How is it to be a warrior? [SPT] (Wintersong)

Scarletpaw zat zich te wassen op de open plek. Ze verveelde haar,ze had geen mentor en had helemaal niks te doen. Toen zag ze Wintersong uit de warriors den komen. Vlug liep ze op de kattin af. "Wil je met me gaan jagen?"vroeg ze direct toen ze voor de poes haar gezicht stond. "Zeg alsjeblieft ja."zei ze met grote,smekende ogen. Ze haatte het dat ze niet buiten het kamp mocht zonder mentor of warrior. Ze likte haar poot terwijl ze wachtte op antwoord van de poes.

Wintersong liep rustig de warriors den uit en keek even het kamp rond. Ze zou wel wat kunnen gaan jagen, alleen om nu alleen te gaan was nou ook weer niet iets wat ze wilde. "Wil je met me gaan jagen?" Ze keek naar de poes die naar haar toe was komen lopen. "Zeg alsjeblieft ja." Ze zag de smekende ogen van de apprentice en herinnerde zich hoe zij ook was geweest toen ze nog een apprentice was. Ze wilde altijd graag gaan jagen en deed het vaak ook gewoon, zonder dat iemand ervan afwist, maar meestal kwam ze dan in de problemen met haar mentor of één van de warriors. "Ik vind het goed, waar wil je gaan jagen?" Besloot ze Scarletpaw te vragen.

"Ik vind het goed, waar wil je gaan jagen?"vroeg Wintersong aan haar. "Euhm, ik weet niet. Waar vind je nu de meeste prooi?"vroeg ze aan de kattin. Een beetje beschaamd keek ze naar haar poten. Ze zat al 1 maan zonder mentor dus wist ze niet heel veel.
-flut-

"Euhm, ik weet niet. Waar vind je nu de meeste prooi?" Vroeg Scarletpaw aan haar. Wintersong had kunnen weten dat de apprentice misschien niet wist waar ze het beste konden gaan jagen. "Zullen we dan naar de owltree gaan? Dat is wel een goede plek om te gaan jagen in deze tijd van het jaar." Stelde ze aan de apprentice voor. Het maakte haar echt niet uit dat de apprentice niet wist waar de beste plekken waren om te jagen, dan zou zij ze wel aan haar laten zien.

"Zullen we dan naar de owltree gaan? Dat is wel een goede plek om te gaan jagen in deze tijd van het jaar."stelde de witte poes voor. "Oke."zei Scarletpaw opgewekt. "Ik ben blij dat ik nog eens het kamp uit kan,het is saai om hele dagen in het kamp te blijven en alleen maar de bedden van de elders te verversen."klaagde ze. "Hoe is het eigenlijk om een warrior te zijn?"vroeg ze na een tijdje aan de warrior. Ze stapte een beetje trager omdat ze bijna over haar poten struikelde van enthousiasme om weer naar buiten te gaan.

"Oke." Zei de apprentice opgewekt. "Ik ben blij dat ik eens het kamp uit kan, het is saai om hele dagen in het kamp te blijven en alleen maar de bedden van de elders te verversen." Klaagde de apprentice. "Hoe is het eigenlijk om een warrior te zijn?" Die vraag had ze eigenlijk wel verwacht en ze wilde hem dan ook maar al te graag beantwoorden. "Het bevalt me wel goed om een warrior te zijn, het geeft je meer vrijheid dan je had als een apprentice, maar voor de rest is het toch voor een groot gedeelte hetzelfde." Ze begon al wat richting de uitgang van het kamp te lopen en keek even achterom om te zien of Scarletpaw haar volgde.

"Het bevalt me wel goed om een warrior te zijn, het geeft je meer vrijheid dan je had als een apprentice, maar voor de rest is het toch voor een groot gedeelte hetzelfde."zei de poes. De sneeuwwitte poes begon al richting de uitgang van het kamp te lopen en keek of Scarletpaw meekwam. De apprentice kwam vlug naar de poes toe gelopen. "Ik wou dat ik al een warrior was. Dan kon ik buiten het kamp gaan wanneer ik maar wil maar nu zit ik hier opgesloten tenzij een warrior me vergezelt."zei ze. Ze werd afgeleid door het geflapper van vleugels dichtbij. Ze zag voor de kampingang een merel wegvliegen. Vlug rende ze ernaar toe en sprong. Maar ze was te traag geweest de vogel was al te hoog gevlogen voor haar.

"Ik wou dat ik al een warrior was. Dan kon ik buiten het kamp gaan wanneer ik maar wil maar nu zit ik hier opgesloten tenzij een warrior me vergezelt." Zei de apprentice. Wintersong zag hoe Scarletpaw probeerde om een merel te vangen en zag ook hoe het mislukte. "Je moet proberen om de merel niet te laten merken dat je naar hem toe aan het gaan bent. Je zakt in een sluiphouding en sluipt dichterbij en zorgt ervoor dat de wind naar je toe staat. Als de merel dan alsnog omhoog vliegt, moet je iets omhoog springen en proberen je klauwen in de vleugels te slaan en de vogel meteen tegen de grond duwen." Legde ze uit. Het was waarschijnlijk beter als ze het even voor deed. Ze nam de lucht in haar op en rook de geur van een mus. Ze zakte in de sluiphouding en sloop dichter naar de vogel toe. Eenmaal dichtbij genoeg zette ze zich af en sloeg haar nagels in het diertje. Ze beet snel de nek door en liep daarna terug naar Scarletpaw.

Wintersong kwam naar haar toegelopen. "Je moet proberen om de merel niet te laten merken dat je naar hem toe aan het gaan bent. Je zakt in een sluiphouding en sluipt dichterbij en zorgt ervoor dat de wind naar je toe staat. Als de merel dan alsnog omhoog vliegt, moet je iets omhoog springen en proberen je klauwen in de vleugels te slaan en de vogel meteen tegen de grond duwen."legde de poes uit. Scarletpaw knikte dat ze het begrepen had. De lapjespoes rook een mus en Wintersong rook de prooi ook. De sneeuwwitte poes zakte in sluiphouding en sloop stilletjes naar de vogel. Toen ze dichtbij was sprong ze en zette haar klauwen in de vogel. Met een beet in de nek doodde ze de mus en liep terug naar haar toe. Scarletpaw keek de poes met grote ogen aan. "Dat was zo cool! Wil je me dat leren?"vroeg Scarletpaw al springend van enthousiasme.

"Dat was zo cool! Wil je me dat leren?" Vroeg de apprentice aan haar. Het was duidelijk dat Scarletpaw enthousiast was geworden. "Heb je net goed naar me gekeken hoe ik het deed? Zou je het nog een keer zelf willen proberen?" Stelde ze voor, als er dan iets fout was kon ze de apprentice altijd corrigeren. "Laat me anders eerst maar even je sluiphouding zien." Als de sluiphouding al beter was, dan zou het ook een stuk beter gaan met het vangen van prooien, je moest dan alleen nog de juiste timing hebben. Ze wachtte tot de apprentice iets zou gaan doen. Ze zou het ook niet erg vinden om het nog een keer voor te doen, maar vaak leerde iemand beter als ze het eerst zelf probeerden.

"Heb je net goed naar me gekeken hoe ik het deed? Zou je het nog een keer zelf willen proberen?"stelde de poes voor. "Laat me anders eerst maar even je sluiphouding zien."stelde de poes voor. "Oke."zei Scarletpaw. Vliegensvlug zakte in sluiphouding. Ze sluipte naar een blad op de grond en sprong toen het blad een staartlengte voor haar lag. "Is het zo goed?"vroeg ze aan de poes. Ze wou zo goed mogelijk leren jagen om de beste jager te worden in thunderclan. Ze keek naar Wintersong en wachtte op antwoord.

"Oke." Wintersong zag hoe de apprentice in een sluiphouding zakte en naar een blad toe begon te sluipen. Ze sloop steeds dichterbij en sprong toen op het blad. Wintersong had de hele tijd aandachtig staan kijken, want ze wilde wel goede tips kunnen geven als er iets mis was. "Is het zo goed?" Vroeg de apprentice aan haar. Ze liep naar Scarletpaw toe. "Het was al heel goed, alleen probeer je kop en je staart iets meer in één lengte te houden met je lichaam, zo zul je merken dat je veel gemakkelijker beweegt. Alleen zorg ervoor dat je staart of je kop de grond onder je of de struiken boven je niet raken, want dan maak je geluid." Gaf ze als commentaar. Ze had geen idee of de apprentice begreep wat ze bedoelde, maar daar zou ze waarschijnlijk zo achter komen.

"Het was al heel goed, alleen probeer je kop en je staart iets meer in één lengte te houden met je lichaam, zo zul je merken dat je veel gemakkelijker beweegt. Alleen zorg ervoor dat je staart of je kop de grond onder je of de struiken boven je niet raken, want dan maak je geluid."gaf Wintersong als commentaar. Scarletpaw had aandachtig geluisterd. "Okay,ik zal er opletten."zei ze opgewekt. Ze was echt blij dat Wintersong haar behandelde als iedere andere apprentice. Meestal was ze toch achtergelaten door de rest. "Ik wou dat je mijn mentor was."zei ze na een tijdje.

"Okay, ik zal er opletten." Zei Scarletpaw. Wintersong was blij dat de apprentice goed luisterde, het zou een stuk lastiger zijn als iemand niet zou luisteren terwijl ze iets uit probeerde te leggen. "Ik wou dat je mijn mentor was." Zei de jonge poes na een tijdje. "Dat is aan Firestar om te beslissen." Zei ze. Ze wist niet zeker of het de apprentice had gekwetst dat ze het zo had gezegd, maar ze sprak wel de waarheid. Zelf ging ze namelijk er niet over wie welke apprentice zou krijgen, de keuze was aan Firestar.

"Dat is aan Firestar om te beslissen."zei Wintersong. "Weet ik."zei Scarletpaw stiller dan normaal. Ze liepen zo verder zonder een woord te zeggen. De poes was wat somber omdat ze geen mentor had en de andere apprentices haar toch steeds negeerden. Te veel in haar gedachten verzonken struikelde de lapjespoes over een tak. Beschaamd kwam ze weer overeind.

"Weet ik." Scarletpaw bleef hierna stil en Wintersong wist ook niet helemaal wat ze tegen de apprentice moest zeggen. Wintersong liep rustig verder naast de apprentice tot die over een tak struikelde. Ze stond even stil en wachtte tot de apprentice overeind zou komen, als Scarletpaw hulp nodig had zou ze haar wel gaan helpen, maar het leek alsof het niet nodig was. "Zullen we nog een keer proberen te jagen? Of wil je iets anders gaan doen?" Ze wilde ervoor zorgen dat Scarletpaw zich niet ongemakkelijk voelde na de val die ze had gemaakt.

"Zullen we nog een keer proberen te jagen? Of wil je iets anders gaan doen?"vroeg de witte poes aan haar. "Jagen is goed."zei ze met een hoog stemmetje. De poes schrok ervan dat haar stem zo hoog was geworden. Ze rook maar rook geen prooi. "Is het normaal dat ik geen prooi meer ruik?"vroeg ze aan de poes.

"Jagen is goed." Kwam het antwoord terug van Scarletpaw. Wintersong begon de lucht om haar heen in haar op te nemen en rook nog geen prooi, het zou dan beter zijn als ze zo zouden doorlopen om te kijken of er op een andere plek wel prooi zou zijn. "Is het normaal dat ik geen prooi meer ruik?" Wintersong keek even naar Scarletpaw. "Het kan zijn dat er geen prooi in de buurt is, dan moeten we verder lopen om te kijken of daar wat is. Maar wel zachtjes, want anders jaag je de prooien nog steeds weg." Antwoordde ze de apprentice.