The sky is red when the sun sets. [Sora]

Langzaam wandelde Silent door de laan, de straat met bomen langs de kant. Ze was op weg naar de hoogste boom, helemaal aan het einde. Dan kon ze zich daar nestelen en kijken naar de zonsondergang die ze zo mooi vond, tot het te donker werd en ze naar binnen geroepen werd. Dan zat ze op de schoot van haar huismensen, die haar aaiden terwijl ze keken naar een doos met bewegende prenten. Soms maakte die veel lawaai, en dan kroop ze bang weg in hun warme armen. Ze was al halverwege de straat toen ze de boom zag. De grijze poes maakte een klein sprintje, voor er opeens een andere kat voor haar sprong. Silent proefde de lucht, maar herkende de geur niet...

Sora was het kamp uit gegaan om maar een beetje rond te gaan lopen en prooi te vangen als ze wat tegenkwam, alleen ze had tot dusver nog geen succes daarin gehad. Ze was dan ook nog niet echt hongerig en deed ook niet haar uiterste best, maar iets vangen was toch wel fijn geweest. Plotseling rook ze een geur van een andere kat, het was overduidelijk de geur van een poesiepoes en ze trok even haar neus op tegen de geur. Ze had het nooit een prettige geur gevonden. Ze zag de poesiepoes voorbij rennen en besloot dat het misschien wel leuk was om te kijken hoe de poesiepoes op haar zou reageren. Ze rende er achteraan en belandde al snel voor de andere poes die ook abrupt halt hield. "Hallo daar, poesiepoes." Het was niet echt een begroeting het was meer om duidelijk te maken dat zij in ieder geval geen poesiepoes was.

"Hallo daar, poesiepoes.", "begroette" de grijze poes voor haar haar. Het klonk niet echt vriendelijk, maar bijna.. walgend, alsof ze een insect was dat je maar liever zo snel mogelijk vertrapt. Om niks te moeten zeggen bestudeerde ze de poes voor haar. Het was een redelijk jonge poes, misschien 5, 6 maanden, met een grijze vacht en blauwe ogen. Ze zag er op de een of andere manier sterker uit, maar ook ergens onverzorgder, hongeriger, alsof haar mensen haar niet goed verzorgden. Misschien was ze weggelopen of op straat gezet, en verklaarde dat haar wildere uiterlijk. Ze rook ook niet naar mensen, of toch niet het soort mensen dat zij kende. Opeens viel het haar op dat de lucht roder werd, en over de schouder van de grijze poes voor haar, kon ze de zon nog nét zien ondergaan. Fijn, nu had ze de zonsondergang gemist, en dat alleen maar door deze poes. Even keek ze boos, tot ze zich herinnerde dat deze poes misschien nog wel eens gevaarlijk zou kunnen zijn.

Sora wachtte op een reactie van de andere poes, maar die leek haar alleen maar te bestuderen. De poesiepoes was duidelijk wat ouder dan haar, maar dat maakte voor haar niks uit. Als haar iets niet aan zou staan, dan zou ze er ook wat van zeggen. Ze merkte dat de lucht boven haar wat begon te verkleuren en dat achter haar de zon waarschijnlijk aan het ondergaan was. Alleen ze had geen zin om zich om te draaien en ernaar te kijken, dat zou alleen maar betekenen dat het donkerder zou worden en dat ze dan waarschijnlijk meer voordeel zou hebben ten opzichte van de andere poes. Ze zag dat de poes nu even boos naar haar keek, maar daarna weer normaal keek. Sora kon maar niet begrijpen waarom de poes boos was. "Wilde je zo graag de zonsondergang zien?" Vroeg ze de poes en bleef haar aankijken om te kijken wat voor een reactie het zou opleveren.

The sky is red when the sun sets. [Sora] 8u9x

"Wilde je zo graag de zonsondergang zien?", vroeg de jonge poes opeens. Silent schrok even op, om daarna twijfelend met haar staart te trekken. "Morgen is er nog een.", antwoordde ze zacht, nog steeds staren naar de achtergrond. Ze durfde gewoon niet om in de blauwe ogen van de grijze kat voor haar te kijken. Dat deed ze eigenlijk nooit, in iemands ogen kijken.. "Ben je weggelopen bij je huismensen?". Ze had geen idee waarom dat ze dat vroeg, maar ze moest toch iets zeggen? "Je ziet er zo.. mager uit..". Haar stem, die even luider was geweest als het gebruikelijk gefluister, ging nu weer over naar die zachte toon.

~Sorry van de wel héél erg late reactie ;d~

Onderwerp: Re: The sky is red when the sun sets. [Sora]