Open -- The world outside of the mother

Salmonkit hoorde vele stemmen door elkaar, de meeste van kittens. Haar ogen waren nog gesloten, dus hoe ze eruit zagen wist ze niet. Ze verveelde zich. Was dit nou die grote, mooie wereld buiten de moeder? Ze vond er weinig aan. In het begin was het wel leuk geweest. Ze had zichzelf geleerd alle stemmen die ze hoorde te herkennen. Intussen kende ze iedere kitten- en queenstem en ook enkele andere, van katten die de nursery bezochten. Van sommige stemmen wist ze ook de naam. Geuren uit elkaar houden lukte haar nog niet zo en daar viel nu nog weinig aan te doen. Op verkenningstocht gaan wilde ook nog niet zo lukken. Haar pootjes weigerden haar gewicht te dragen, dus voor nu kon ze niet veel meer doen dan zich vooruit duwen, iets wat energie slurpte en bovendien niet erg snel ging. Dat was het wel weer. Dat was op dit moment haar wereld.
Ze hief haar kopje op van haar pootjes toen ze hoorde dat er iemand dichterbij kwam. De ander had nog niet gepraat, dus ze wist niet wie het was, maar ze hoorde het zachte geluid van stappen op mos. Ze hoopte dat de kat op weg was naar haar, want ze was nodig aan wat afleiding toe.

Het kleine katertje trippelde door de nursery, zoekend naar andere kittens die met hem wilde spelen. Zijn vachtje stond wat warrig en zijn dunne staartje zwiepte door de lucht heen. Hij was op weg naar het nest waar Saltkit woonde, misschien wilde zij wel spelen! Eenmaal aangekomen bij het nest van Saltkit keek hij nieuwsgierig over de mosrand, maar zag het grijzige poesje niet. Wel een andere kitten, maar deze had haar oogjes nog niet open. ''Hii!'' Miauwde hij en hoopte dat ze enige reactie zou geven. Wist hij veel dat die kleintjes nog niet goed konden spelen..

Een nieuwe dag, een nieuwe kans om vriendjes te maken! Met die gedachten liep Glow door de nursery, en een glimlachje sierde zijn gezicht. Toen hij twee kittens bij elkaar zag staan greep hij gelijk zijn kans en trippelde er naar toe, ze zagen er aardig uit. "Hoi hoi!" Riep hij vrolijk en zijn oogjes glinsterde. "Wat zijn jullie aan het doen??" Vroeg hij nieuwsgierig een keek ze even allebei aan, de een heel jong, en de ander al wat ouder. Ach wat maakte het ook uit hij was hier om te spelen en de leeftijd maakt hem helemaal niets uit!

Met beide pootjes greep hij de staart van zijn moeder, alsof hij een prooi had besloten en stak zijn dunnen staartje in de lucht. Het was hem gelukt! Trots piepte de kleine kitten en keerde weer terug naar zijn siblings, alleen zag hij twee andere kittens daar zijn. Zijn rughaartjes sprongen overeind en Marrowkit ging naast zijn zusje Salmonkit staan. "Wie zijn jullie?" Piepte hij en zwiepte een keer enthousiast met zijn staartje, hij dacht nog zo kinderachtig, iedere vreemde kon een vijand of een vriend zijn, niets zat er tussenin!

''Hii!'' hoorde ze een kitten miauwen. Salmonkit dacht heel even na en besloot toen dat dit de stem van Perishkit was. "Hoi hoi!" riep een andere kitten, die ze herkende als Glowkit. "Wat zijn jullie aan het doen??" "Wie zijn jullie?" piepte een derde stem. Bij deze hoefde ze niet eens na te denken, want de stem van haar broer herkende ze meteen. "Hallo," zei Salmonkit. Ze vond het woord 'hallo', dat de volwassenen soms gebruikten, een veel mooier woord dan 'hoi'. Dat Marrowkit de twee anderen niet herkende vond ze een beetje raar. Had hij dan niet geoefend om iedereen uit zijn hoofd te kennen? Ze vroeg zich af waar hij zich dan al die tijd mee bezig hield. Er was zo ongelofelijk weinig te doen hier! Toen bedacht ze zich dat hij zijn ogen al open had. Hij kon zien. Zien, het was bijna een magisch woord. Wat zou 'zien' zijn? Hoe zou het voelen? Zou de wereld leuker zijn als zij het ook kon? Ze was vastbesloten het zo snel mogelijk te leren. Het probleem was: ze had geen idee wat 'zien' inhield, dus hoe kon ze het leren?

Onderwerp: Re: Open -- The world outside of the mother