Een beetje depressief lag Willowkit in een hoekje van de Nursey. Hij voelde zich vreselijk eenzaam. Hij kon niemand vinden. Je had natuurlijk wel kittens die met hem wilde spelen, maar daar had hij geen behoefte aan. Hij hield gewoon niet van spelen. Geeuwend strekte de grijze kitten zijn pootjes. Met trippelende pasjes liep hij de Nursey uit. Het was altijd zo druk in de Nursey. Met al die drukke kittens en vermoeide Queens. Soms moet Willow even er uit. Hij hoopte maar snel Aprentice te worden. Dan kon hij eindelijk het kamp uit. En trainen leek hem ook wel leuk. En hooelijk waren apprentices rustiger dan Kittens. Zijn roze meisje stak naar buiten. Langzaam kwam zijn lijfje ook de kou tegemoet. Het was redelijk fris, zo vroeg in de morgen. Zijn vachtje stond recht overeind. Ven rilde hij. Toen begon hij maar wat rondjes te lopen, gewoon om warm te blijven. Opeens kwam er een andere grijze kitten voorbij lopen. Willowkit herkende hem als Larkkit. Hij zat duidelijk een vlindertje achterna. 'Goedemorgen Larkkit.' Sprak Willow als begroeting.