Born during the snowstorm [+Hawkscream, Nightstream & Beekit]

_{De ijzige wind huilde door het kamp. Dikke sneeuwvlokken vielen uit de wolken en dansten in de storm. De enkelingen die zich buiten de rieten nesten waagden waren slechts donkere schimmen in het wit. Buiten raasde de sneeuwstorm, maar in de nursery was het warm en knus. Petalcloud lag op haar zij op het zachte mos en likte teder haar inmiddels enorme buik. Opeens voelde ze het. De kittens kwamen! "Haal Hawkscream en Nightstream!" riep ze. Een andere queen haastte zich naar buiten, de storm in, om Petalclouds partner en de medicine cat te halen.
Petal was doodsbang en dolgelukkig tegelijk. Ze kon niet anders dan zich verheugen over de komst van haar kittens, maar ze vond het wel eng. Dit was haar eerste nestje en ze had vaak genoeg verhalen gehoord van keren dat het fout ging. Een nieuwe pijnscheut ontlokte een kreun aan de grijze poes. Ze keek naar de ingang van de nursery en hoopte dat Hawkscream en Nightstream snel zouden komen.}

_{Zijn nest was het enige wat hem beschermde van de koude windvlagen buiten. Hawkscream's tabby vacht gaf rillingen door van de kou, maar toch wist de Warrior door deze storm heen te slapen. Doodop was hij van al dat extra jagen en patrouilleren, de Clan had snel nieuwe Warriors nodig die ervoor zouden zorgen dat iedereen minder stres op zich kreeg. Vermoeid keek hij op toen een kat hem porde, zijn ambere ogen stonden slaperig, maar werden groter toen de naam 'Petalcloud' viel. De Queen hoefde haar zin niet eens af te maken, want direct was de slaap verdwenen uit zijn lichaam en was hij opgestaan. De kittens. De kittens kwamen op dit moment. Zonder pardon duwde hij de Queen bijna om ver in zijn weg naar buiten. De Warriors Den moest zo snel mogelijk verlaten worden om naar Petalcloud te gaan. Toen de Warrior zich uit de Den gewurmd had kneep hij zijn ogen dicht tegen de snijdende winden. Het hele kamp was een wit toneel geworden en de kater kon niet meer dan een paar meter voor zich zien. Toch was Hawkscream zeker niet van plan zijn partner alleen te laten in deze zware tijd. Met moeite kwam hij vooruit en greep zich telkens weer vast met zijn klauwen om niet weg te glijden. Al snel rook hij de zoete geuren van de Nursery en haastte hij zich naar binnen. Daar lag ze. Liefdevol gaf de kater haar een kopje en sloot zijn ogen even. Wat had hij haar gemist. "Ik ben en ik zal voor geen goud je zij verlaten." Fluisterde hij en gaf wat ruimte voor de Medicine cat die zo zou komen.}

»н α ω к ѕ c я є α м«

_{Petalcloud keek naar de ingang van de nursery. Ze haalde opgelucht adem toen ze de bekende kop zag verschijnen. Ze glimlachte warm naar Hawkscream. De kater gaf haar een lik over haar kop. "Ik ben en ik zal voor geen goud je zij verlaten," zei hij. Petalclouds blik gleed weer naar de ingang. Waarom was Nightstream er nog niet? Misschien was er wel een noodgeval en kon ze niet weg. Of misschien was de storm zo erg dat de queen die Petal had gestuurd haar den niet kon bereiken. Hoe dan ook, de kittens zouden niet wachten.
Gelukkig verliep de geboorte voorspoedig, ondanks afwezigheid van een medicine cat. De eerste kitten die werd geboren was een katertje. Hij had een lichtbruin gestreept vachtje en zag er ongelofelijk schattig uit. Petalcloud vond hem een beetje op zijn vader lijken. Hij rilde wel erg. Ze fronste lichtjes. Was dat normaal? Ze wist het eigenlijk niet. Ach, misschien rilden alle kittens in het begin wel een beetje. Het zou vast wel overgaan. Ze likte het kleintje schoon en duwde het zachtjes naar haar buik, zodat hij kon drinken. Petal keek naar Hawkscream. "Is 'ie niet lief?" fluisterde ze. "Jij mag hem een naam geven."
Even later volgde nummer twee: een poesje. Zij was iets groter dan haar broertje en ze rilde ook niet zo. Vergeleken bij haar leek de ander eigenlijk wel erg zielig. Was dat erg? Misschien zag hij er gewoon zwakker uit doordat hij kleiner was, maar was er verder niks aan de hand. Dat hoopte ze tenminste...
Zodra ze ook deze kitten schoongelikt en naar het voedsel gestuurd had, keek ze even met een glimlach naar de twee. Ze waren zo lief! Een warm gevoel verspreidde zich door haar heen. Haar kittens, haar kinderen. "Jou noem ik Missingkit," zei ze zacht tegen haar dochter. Zou de kitten het al begrijpen? Met glinsterende ogen en een brede glimlach keek Petalcloud op naar haar lieve partner.}

OOC: Sory voor mijn late reactie. Missingkit mag nu posten ^^

_{Het geluid van de sterke windvlaag klonk voor hem slechts als achtergrond geluid en hij drukte zijn kop tegen Petalcloud's wang. Met een snorrend geluid ging hij toch nog naast haar zitten, maar fronste wel bezorgd toen Nightstream nog niet kwam opdagen. Deze weersomstandigheden waren dan ook niet perfect en misschien dat Hawkscream de Nursery alleen maar had gehaald door zijn grote wilskracht. Al snel kwamen de weeën weer opzetten en hield Hawkscream stand naast zijn partner. De eerste kitten verscheen, een kater met een tabby patroon, zoals hij. "Is 'ie niet lief?" Klonk haar stem van naast hem en Hawkscream knikte ademloos. De kitten rilde, waarschijnlijk door de kou, maar vond zijn weg al snel naar haar buik. "Hij is perfect." Snorde Hawkscream en gaf Petalcloud een lik over haar wang. Ze deed het zo.. kalm. "Jij mag hem een naam geven." Lichtelijk verbaasd keek de kater naar Petalcloud, maar knikte uiteindelijk wel. "Ik vind Sallowkit wel een mooie naam voor hem." Snorde hij en bekeek zijn eerste kitten, zijn zoon. De tweede kitten volgde snel, dit keer een poesje, alleen wat hem lichtelijk deed vrezen was dat ze groter was dan Sallowkit en als hij keek naar de andere kittens in de Nursery, zag Sallowkit er nog kleiner uit. Nerveus slikte hij en hoorde bijna Petalcloud's stem niet meer. "..noem ik Missingkit," De kater schudde zijn kop en keek naar zijn tweede kitten. Ja, dat was een mooie naam. "Ik vind dat je het heel goed hebt gedaan." Snorde Hawkscream nadat hij zijn blik op Petalcloud richtte en haar liefdevol aankeek.}

»н α ω к ѕ c я є α м«

Notes: Born! -Ze is al geacepteerd alleen is haar naam nog niet gekleurd-
Tag: Mother, Father & My little Brother
Places: Nusery

Missingkit

De kleine ongeboren kitten lag te slapen toen ze een druk voelde. Niets vermoedend probeerde ze door te slapen. Een raag gevoel rukte aan haar vacht. Het jong voelde hoe haar broertje of zusje weggleed. Een beetje angstig trapte ze tegen de zachte wand van haar moeder. Toen de rust terug gekeerd was probeerde ze koppig terug te slapen. Net toen de zilver-bruine kitten indommelde rukte het zelfde gevoel aan haar vacht. Ze voelde hoe ze weggezogen werd. Weg van alles wat ze kende. De kitten trapte angstig tegen de steeds nauwer wordende gang. Een gure koude woei over haar heen. Angstig bibberend probeerde ze terug naar de warme plek te gaan. Plotseling voelde de kitten even niets meer, daarna een zachte grond. Niet zo zacht als in de buik van haar moeder maar wel zacht. Een angstige piep verliet haar lippen. "Jou noem ik Missingkit" De stem was zacht en warm. Meteen herkende de nieuwgeboren kitten die. Het was die van haar mama. Ze begreep niet alles maar Missingkit klonk mooier dan al de rest. "Ik vind dat je het heel goed hebt gedaan." Die herkende ze ook. Soms had die vaag doorgeklonken, maar ze wist zeker dat die stem van haar papa was.
Een knagend gevoel ontstond in haar buik. Missingkit piepte hard en luid. Ze had honger! Nog voor dat ze gedaan had met piepen rook ze een heerlijk geur. De kitten wist niet zo goed hoe ze daar moest geraken. Bibberend kroop ze naar voren. Oppeens zonder waarschuwing botste ze tegen iets zachts op. Nu was de geur heel sterk. Een klein bolletje zat ter hoogte van haar mondje. Missingkit neemde het in haar mond. Zonder dat iemand haar had gezegd hoe ze het moest doen zoog ze eraan. Al bijna meteen stroomde een warme en dikke vloeistof in haar mond. De warmte trok door haar kleine lijfje... Heerlijk!

©rachel

_{Sallowkit, wat een prachtige naam. Ze glimlachte naar het kleine katertje en gaf hem een likje over zijn kop. Daarna gaf ze er nog een aan Missingkit. Haar kittens, wat waren ze prachtig! Sallowkit rilde wel nog steeds. Eerst had ze gedacht dat dat normaal was, maar Missingkit rilde niet. Terwijl ze het katertje wat dichter tegen zich aan trok, fronste ze opnieuw, maar zelfs deze zorgen konden het intens gelukkige gevoel in haar binnenste niet verminderen en al gauw maakte de zorgelijke frons weer plaats voor een brede glimlach. "Ik vind dat je het heel goed hebt gedaan," zei Hawkscream. Petalcloud keek hem liefdevol aan. Even verscheen er een ondeugend glimachje op haar gezicht. "Ja, dat had jij niet gekund, hè?" miauwde ze plagerig. Ze strekte zich uit om hem een likje over zijn kop te geven.

-- Twee uur later --
Sallowkit was nog steeds niet gestopt met rillen, ondanks Petalclouds pogingen hem warm te houden. Het kleine katje lag ingebed tussen haar en zijn zusje, maar nog steeds leek hij het koud te hebben. Hawkscreams kleine evenbeeld ademde ook wat zwakjes en er was nog geen piepje uit zijn mond gekomen. De tijd tikte verder, maar er kwam geen verandering in zijn situatie. Hij dronk ook met veel minder kracht dat Missing. Petalcloud begon toch wel wat ongerust te worden. Ze wilde dat Nightstream hier was. Helaas raasde de sneeuwstorm buiten nog steeds. Ze voelde de ijzige kou hier niet, maar ze hoorde hoe de wond door het kamp huilde. Nightstream was nu niet bereikbaar. Ze legde haar staart over de rug van Sallowkit, het enige wat ze nog kon doen om hem misschien iets warmer te maken. Er zou toch niks met hem gebeuren? Wat ongerust keek ze naar Hawkscream, die haar zijde nog niet had verlaten sinds de geboorte.
Even later voelde ze dat Sallowkit niet meer rilde. Ze keek naar de kitten. Het ging niet goed met hem, helemaal niet goed. Je hoefde geen medicine cat te zijn om dat te kunnen vertellen. Ze zag hem nauwelijks ademen.
Even later bewoog hij helemaal niet meer. Petalcloud duwde haar snuit tegen de kitten. Ze gaf hem zachte duwtjes. Geen reactie. Ze staarde naar het kleine lichaampje. Hij ademde niet meer, oh StarClan, hij ademde niet! Een paniekerig gevoel kwam in haar op. Ze bleef Sallowkit zachtjes porren en keek toen in paniek op naar Hawkscream.}

_{Hawkscream snorde bij het aanzicht van hun twee kittens. De wat kleinere Sallowkit zou vast wel een groeistuip krijgen of Missingkit was gewoon een grote kitten. Hij keerde de blik van Petalcloud terug en snorde toe ze hem een lik over zijn kop gaf. "Ja, dat had jij niet gekund, hè?" Hawkscream grinnikte wat en ging wat rustiger zitten, er was niets meer om zich zorgen over te maken. Alles was klaar en er leek niets aan de hand te zijn met zijn kittens of met Petalcloud. "Ik zou het ook niet kunnen of willen proberen."

De kater was wat ingedommeld in de twee kleine uurtjes die waren gepasseerd, maar plots werd hij door een gevoel wakker. Iets in hem had hem gewekt, maar waarom? Vlug liet de tabby zijn blik door de Nursery gaan, maar hij zag dat er niets aan de hand was met de Queens en hun kits, toen keerde zijn blik terug bij Petalcloud die een bezorgde blik op hem geworpen had. Dat deed ze niet zomaar, nee. Hawkscream boog voorover om de kittens te bekijken, Missingkit sliep nadat ze genoeg gedronken had, maar wat vreemd was, was dat Sallowkit helemaal was ingedekt. Paniek begon in hem op te borrelen en hij keerde een even bezorgde blik terug aan zijn partner. De kater ging zo zitten dat hij zijn kopje tegen de kitten kon drukken, hij moest warm gehouden worden. Niet veel later merkte de kater ook dat de kitten nauwelijks met zijn borst bewoog en nauwelijks dronk. Zijn oren stonden tegen zijn nek en hij wierp steeds weer paniekerige blikken op Petalcloud. Vervolgens merkte Hawkscream dat Sallowkit helemaal niet meer bewoog, niet meer ademde, geen aanstalten maken om te drinken bij zijn moeder. Petalcloud probeerde hem wakker te maken door haar snuit tegen hem aan te drukken, maar ze kreeg de gewenste reactie niet. De twee Warrior kruisten elkaars blikken en Hawkscream's vacht begon paniekerig te prikkelen. Was.. Sallowkit dood..? De kater drukte zijn oren nog dichter tegen zijn nek aan en wendde zijn blik af van het levenloze lichaampje. Nee.. Dat kon toch niet?! Na een tijdje draaide hij zijn kopje om naar de kitten, die er nu maar vreemd bij lag en keek voorzichtig op naar Petalcloud, verdrietige lichtjes dansten in zijn ogen. Hij had geen woorden meer om over zijn lippen te drukken, die waren verdampt toen hij zijn eerste kitten zag verdwijnen naar StarClan.}

»н α ω к ѕ c я є α м«

Notes: Born!
Tag: Mother, Father & My little Brother
Places: Nusery

Missingkit

Haar borst rees en daalde bij de ademhaling van haar. Die was sneller geworden door de sfeer die hier hong. Een paniekerige sfeer. Missingkit bewoog zich en nestelde zich tegen haar broer aan. Toen pas merkte ze dat hij koud was. Een snuit porde haar broertje. Er kwam geen reactie. De paniekerige sfeer werd steeds erger. De kleine kitten werd wat onrustig. Ze draaide zich om zodat ze tegen haar broer op haar rug lag. Ze voelde hoe haar broer kouder en kouder werd. Na een tijdje begon Missingkit het ook koud te krijgen en ze schoof ietsje weg. Na een paar minuten draaide ze zich terug op haar buik. Het bolletje waar de lekkere vloeistof uit kwam pakte ze weer in haar mond. Ze zoog eraan. De vloeistof kwam niet meer zo gemakkelijk als de vorige keer. Het jong zette haar twee voorpootjes tegen de buik van haar moeder en begon die te kneden. Nu kwam het lekkere spul wel gemakkelijk.

©rachel

_{Het kon niet, het mocht niet! Haar kindje, haar kleintje. Als verdoofd staarde ze naar de kleine kitten. Ze maakte geen enkel geluid, maar de tranen stroomden over haar wangen en drupten in het mos. "Sallowkit?" vormden haar lippen, maar er kwam geen stem met de woorden mee. Radeloosheid maakte zich van haar meester. Wat nu? Wat moest ze doen? Ze kon hem daar toch niet zo laten liggen? Tegelijk wilde ze hem niet uit het oog verliezen. Dat zou hem zo definitief weg laten zijn. Als ze hem nu liet weghalen zou ze hem nooit meer zien. Ze bleef naar Sallowkit kijken en nam alle details in zich op: de ronding van zijn oortjes, de lengte van zijn staartje, de manier waarom de dunne zwarte strepen over zijn bruine rug lagen. Ze zou nooit weten of hij later echt op Hawkscream zou lijken. Niemand zou ooit weten wat zijn oogkleur zou worden. Of zijn karakter. Misschien zou hij wel de aardigste en dapperste kat van de hele clan geworden zijn, en nu zou niemand het ooit weten. Ze keek weer even naar Hawkscream. Haar partner zag er al even geschokt uit als zij. Ook hij wist niks te zeggen. De kleine Missingkit leek nauwelijks iets mee te krijgen van de hele opschudding en misschien was dat maar goed ook. Toch gaf het Petalcloud een steek dat Missingkit haar broertje nog zou kennen. Geen enkele kat hield herinneringen over van de eerste dag van zijn leven. Ze zou zich hem niet herinneren. Ze zou van anderen horen dat ze een broertje had gehad, maar ze zou het zich niet zelf herinneren.
Ze keek weer naar Sallowkit. Hij lag daar zo koud en zo stijf. Het joeg haar bijna angst aan, maar tegelijkertijd wilde ze hem bij zich houden, al was het maar om de leegte die anders naast haar zou ontstaan te vullen.}

_{Er werd in die tijd gesproken, alhoewel Petal daar wel een poging toe deed. Er waren ook geen woorden die dit konden omschrijven. De twee kruisten elkaars blikken, maar Hawk wendde die van hem weer zo snel mogelijk weg. Zijn ademhaling bestond nu alleen maar uit haperige stukjes en af en toe keek hij naar de kitten en soms zelfs naar buiten. Maar nee, hij was te loyaal aan Petal om haar nu alleen te laten. De tabby stond op, zijn poten tikten op de koude grond en ging naast zijn partner liggen. Zonder iets te zeggen drukte hij zijn kop tegen die van haar en sloot zijn ogen. Dit was gewoonweg vreselijk en hij wilde deze dag het liefste van zijn netvlies wissen, maar geen enkel kruid kon dit doen. Uiteindelijk had Hawkscream de moed bij elkaar geraapt om iets te zeggen, toch was zijn stem haast niets. "Gaat.. 'ie wel een beetje?"}

»н α ω к ѕ c я є α м«

_{Petalcloud en Hawkscream wisten beiden niks te zeggen. Petalcloud keek naar de grond en probeerde haar blik afgewend te houden van de bruine kitten. Het deed te veel pijn om hem te zien. Toen ze hoorde dat Hawkscream opstond, keek ze zijn kant op. Hij ging toch niet weg? Nee, hij kwam juist naar haar toe. Hij ging naast haar liggen en drukte zijn kop tegen de hare. Zijn warmte troostte haar iets, maar niet veel. "Gaat.. 'ie wel een beetje?" zei hij na een tijdje. Zijn stem was nauwelijks te horen. Petalcloud deed haar mond open om iets te zeggen, maar in plaats van woorden kwamen er tranen. Huilend drukte ze snuit in Hawkscreams vacht, op zoek naar wat vertroosting. Ze snoof zijn geur op en voelde zijn zachte vacht tegen haar wang. Haar tranen maakten zijn vacht nat en ze hoopte dat hij het niet erg vond.}

_{Hij kreeg geen antwoord, maar dat hoefde hij ook niet te hebben. De kater wilde zich sterk houden, tegenover Petal en tegenover zijn pasgeboren kitten. Maar ze leek zo fragiel, alsof één aanraking haar zou laten breken en dat StarClan haar dan ook zou wegnemen. Een natte snuit werd in zijn vacht gedrukt en hij voelde meer tranen op zijn tabby vacht rollen. Hawkscream knipperde een paar keer, maar voelde geen nattigheid opkomen. Proberend om haar te troosten drukte hij zijn kop tegen die van haar. Het komt wel goed, het komt wel weer eens goed, het komt niet goed, het komt nooit goed. De woorden galmden door zijn kop, maar de Warrior hield zijn kaken stijf op elkaar. Dit moment was al triest genoeg.}

»н α ω к ѕ c я є α м«

Notes: Born!
Tag: Mother, Father & My little Brother
Places: Nusery

Missingkit

Missingkit werd wakker. Ze slaakte een zucht. De kitten bewoog zich van de buikwand weg. Half kruipend, half glijdend liep ze naar de poten van haar moeder. Ze botste ertegenaan en slaakte een piep van schrik. Een plotselinge druppel viel recht op haar kopje. En weer een. De kitten schudde zich uit. Ze stak haar neus in de lucht en snoof de geur op van haar vader.

©rachel

_{Missingkit werd onrustig. Ze bewoog zich onhandig vooruit, tot ze tegen Petalclouds voorpoot opbotste. Pealcloud kon het niet helpen dat er even een glimlach op haar gezicht verscheen bij het zien van de zo typische kittencapriolen van haar dochter. "Shh," suste ze de kitten toen die piepte. Een paar tranen vielen op het kleine kopje en Petalcloud veegde met een voorpoot de tranen uit haar ogen. Ze kon niet gaan zitten huilen als ze voor Missingkit moest zorgen. Ze begon de kitten zacht, maar stevig schoon te likken en duwde haar teder terug naar haar buik, waar het warmer was voor het kleintje. Petalcloud keek weer naar Hawkscream. Haar ogen waren nog vochtig, maar er stond een voorzichtige glimlach op haar gezicht. We hebben haar nog, zei ze met haar blik, zonder daarvoor woorden te gebruiken.}