{+Honeykit} I guess it's no lie, if I say I don't understand why

{Eerste post voor Honeykit}

Zwijgend kwam Appleblossom uit de eldersden gelopen, een klomp overgebleven mos tussen haar tanden. Eventjes fixeerde ze haar blik op de nursery, maar deze wendde ze al vlug weer af. Natuurlijk, ze was blij dat haar moeder het overleefd had. Maar ze kon haar beslissing niet begrijpen. Honeykit... Vernoemd naar Honeyspots, haar vorige apprentice... Het was egoïstisch zo te denken, maar ze had zichzelf allang neergelegd bij het feit dat ze een egoïst was, en niet zo'n kleintje ook. Ze legde het mos neer op de stapel, zonder ook maar een woord uit te spreken.

Honeykit gaapte vermoeid, ze bleef maar last hebben van die nachtmerries over de rivier. Ze vroeg zich af of het allemaal alleen maar haar verbeelding was, of dat de rivier echt zo eng was. Natuurlijk was ze er nieuwsgierig naar, maar telkens als ze erover nadacht, kreeg ze een knoop in haar buikje en werd ze misselijk.
Haar honingkleurige ogen zochten de binnenplaats af, opzoek naar iemand die ze kon aanspreken. Ze hoopte een warrior te pakken te krijgen, eentje die haar kon vertellen of de rivier echt eng was.
Uiteindelijk viel haar blik op een langharige poes die net uit de eldersden was gelopen. Honeykit volgde de poes met haar ogen en besloot toen op d'r af te lopen. "Hallo!" miauwde ze quasi vrolijk. "Wie ben jij? En mag ik je wat vragen?" vroeg ze daarna, vriendelijk en beleefd, zoals ze altijd tegen andere katten was. Toch zat er een toon van angst in haar stem, ze vond het altijd eng om warriors aan te spreken, bang dat ze werd aangezien voor een irritante kitten en dan werd weggejaagd...

Met haar voorpoot drukte ze het mos nog wat extra na, tot het net leek alsof er niks nieuws op de stapel lag. Tevreden zuchtte het poesje eventjes, waarna ze wat achteruit stapte om haar 'kunstwerk' te aanschouwen. Nee, het was prima zo. Voorzichtig stond ze zichzelf toe om even te glimlachen, waarna ze zich op haar fluwelen pootjes omdraaide, om oog in oog te staan met de honingkleurige ogen van een kitten die ze nou net niet wilde zien. De poes verstarde, haar mondhoeken krulden iets naar beneden, maar al vlug herstelde ze zich, iets. Haar mondhoeken omhoog in een krampachtige glimlach, keek ze naar beneden naar de kitten wiens naam alleen al een heleboel vragen en wanhoop in haar naar voren bracht, Honeykit.
Het stemmetje in haar hoofd zeurde ook wel dat de kitten er niks aan kon doen, niks aan haar gegeven naam kon doen, maar het was niet anders. Ze wilde liever niet met haar nieuwe broetjes en zusjes om gaan, of met haar moeder, of met Honeyspots. Eigenlijk wilde ze het liefste met niemand omgaan uit het Riverclan kamp. Maar dat bracht weer zo'n eenzaam gevoel met zich mee. "Hallo!" miauwde Honeykit op een vrolijke toon, al had deze toch wel.. iets vreemds. "Wie ben jij? En mag ik je wat vragen?" Appleblossom's oren draaiden zich licht naar achter. De kitten wist niet eens dat ze familie waren. "Euhm.. Ik.. ik ben Appleblossom" Murmelde Appleblossom dus maar wat binnensmonds, bijna onverstaanbaar. "Wat wil je vragen dan?" Vroeg ze vervolgens maar wat ongemakkelijk. Ze had al niet zo'n goede omgang met kits, laatst staan met deze.