A huge, silver fish! [& Gingerpaw]

Iedereen was druk bezig met zijn eigen dingen. Zo druk dat ze niet merkte dat Choppedkit het kamp uit glipte. Erg ver kwam hij niet, want toen hij een paar meter van de rietstengels af was zag hij een vis liggen. Een grote, zilvere, dode vis. Snel keek hij om zich heen, niemand te zien. Hij zette zijn tandjes in de staart en begon hem naar het kamp te slepen. Nu zouden de kittens zien dat hij de belangrijkste was, de apprentices zouden jarloers worden en de deputy zou zien hoe goed hij was. Misschien dat hij hem dan als toekomstige deputy zou aanwijzen.
Want de katten wisten niet dat hij de vis buiten het kamp had gevonden. Hij ging het ze ook niet vertellen.

"Heb jij die gevangen?" Choppedkit knikte trots. "Wat knap.." Een apprentice staarde hem met open mond aan. En daar kwam ze.. Mousefur, de deputy van de Riverclan. "Choppedkit, wat een grote vis heb jij gevangen!" Riep ze uit. Bijna smolt de kitten van trots, hij had een compliment van de deputy gekregen!

Chopped was zo druk met bedenken hoe iedereen zou reageren dat hij de apprentice niet zag. Maar toen hij hem zag keek hij niet zo blij..

Note: Dat was dus Gingers vis die Choppedkit had Razz

Vermoeid keerde Gingerpaw terug naar het kamp. Hij had de hele dag gejaagd en zijn poten deden zeer. In zijn mond bengelden een paar vissen. Langzaamaan leken er meer vissen te zwemmen in de rivier. Maar het water was nog niet helemaal opgewarmd, en zijn poten waren al verkleumd toen hij nog maar een of twee vissen gevangen had. Vlak voordat hij het kamp binnenging, merkte hij dat een vis uit zijn mond glipte. Hij keek achterom, het was zijn grootste die hij had laten vallen. Maar hij wist dat hij eigenlijk al te veel in zijn mond hield. Hij besliste om hem straks te komen halen. Ginger draaide zijn hoofd weer naar het kamp en zuchtte even. Vermoeid trippelde hij door de kampingang en wist zich een weg te banen naar de prooistapel. Hij liet zijn vissen vallen en keek om zich heen. De open plek leek voller te zijn dan anders. Vandaag woei een arme bries, die had hen wel naar buiten gelokt, dacht Gingerpaw. Hij keek naar de hemel, en zag dat sunhigh net gepasseerd was. Weer zuchtte de leerling. Straks zou hij vast nog eens op pad moeten. En toen schoot zijn vis hem weer te binnen. De kater had net een stap gezet richting de kampingang, toen hij een kit een grote zilveren vis het kamp binnenslepen. Zijn vis! Gingerpaw was geïrriteerd. Hij was al heel de ochtend in de weer, hij kon ook zelf wel zijn prooi op de stapel leggen. Hij stapte op de kitten af en keek hem dreigend aan. 'Zozo, en wat moest jij uit het kamp?' Hij vond het eigenlijk niet erg dat hij zijn vis nu niet meer moest halen, maar als deze kitten hem had gevonden, betekende het dat hij uit het kamp was geweest. En de kitten zag er oud genoeg uit om al te weten dat dat niet mocht.

PS. Dat was wel een beetje powerplay, maar het geeft niet.

'Zozo, en wat moest jij uit het kamp?' De apprentice-of was het een warrior?- klonk een beetje dreigend. Maar daar trok hij zich niks van aan. Als die kater zou weten dat hij die vis helemaal zelf had gevangen zou hij wel anders praten! "Een vis vangen." Zei hij trots met de vis nog in zijn mond. Wedden dat die apprentice nog nooit zo'n grote vis had gevangen!? Snel bekeek hij de kater. Het was een grote, oranje kater met strepen. Hij zag er zeker niet verlegen uit, maar Chopped kon hem wel met zijn mond vol tanden laten staan. Trots sloot hij zijn oogjes en hief zijn kopje, en wachtte op een complimentje. Of minstens een verraste mauw.

"Een vis vangen", zei de kitten trots. Gingerpaw kneep zijn ogen wat samen en keek het katertje met een woedende blik aan. Dus zo zat het. Hij wilde helemaal niet helpen, enkel met andermans prooi gaan stoefen. En blijkbaar had hij ook niet door dat Gingerpaw de vis zelf had gevangen. Hij zag dat de kitten al trots zijn kopje in de lucht hield, wachtend op een complimentje. Maar Gingerpaw bleef witheet van woede zwijgend staren naar het katje. Het lef! Het was tijd dat hij eens een lesje ging leren. Gingerpaw probeerde zijn stem niet te laten trillen van woede. 'Echt waar? Wauw, dat is wel indrukwekkend hoor.' Hij pauzeerde even. 'Maar er heeft een klein vogeltje in mijn oor gefluisterd dat Gingerpaw die vis gevangen heeft', fluisterde Gingerpaw, alsof het een geheimpje was. De roste kater verwachtte niet dat de kitten hem kende. En als hij dat wel deed, dacht hij schouderophalend, des te beter.

'Echt waar? Wauw, dat is wel indrukwekkend hoor.' Choppedpaw glimlachte breed. 'Maar er heeft een klein vogeltje in mijn oor gefluisterd dat Gingerpaw die vis gevangen heeft'
Zijn blik betrok. "Maar.. Er was helemaal geen Gingerpaw in de buurt.." Stamelde hij.. Hoe kon het vogeltje dat nou weten als hij zelf het niet eens wist? Zou die Gingerpaw deze vis echt hebben gevangen? Hij keek neer op zijn vis. Maar dan had die Gingerpaw er bij moeten blijven! Als hij zou weten dat Choppedkit die vis voor hem naar het kamp had gesleept was hij vast blij. Want het kleine vogeltje had hem ook kunnen opeten, of een roofvogel.. Of misschien een andere kat.
Wacht eens even.. Wie zei dat de kater de waarheid sprak. "Hoe weet ik eigenlijk zeker dat je niet liegt?" Hij keek hem recht in de ogen. Wat dacht hij wel niet! Zomaar tegen hém liegen! Dat durfde niemand.

Gingerpaw zag hoe de blik van de kitten betrok en glimlachte inwendig. Misschien had hij nu wel een lesje geleerd. "Maar.. Er was helemaal geen Gingerpaw in de buurt.." Stamelde hij. En nog niet toegeven ook! Er kwam een geïrriteerde flikkering in zijn ogen, maar de roste leerling besloot er niets op te zeggen. Het katertje bleef even stil en Gingerpaw wachtte tot hij zijn excuses zou aanbieden. Maar hij kwam voor een nog grotere verrassing te staan. "Hoe weet ik eigenlijk zeker dat je niet liegt?" vroeg hij. Gingerpaw zag het kleine katje recht in zijn ogen kijken en hield het niet meer. Zo'n brutaliteit! Het was tijd dat hij op zijn plaats gezet werd. 'Misschien omdat ík Gingerpaw ben,' siste hij, en hij priemde zijn grijze ogen in de ogen van de kitten. 'Ik ik weet heel zeker dat ik niet lieg als ik zeg datt ik hem zelf heb gevangen.' Gingerpaw ging rechtop zitten en keek het katertje niet meer zo indringend aan. 'Maar ik denk dat ik jouw naam ook moet weten, niet? Ik denk dat ik dit toch zal moeten melden.' Het was een loos dreigement, hij zou zoiets nooit doen. Maar de roste kater wachtte gewoon op excuses. Hij begon zijn poot te wassen en hield met één oog de kitten in de gaten, benieuwd wat die nu zou doen.

'Misschien omdat ík Gingerpaw ben,' Siste Gingerpaw ineens. En hij durfde zó tegen hem te praten!? 'Ik weet heel zeker dat ik niet lieg als ik zeg dat ik hem zelf heb gevangen.' Nu stond hij met zijn mond vol tanden.. Wat moest hij nu? 'Maar ik denk dat ik jouw naam ook moet weten, niet? Ik denk dat ik dit toch zal moeten melden.' Choppedkit's ogen werden zo groot als een tennisbal. "Maar hoe kon ik nou weten dat die van jou was!?" Die was raak.. Dat moest wel. Deze kater moest weten wie hij voor zich had. Met Choppedkit kon je niet spotten, hem moest je te vriend houden. Want...... Nou, dat moest gewoon. Het was Choppedkit, die was veel slimmer dan de andere domme, kinderachtige kits. "En mijn naam is Choppedpaw." Hij hief zijn kopje en maakte zich stiekem een beetje groter. Over een paar maanden zou hij apprentice worden, dus het moest wel geloofwaardig zijn.

"Maar hoe kon ik nou weten dat die van jou was!?" klonk het. Gingerpaw hield zijn ogen nog steeds strak op de kitten gericht. "En mijn naam is Choppedpaw", zei hij terwijl hij zijn kopje hief, weeral. Gingerpaw werd het allemaal een beetje beu. Hij was de hele ochtend al in de weer, in de kou, en wilde graag nog even een dutje doen. Maar blijkbaar was dat hem niet gegund. En de attitude van de kitten streek hem tegen de haren. Ginger zuchtte even, en telde toen tot tien. Het was niet de bedoeling dat hij hier zijn zelfbeheersing zou verliezen. 'Tja, dat kon je inderdaad niet weten. En is het de gewoonte dat als je een prooi vindt die al gevangen is, zegt dat jij hem gevangen hebt?' Er schoot weer even een blik van ergernis door zijn ogen, maar zijn toon klonk uiterst kalm, bijna dreigend. 'Maar misschien moet ik gewoon tegen je mentor zeggen dat je enkel probeerde te helpen?' Gingerpaw geloofde helemaal niet dat Chopped al Apprentice was. Maar natuurlijk, er was een kans... Maar hij zou zich er niet kunnen uitbluffen door een mentor te verzinnen. Ginger liet zijn blik wat afdwalen, niets laten merkend van zijn lichte twijfeling.

'Tja, dat kon je inderdaad niet weten. En is het de gewoonte dat als je een prooi vindt die al gevangen is, zegt dat jij hem gevangen hebt?' Choppedkit legde zijn oren plat op zijn hoofd en kroop achteruit. Deze kat had altijd een antwoord klaar, wat hij ook zei. 'Maar misschien moet ik gewoon tegen je mentor zeggen dat je enkel probeerde te helpen?' Hij knikte heftig. Snel zocht hij alle warriors af die hij kende, maar hij kon geen geschikte vinden die hij als mentor moest aanwijzen.

Gingerpaw zag hoe de kitten zijn oren plat legde en wat achteruit kroop. Eindelijk, geen arrogant antwoord meer. Hij kon nog net een zelfvoldane glimlach verbergen. Chopped knikte heftig bij het idee van zijn mentor inlichten. Nog een laatste steek geven, dacht de roste kater nog steeds lichtelijk geërgerd. 'Wel...', mauwde hij op vriendelijke toon, 'Verwacht je dat ik weet wie je mentor is als ik jou naam niet eens ken? Nu wel natuurlijk, Choppedpaw', mauwde hij met nadruk op de 'paw'. Nu was het wel genoeg geweest, dacht Ginger bij zichzelf. Hij hielde er niet van om gemeen te doen. Maar ook kittens moesten hun plaats kennen.

'Wel...', Ondanks alles klonk Gingerpaw vriendelijk. 'Verwacht je dat ik weet wie je mentor is als ik jou naam niet eens ken? Nu wel natuurlijk, Choppedpaw' Oh god... Nu kwam het... "Nee.... Maar moet je het echt vertellen? We kunnen ook gewoon alles vergeten.." Het klonk een beetje aarzelend, want hij was er maar half bij. En hij wou tijd rekken. Want zijn hersenen werkten op toeren.. "Oke.." Hij zuchtte trillend. "Mijn mentor is.. Nightsky." Hij boog zijn kop. Choppedkit hoopte dat de kater er in zou trappen, en als hij er achter kwam dat het allemaal gelogen was, kon hij hém niet snel vinden."

"Nee.... Maar moet je het echt vertellen? We kunnen ook gewoon alles vergeten.." Gingerpaw keek de kit fronsend aan. Niet tot hij toegeeft dat hij geen mentor heeft, dacht de apprentice wrevelig. Hij kon er niet tegen als anderen logen. En zeker als het om zoiets onnozel ging. Het bleef nog even stil en Ginger hield zijn blik op Chopped gericht. "Oke.." Hij zuchtte trillend. "Mijn mentor is.. Nightsky", mauwde hij terwijl hij zijn kopje boog. Gingerpaw aarzelde even, hij kende ook niet alle warriors van de Clan. Wat als het nu eens waar was? Maar de roste kater hield zichzelf voor dat het niet kon zijn. Een leerling zou niet zo respectloos liegen. 'Hmmm', mauwde Gingerpaw met een lichte frons, 'Waarom zou ik niet vertellen aan Nightsky dat je me probeerde te helpen? Het enige probleem is, zie je, ik ken deze Nightsky helemaal niet. Maar geen probleem,' ging hij verder met een vreugdeloze glimlach, ''Ik vraag het wel even aan mijn mentor, Hawkscream. Wat denk je daarvan?' De ironie droop ervan af, maar Ginger hoopte dat de kitten het niet doorhad. En hij ging zijn mentor echt niet lastigvallen met zo'n onbenulligheid.

' Waarom zou ik niet vertellen aan Nightsky dat je me probeerde te helpen? Het enige probleem is, zie je, ik ken deze Nightsky helemaal niet. Maar geen probleem,' Dit ging de verkeerde kant op. De apprentice ging winnen.. ''Ik vraag het wel even aan mijn mentor, Hawkscream. Wat denk je daarvan?' Hij staarde naar zijn poten. Een hele tijd.. Zou hij zich gewonnen geven? Maar Gingerpaw mocht niet winnen! Dan zou híj de zwakkeling worden, de verliezer. Choppedkit zuchtte. "Oké..." Even verzamelde hij wat moet. "Ik heb de hele tijd gelogen. Ik ben een kitten- Maar al bijna apprentice! En in heb geen mentor.. Maar ik wist echt niet dat de vis van jou was." Piepte hij. Alle zelfverzekerheid die hij eerst had was als sneeuw voor de zoon verdwenen.

"Oké...", zuchtte de kitten voor hem, "Ik heb de hele tijd gelogen. Ik ben een kitten- Maar al bijna apprentice! En in heb geen mentor.. Maar ik wist echt niet dat de vis van jou was." Piepte hij. Een glimlach brak door op Gingerpaw's gezicht, maar er zat geen vreugde in. Hij wist niet hoe ver hij het kon rekken, maar de apprentice was koppig, en hij wíst het. Uiteindelijk had de kitten toegegeven. Gelukkig maar, want Ginger was niet iemand die dat graag deed, integendeel. Maar hij wilde nog een verontschuldiging. Gingerpaw ging zitten en krulde zijn staart om zijn poten. 'Ik neem aan dat dus Choppedkit heet? En ik geloof dat je niet wist dat ik die vis gevangen had.' Gingerpaw bog zich wat voorover om de kitten goed in de ogen te kunnen kijken. 'Maar is dat een reden om te zeggen dat jij hem gevangen hebt? En als je een kitten bent, wat deed je dan uit het kamp?'

'Ik neem aan dat dus Choppedkit heet? En ik geloof dat je niet wist dat ik die vis gevangen had.' Gingerpaw boog zich voorover om hem recht aan te kunnen kijken. 'Maar is dat een reden om te zeggen dat jij hem gevangen hebt? En als je een kitten bent, wat deed je dan uit het kamp?' Choppedkit wendde zijn blik af. "Ik hoopte dat ik dan complimentjes zou krijgen..." Zei hij zachtjes. De andere vraag durfde hij niet te beantwoorden. Hij had de indruk dat Gingerpaw niet zou twijfelen als hij de keuze had tussen melden of verzwijgen dat Choppedkit het kamp uit was. Hij zou meteen naar Mousefur of Stormstar stappen.. En dan zouden ze boos worden en zou precies het tegenovergestelden als hij in zijn hoofd had gebeuren.

"Dat dat ik niet van jou verwacht Choppedkit, zomaar het kamp uit gaan zonder maar één kat in de buurt?!" Mousefur keek hem boos aan, maar in die boze blik zag hij ook spijt. Teleurgesteldheid*. Hij boog zijn kopje. "Nu weet je dat je nooit deputy kan worden hé?" Stormstar boog zich naar hem toe met een vleugje bezorgdheid. "J-ja." Piepte Choppedkit.

Nu zou het gebeuren. Zijn kans om deputy te worden zou van 100 naar 0 schieten. Door één stomme gebeurtenis. Hij zou apprenitce worden.. Warrior.. Elder.. Hij zou naar de kittens kijken, en hopen dat zij het wel zo ver zouden schoppen als hij had gehoopt. Hij zou ze waarschuwen dat ze er niet aan moesten dénken het kamp uit te gaan. Omdat ze anders niet de rang kregen waar voor ze waren geboren.

*Dat ziet er echt vaag uit XD

"Ik hoopte dat ik dan complimentjes zou krijgen..." klonk het zachtjes. Choppedkit had zijn blik afgewend. Hij was dus een arrogant stuk vreten, maar moest dus ook complimentjes krijgen? Gingerpaw zuchtte even en ging weer rechtzitten. Zijn woede ebde langzaam weg. Het was nog maar een kitten, en wat had hij zelf niet allemaal uitgestoken toen hij zo klein was? De kortharige tabby begreep Chopped ook voor een deel. Hij wilde aanvaard worden, in zijn geval wel misschien bewonderd worden. Maar zijn manier van doen was verkeerd en Ginger hoopte dat hij het nu wel zou doorhebben en zoiets niet meer zou proberen. Maar er was nog één iets dat de apprentice verwachtte. Excuses. Choppedkit leek spijt te hebben van zijn daden, maar toch had hij zijn verontschuldigingen niet aangeboden. En Gingerpaw vond dat die nu wel op zijn plaats waren. Straks glipte de kitten volgende keer weer het kamp uit. Nee, hij moest zijn lesje leren. Niet dat Gingerpaw ervoor zou zorgen dat hij straf zou krijgen, maar als hij nu eens gewoon zei dat hij het niet meer zou doen. Gingerpaw keek Choppedkit verwachtingsvol aan, wachtend tot hij iets zou zeggen.

Gingerpaw leek nog iets van hem te verwachten. Maar wat?

O..
Hij moest sorry zeggen.. Zijn excuses aanbieden..

Hij slikte en wenste dat hij door de grond kon zakken. Maar dat kon hij niet. Er gebeurde niets. Hij slikte nog een keer. Het leek alsof er dagen voorbij waren gegaan voor hij zijn mond opende. "S.. Sorry" Piepte hij.
Shit.. Dit was nog moeilijker dan hij dacht.
Hoopvol keek hij achter zich, hopend dat hij weg mocht. Terug het kamp in kon glippen.

Na wat wel een eeuwigheid leek te duren, opende Choppedkit eindelijk zijn mond. "S.. Sorry," piepte hij. Eindelijk, dacht Gingerpaw opgelucht. Nu kon hij vast wel van de kitten afkomen, en een middagdutje gaan doen. Met een zuinig lachje keek hij de Choppedkit aan. 'Ik neem aan dat je nu niet meer het kamp uitgaat, toch niet tot je apprentice bent? vroeg Gingerpaw met opgetrokken wenkbrauw. De kitten was het duidelijk niet gewoon om zijn excuses aan te bieden, en de roste kater was niet zeker of hij het gemeend had. Maar hij zou nu toch niet weer proberen iets uit te halen. Nu ja, het was Gingerpaw's zorg niet of Choppedkit nu de warrior code volgde of niet, het was niet aan hem de kitten te straffen. En elke kat had wel eens kattenkwaad uitgehaald. De apprentice keek Choppedkit weer afwachtend aan, niet zeker of die nog iets wilde zeggen.

-Sorry voor laat antwoord -.-

'Ik neem aan dat je nu niet meer het kamp uitgaat, toch niet tot je apprentice bent?' Choppedkit schudde zijn kopje. "Nee.." Loog hij. Langzaam liep hij achteruit. Toen Gingerpaw niet reageerde draaide hij zich om en rende het kamp in.

~Mijne dan XD Ik denk dat het het beste is als dit de laatste post is, aangezien Chopped nu ook al zijn ceremonie heeft gehad.

Onderwerp: Re: A huge, silver fish! [& Gingerpaw]