De poes had de twee andere katten nog nooit gezien, maar meende door de zware lucht van vuur en as, een Skyklan geur te herkennen. Wacht even... Vuur en as?! Wat was er gebeurd?! Niets ernstigs toch?
Meteen wendde ze zich tot de twee katten die voor de Thunderclanners stonden, het was duidelijk dat ze geen kwaad in de zin hadden, eerder leken ze uitgeput en gewond. "Wat is er?" Vroeg ze, waarna ze al snel merkte dat het vreemd was dat ze zo bezorgd klonk. Daarom voegde ze er snel maar aan toe: "Wat doen jullie hier? Is er iets mis?" Haar stem klonk aardiger dan die van Timefall en Mooneye, maar ze zorgde er wel voor dat er een kleine dreiging klonk terwijl ze vroeg wat de twee katten hier precies deden.
Het was tenslotte het Thunderclan camp waar ze waren.

F I R E S T A R

The fire that saved our Clan

Firestar schrok op uit zijn nest bij het horen van opgewonden, maar ook vijandige stemmen. De reis naar fourtrees en het hele gebeuren met de trillende grond hadden hem redelijk uitgeput. Hij was nog niet de oude, sliep de laatste tijd erg slecht en kon dus weinig hebben. Met een licht geïrriteerde blik in zijn groene ogen, schudde hij wat mos uit zijn pels en stapte naar de ingang van zijn den. Toen de rode kater zijn kop door de begroeiing heen stak viel hem meteen de groep katten op die zich had verzameld in het kamp. Timefall, zijn deputy, was er ook bij. Heel even wilde hij zich daardoor weer omdraaien, natuurlijk was zijn deputy in staat problemen op te lossen. De geur van SkyClan die zijn neus binnen drong liet hem echter nieuwsgierig naar voren stappen. Achter de groep ThunderClan katten stond een bekende zilveren kater, vergezeld door een onbekende, vijandig uitziende poes. Hij wilde de serieuze sfeer niet breken, maar kon het niet helpen even terug te denken aan het moment dat hij met Silverfang vast had gezeten in een boom in ThunderClan territorium. De jonge leider snapte de verontruste blikken van zijn Clanleden, maar als hij de SkyClan kat een beetje goed had ingeschat, wist hij dat hij hier niet was zonder een goede reden. Vandaar dat Firestar zijn keel schraapte en langs zijn Clangenoten heen stapte, op Silverfang en de poes af. "Laat mij maar even" zei hij tegen Flyleaf, die al begon met vragen stellen. De ThunderClan leider richtte zijn blik op de twee katten voor hem, zijn houding statig, maar niet zozeer vijandig. "Silverfang, ik weet dat je niet de kat bent die zomaar andermans territorium betreed, dus leg uit, waarom ben je hier in het ThunderClan kamp?" sprak hij kalm. Hij verwachtte een goede verklaring. Kreeg hij die niet, dan had SkyClan een probleem.

WORDS ### TAGS None NOTES None

SILVERFANG

no cause is lost if there is but one fool left to fight for it

Samen met Dogdance liep de zilveren kater de doorntunnel door en toen hij het kamp van Thunderclan binnen liep werd hij geconfronteerd met een tiental aan verbaasde, vijandige en verwarde blikken. Ze waren nu in het hart van een andere clan en hoewel het om Firestar ging, wist Silverfang dat hij dit tactisch moest aanpakken om zijn hulp te krijgen. Hij ging beschermend naast Dogdance staan, keek haar even aan om haar rustig te krijgen en richtte zich toen tot de rest van Thunderclan. Hij probeerde geen vijandigheid uit te stralen, al was dit op dit moment ook niet zo moeilijk met zijn geschroeide vacht en ogen die dof stonden van het verdriet. "We zijn hier niet om problemen te veroorzaken," miauwde hij schor richting de deputy van Thunderclan die dreigend vroeg wat ze hier deden. Zijn blik gingen naar de rode kater die op hen af kwam stappen. "Firestar, het Skyclan territorium is volledig verwoest," verklaarde hij, terwijl hij zijn best moest doen om zijn stem niet te laten breken. "Duststar is in de brand omgekomen en de rest van de clan is nu bij Fourtrees." Hij deed een stap naar voren om een beroep te kunnen doen op de Thunderclanleider. Hoewel de volgende woorden tegen zijn trots in gingen, wist hij dat hij geen andere keus had. "We hebben jullie hulp nodig, de hulp van alle clans. Skyclan kan nergens heen."

Deputy - 26 Moons - Thunderclan camp

_{Nog meer thunderclanners verzamelden zich rond de twee indringers. "We zijn hier niet om problemen te veroorzaken," miauwde de Deputy van Skyclan schor. De kater bleef zwijgen, wachtend op een verder antwoord. Hieraan had hij niks. Uiteindelijk kwam ook Firestar, zijn houding was statig, maar niet echt vijandig. Tja, ergens waren hij en de leader compleet verschillend. "Silverfang, ik weet dat je niet de kat bent die zomaar andermans territorium betreed, dus leg uit, waarom ben je hier in het ThunderClan kamp?" sprak de rode kater. "Firestar, het Skyclan territorium is volledig verwoest," verklaarde hij, "Duststar is in de brand omgekomen en de rest van de clan is nu bij Fourtrees." Hij deed een stap naar voren om een beroep te kunnen doen op de Thunderclanleider. "We hebben jullie hulp nodig, de hulp van alle clans. Skyclan kan nergens heen." Lichtelijk verbaasd gingen de oren van de Deputy omhoog. Het territorium van Skyclan was helemaal afgebrand? Hoe kon dat nou weer? Even fronste de kater zijn wenkbrauwen. Vreemd... Hij wou hen wel geloven, maar hij had er nog nooit van gehoord dat een heel territorium werd afgebrand. Echter was het bewijs zeer groot. Hun vachten waren hier en daar deels verschroeid en het zat vol as. Daarbij vroeg je niet zo maar een clan om hulp. Daarbij was Skyclan ook nou niet echt een clan die alle anderen wou overtreffen en het hele woud voor zich alleen wou hebben. Maar toch.. Zijn blik ging rustig naar Firestar, wachtend op een antwoord van de clanleader. Hij zou hem aan het woord laten, hij wist zeker dat hij de kat was, die Silverfang het beste kende.}

F I R E S T A R

The fire that saved our Clan

De geur van rook vermengde zich met die van SkyClan en de doffe, vermoeide blik van Silverfang zorgde ervoor dat de ThunderClan leider verschillende scenario's begon af te wegen in zijn hoofd. De verklaring kwam al snel en was naar hem gericht. Het SkyClan territorium was verwoest door een brand, Duststar was dood en heel SkyClan was nu bijj Fourtrees. Het duurde even voor het allemaal inzonk en dan nog leek het zo onwerkelijk. StarClan kon toch niet zomaar een hele Clan wegvagen, zo uit het niets. Misschien had het iets te maken met de trillende grond, maar dan nog zou hij zich niet kunnen bedenken waarom juist SkyClan hieronder moest lijden. De zilveren kater stapte wat naar voren en sprak de ThunderClan leider aan. Firestar bedacht zich hoe moeilijk dit wel niet zou zijn, om zo om hulp te vragen bij je vijanden. Even keek de jonge leider naar zijn deputy en hun ogen ontmoette elkaar kort. Hij wist dat Timefall het niet helemaal vertrouwde, het was te zien. De as in de verschroeide vachten van de twee katten voor hem zei hem echter genoeg. "We zullen kijken wat we voor jullie kunnen doen. Ik neem aan dat iedereen wel zal verzamelen bij Fourtrees. ThunderClan, ik wil graag enkele warriors met mij mee en mijn deputy. We vertrekken onmiddellijk!" Zijn stem galmde luid door het kamp. Ondanks zijn vermoeidheid wist hij toch krachtig genoeg te klinken. De rode tabby stapte met stevige passen naar de ingang, waar hij wachtte op de warriors die zich aanboden mee te gaan, om vervolgens te vertrekken zodra ze compleet waren.

WORDS ### TAGS Silverfang NOTES None

Haar blik ging wat wantrouwig heen en weer en haar staart zwiepte geagiteerd heen en weer door de lucht. Als Dogdance zich ergens kwetsbaar voelde, was het hier midden in het kamp van de vijand. De bomen hier waren verstikkend voor haar, niet zo hoog en statig als die van de Skyclan, maar eerder verstopt tussen de dichte begroeiing. Een lichte huivering trok door haar lichaam heen en ze drukte haar pels eventjes lichtjes tegen die van Silverfang aan, die zijn rust en koelte veel makkelijker scheen te houden dan zij. Pas toen ze dit gebaar maakte, besefte ze hoeveel ze haar zwakte had getoond ten opzichte van hem en wierp nog een aantal vurige blikken rond om te laten zien dat ze absoluut niet zwak was. Vreselijk vond ze het, smeken bij de vijand. Het voelde op zoveel vlakken verkeerd. Haar nekharen rezen iets overeind. De vijandige blikken van de Thunderclan zeiden genoeg. Het was dat Silverfang erbij was, anders was ze allang in de paniek geslagen of misschien wel erger.
Tot haar eigen grote opluchting, viel Firestar op zich nog wel ietwat mee... De kater besloot gelukkig meteen tot actie, al bleef Dogdance hem ietwat vijandige blikken toewerpen. De poes was absoluut niet goed met menigtes. Dit kon je zien aan de manier waarop ze zich droeg, rondkeek met bijna een lichte angst in haar ogen en hoe ze aan Silverfang bleef kleven als lijm. Als de kater een stap zette, volgde ze al snel meteen. Ze was dan ook blij dat ze weer weggingen uit het kamp. Terug naar de vierboom. Hoe zou het aflopen? Zouden de katten Skyclan een stukje van het gebied geven zodat de clan verder kon leven? Of zouden ze hen laten vertrekken? Dogdance huiverde door de gedachte.

SILVERFANG

no cause is lost if there is but one fool left to fight for it

Silverfang dacht de Thunderclan leider te kennen, maar toen hij afwachtte op zijn antwoord voelde hij toch even de angst opkomen dat Firestar zou weigeren. Als de clans Skyclan aan hun lot overlieten, wat konden ze dan nog doen? Waar moesten ze heen? Silverfang wist niet hoeveel van dat soort tegenslagen hij nog kon verwerken. De kater kneep even zijn ogen dicht en zocht steun in de warme vacht die hij zacht tegen zijn huid aan voelde. Dogdance, de enige kat die hem op dit moment nog staande hield. Hij wachtte tot hij het onrustige gevoel in zijn lijf wat had kunnen onderdrukken, en opende toen zijn ogen weer om het zwijgzame overleg tussen de leider en zijn deputy te aanschouwen. Het wantrouwen was van Timefall af te lezen en Silverfang keek hem sceptisch aan, klaar om in de verdediging te schieten mocht dit nodig zijn. Toen Firestar hem weer aankeek zette Silverfang zich schrap, maar je kon de opluchting in zijn ogen aflezen toen de woorden van de oranje kater tot hem doordrongen. 'We zullen kijken wat we voor jullie kunnen doen. Ik neem aan dat iedereen wel zal verzamelen bij Fourtrees. ThunderClan, ik wil graag enkele warriors met mij mee en mijn deputy. We vertrekken onmiddellijk!' Warriors kwamen in beweging en Silverfang wisselde even een warme blik uit met Dogdance, waarna hij met de groep begon mee te lopen. Hij voelde een nieuwe kracht in hem opkomen die hem in staat stelde zijn poten weer te bewegen. Misschien was er toch nog hoop voor Skyclan.

Deputy - 26 Moons - Thunderclan camp

_{"We zullen kijken wat we voor jullie kunnen doen. Ik neem aan dat iedereen wel zal verzamelen bij Fourtrees. ThunderClan, ik wil graag enkele warriors met mij mee en mijn deputy. We vertrekken onmiddellijk!" Natuurlijk ging hij mee! Hij ging Firestar niet zomaar alleen laten gaan. Niet dat hij de kater niet vertrouwde, maar hij wou wel eens weten wat er ging gebeuren. Even liet hij zijn blik over de katten gaan. Welke warriors zouden er mee gaan? Het zou op eigen initiatief zijn, dat was zeker. Hij had geen zin om er nu een stel te gaan uitpikken. Maar hij was er haast zeker van dat er wel katten waren die zich zouden aanbieden. Het gebied van Skyclan verging niet elke dag! Rustig wachtte hij op het signaal van zijn leader om te vertrekken. Zijn oren stonden al wat rechter overeind, maar je kon nog niet zeggen dat hij de twee indringers al helemaal vertrouwde.}

_{Het hele gebeuren dat zich afspeelde in het midden van het kamp had de sneeuwwitte kater al zwijgend en aandachtig gevolgd. Zijn oren stonden overeind en gedraaid richting de twee SkyClanners die het kamp waren binnengevallen. Hij herkende Dogdance en Silverfang, maar zijn aandacht was vooral gericht op de kattin. Hij wist niet of het opviel, en om eerlijk te zijn maakte hem dat ook niet veel uit, maar als hij nog eens de kans kreeg om met haar te praten dan zou hij die met open armen ontvangen. Na enkele minuten stond hij op en liep hij naar Timefall toe, als teken dat hij zou meegaan naar de Fourtrees. Zijn blauwe blik liet hij nog even glijden over Dogdance's gestalte, maar nadien keerde hij zich tot zijn leader en deputy. "Ik ga mee." Miauwde hij vastberaden naar de twee terwijl hij zijn blik lichtjes liet verduisteren. Hij ging alleen maar mee uit nieuwsgierigheid en voor Dogdance, ze moesten niet denken dat hij echt iets gaf om de veiligheid van zijn Clanleader en deputy. Die konden zichzelf wel redden, anders hadden ze nooit zo'n hoge rang gekregen, toch?}

Onderwerp: Re: [The Final Prophecy] The clans are needed