Waiting for the sun to shine [Open]

Open

Duskcloud deed haar ogen open en knipperde een paar keer. Ze wierp een blik op de ingang van de nursery en zag dat het buiten nog donker was. De donker gestreepte poes werd meestal wakker voor de schemering en vroeger was ze op dit moment meteen het kamp uit gegaan om te jagen, maar nu had ze pluizebolletjes om op te letten. Ze keek naar de drie kittens die opgerold tegen haar buik lagen. Elke keer als ze hen zo zag liggen voelde ze een soort trots door zichzelf heen gaan. Het voelde aan alsof het haar eigen kits waren, maar ze werd elke keer weer ruw wakker geschud. Dit waren Lostvoice's kits en ze zouden later weten wie hun echte moeder was en wat betekende ze dan nog voor hen? Ze krabbelde langzaam overeind zodat de kit niet wakker werden en sloop naar de uitgang van de nursery. Het kamp was nog leeg en de zon was nog niet opgekomen. Het was nog koel en Duskcloud rilde even. Ze was niets meer gewend sinds ze de hele dag in de warme nursery lag. Ze voelde zich daar op haar plek en ze hoopte dat dit niet de eerste keer zou zijn dat ze daar haar intrek zou nemen, maar toch miste ze het warrior zijn wel. Het jagen en de patrouilles hadden altijd voor wat spanning in haar leven gezorgd die ze nu moest missen. Maar zolang ze kits had waarvoor gezorgd moest worden zou ze in de nursery blijven. Ze rolde zich op voor de nursery en staarde naar de lucht, wachtend op de eerste zonnestralen.

Tevreden snorrend rolde het witte poesje zich om, ze lag lekker knus tussen haar twee oudere broers in en had net dé perfecte droom. Het poesje voelde hoe de kracht door haar heen vloeide, toen ze in haar droom achter een dikke muis aan rende. Ze zetten haar poten steviger in de grond en rende net een klein beetje harder, waardoor ze het diertje bij de staart kon grijpen en de genadeslag kon toebrengen. Echter had ze niet door dat ze te dicht bij de rivier was gekomen en kon niet meer op tijd remmen. Honeykit donderde zo de rivier in. Het poesje probeerde zichzelf nog boven water te krijgen, maar de stroming was te sterk en al snel werd ze door een onder water stroom onder het oppervlakte getrokken.
In de nursery piepte de kitten en schrok ze op, haar hart bonkte in haar keel. Ze haalde diep adem en probeerde zichzelf te kalmeren. Een rilling gleed over haar lichaam heen. Het was maar een droom, toch? Honeykit schudde haar kop en stond op, verder slapen had toch geen zin meer. Ze merkte dat zij en haar broertjes, Badgerkit en Wolfkit, niet meer bij Duskcloud, hun moeder, lagen. Waar was de queen naar toe? Honeykit, nieuwsgierig als altijd, volgde de geur van haar moeder en vond de poes opgekruld voor de nursery. "Mam?" vroeg ze, nog steeds niet helemaal genezen van haar nachtmerrie net, waardoor haar stem nog wat trillend klonk. "Mam... Moet ik leren zwemmen?" besloot ze daarna te vragen, terwijl ze zichzelf in de warme vacht van Duskcloud nestelde. "Ik wil niet leren zwemmen..." klonk er vanuit het kleine bolletje witte vacht.

De gestreepte queen lag nog niet lang voor de nursery toen ze Honeykit's trillende stemmetje hoorde. “Mam?” Hoorde ze de witte kit zeggen. Het was altijd raar om de kits haar mam te horen noemen. Het was zo vanzelfsprekend voor hen, maar ze waren nog te jong om te zien dat het haar toch kwetste. Elke keer dat ze over hen dacht als haar kits werd ze weer ruw wakker geschud en realiseerde ze zich weer dat ze helemaal niet van haar waren. "Mam... Moet ik leren zwemmen?" Vroeg de kit terwijl ze zich in haar vacht nestelde. "Ik wil niet leren zwemmen..." Ze likte de kit teder over haar kopje. “Zwemmen is niks om bang voor te zijn.” Vertelde ze de kit. Duskcloud was nooit bang voor water geweest en snapte de angst van haar pleegkit niet helemaal. “Later als je apprentice word en het leert zul je wel zien dat er niets aan is.” Stelde ze haar kit gerust.
"Hey ook al vroeg op? wat is de hemel toch mooi 's avonds he?" Duskcloud keek op en ze zag op een afstandje van de nursery een kater staan. "Ik ben niet zo'n uitslaper.” Legde ze uit. Ze sloeg haar staart om Honeykit heen. Sinds ze had ontdekt dat ze zwanger was van Olivers kits had ze andere katten gemeden en iedereen die close met haar was afgestoten. Niemand had begrepen hoe ze zich voelde, niemand kon begrijpen hoe ze zich had geschaamd en hoe verraadden ze zich voelde en ze zou haar kits ten koste van alles proberen te beschermen tegen dat gevoel.