Een kleine tortoiseshell kop stak uit de nursery, Minnowkit testte haar pas geopende ogen uit, ze waren amberkleurig en warm qua uitstraling. Ze was verwonderd geweest over alle mooie kleuren en het licht om haar heen. Ze had niet zo snel haar ogen geopend als de meeste andere kittens, maar dat deed ze in haar eigen tijd en ook in haar eigen tempo. Het enige wat haar aandacht nu vast hield was de clearing die zich voor haar uitstrekte. Het kostte haar ogen een tijdje om zich aan te passen en correct te kijken, ze was zelf ook nog niet gewend aan het kijken zelf. Ze had een tijdje alleen op haar tast en instinct geleefd, maar nu was haar vachtje al wat pluiziger geworden en haar nieuwsgierigheid geprikkeld. Ze keek eventjes om, mama zou het vast niet erg vinden als ze eventjes op ontdekkingstocht ging! Ze wou gewoon eventjes kijken wat Thunderclan nu precies was. Ze had wel vaag door gekregen ondertussen dat haar mama een belangrijk persoon was in de clan.. maar hoe of wat wist ze nog niet precies. Uiteindelijk zette ze haar pootjes voor de eerste keer in het zachte gras van de clearing en begon ze zich een tikkeltje onhandig voort te bewegen.
Minnowkit had nooit gedacht dat de clearing zo groot was! Het strekte uit, overal om haar heen. Ook waren er overal om haar heen zoveel katten! Ze had eerst geprobeerd ze te tellen, maar uiteindelijk had ze het opgegeven, het waren er gewoon te veel! Ook zoveel geuren.. hoe ging ze dat in starclan's naam allemaal onthouden? Ze had al een gitzwarte kater gezien.. en ook eentje met een oranje vacht.. Een poes met een wat lichtere vacht. Ze probeerde alle katten die ze tot nu toe eens in het kamp had zien rondlopen voor de geest te halen. Maar ondertussen lette ze totaal niet op waar ze liep! Totdat ze met haar neusje tegen een warrior aan liep. Ze boog haar kop eventjes beleefd en liefig en liep daarna door. Ze wou geen problemen hebben, tot nu toe nog niet dan tenminste. Ze trippelde voorzichtig langs een grote stapel prooi, dat moest de prooistapel zijn! Ze rook er eventjes aan, nee, ze had liever toch de melk van haar mama. Ze zag dat een aantal katten hier wel aan het eten waren, dus besloot ze ze maar met rust te laten. Ze wou toch het kamp ontdekken. Een grote rots trok haar aandacht en ze sperde haar ogen verrast open. Het scherpstellen duurde weer even maar ze wou zeker weten eventjes kijken! Voorzichtig trippelde ze er heen. Met haar nog korte kittenpootjes leek het een eeuwigheid te duren en begon ze ook nog eens flink moe te worden! Ze begon zich eventjes zorgen te maken hoe ze weer terug zou komen in de nursery, maar vlak na dat ze dat begon te doen torende de hoge rots boven haar uit. Het rook naar mama! Ze snuffelde er voorzichtig aan. Ja, het rook echt naar haar mama! Maar de geur van mama begon steeds sterker te worden. Ze volgde het spoor zo goed en kwaad als het ging en stond uiteindelijk stil voor een soort den, een soort gordijn van planten hing voor de ingang van de den. Het rook er heel sterk naar mama! Misschien sliep mama hier vaak? Voorzichtig begon ze de planten opzij te neuzen, totdat ze voetstappen achter haar hoorde. Nieuwsgierig draaide ze zich om, wie was daar?