Thinking

Onderwerp: Thinking za 11 dec 2010 - 15:34

De Waterval. Waar water met zoveel kracht naar beneden stroomde, waar het geweld van het water een prachtige bijklank kreeg terwijl het zich naar beneden stortte. De poes stapte er voorzichtig naartoe, alsof ze iets niet wilde storen. Niet dat er iets was, behalve als het water een geest zou hebben. Zou die pijn voelen als het water de stenen raakte? Duskpelt voelde de zon op haar vacht branden. In Nieuwblad was de zon af en toe nogal fel, hoewel dat erna erger werd. Dan had ze af en toe het gevoel dat de zon door haar vacht heen zou branden, haar bloot zou stellen aan de waarheid die de diepten van haar ziel verborg. Wilde ze dat wel weten? Was het werkelijk nodig te weten wat haar ziel haar kon vertellen als ze zou luisteren? Duskpelt wist het eenvoudigweg niet. Haar diepste wensen zouden zich wel kenbaar maken als de tijd rijp was. Haar poten hielden halt vlak voor de rand van de rivier die uit de waterval voortvloeide. Ze liep nog iets verder, in de schaduw. Daar sloeg ze haar staart om haar poten en sloot haar ogen, denkend. Er was zoveel om over na te denken, zoveel dat vergeten was en ooit vergeten zou worden. Zij zou later niet onthouden worden; wat voor belangrijks had zij ooit gedaan? Duskpelt was geen leider of Deputy en zou het ook niet worden. Eigenlijk wilde ze dat ook niet; simpel Warrior zijn is meestal al genoeg. Ze had zelfs geheimen voor haar Clan; dat ze Moonfur en Dewstream kende, dat ze Moonfur nog een keer ontmoet had.. het wat Thunderclankatten, ze mocht hen niet kennen en al zeker niet bevriend zijn met hen. Maar wat maakte het nog uit? Als ze zou verdwijnen, zou ze dat in alle rust doen. In Starclan was toch iedereen weer? Het gespetter van het water begeleidde haar gedachten en bracht haar tot rust. Wat een heerlijke plaats was het hier toch.

Onderwerp: Re: Thinking zo 12 dec 2010 - 20:05

Azura had zich vandaag gewaagd op het territorium van de RiverClan en hoewel aan haar houding duidelijk te zien was dat ze oplettend was, was ze alles behalve bang. Angst was iets wat ze niet goed kende, wat ze geleerd had te blokkeren in de tijd dat ze op zichzelf aangewezen was. Angst zou een kat immers nooit verder helpen, het was alleen maar nadelig. Ze volgde een klein stroompje, eentje die steeds breder werd. Dit moest wel het territorium van de RiverClan zijn, aangezien er een hoop stroompjes of rivieren te vinden waren.
Het geluid van water dat zich met een enorme snelheid naar beneden stortte was nieuw voor de poes die haar hele leven vooral in de bergen of droge landschappen had doorgebracht, waardoor ze het enorme geluid wat op haar hoede benaderde. Toen ze uiteindelijk zag dat het 'maar water' was, liep ze nonchalant door. Water deed haar misschien niets zolang het binnen zijn oevers bleef, maar ze had wel door een paar narige gebeurtenissen geleerd dat water niet altijd braafjes was. En wanneer je ín het water belandde kwam die vreselijke verstikkende kou, kou die ze haatte.
Met een soepele beweging sprong Azura via de stenen die naast de waterval lagen naar beneden, af en toe haar evenwicht verliezend omdat sommige stenen los zaten. Ze kwam ongedeert naar beneden en liep verder, langs de rivier die voortvloeide nadat het water een immense val had gemaakt. Doordat ze haar aandacht nog steeds bij haar omgeving hield en niet bij haar gedachtes merkte ze al snel een poes op die de verkoeling van de schaduw had opgezocht. De poes was niet ver van haar verwijderd, en omdat Azura bijna nooit degene was die het eerste sprak bleef ze doodleuk staan. Zij was de indringer, dus die poes -die hoogstwaarschijnlijk van de RiverClan was- zou vanzelf wel duidelijk maken of ze weg moest gaan of wel mocht blijven. Niet dat het veel uit zou maken, want als ze weg moest gaan zou ze blijven en als ze mocht blijven deed ze dat ook. Het zette simpelweg de toon van het gesprek, en de poes die overwoekerd was door schaduwen kon zelf bepalen of het een vriendelijke of een onvriendelijke zou zijn.

Onderwerp: Re: Thinking ma 13 dec 2010 - 15:05

Allerlei gedachten wervelden rond, maar werden niet gehoord. Ze dacht simpelweg aan niets. Duskpelt deed haar ogen weer open en zocht het water. De zon glinsterde erin, zodat het leek alsof iemand sterrenstof over de waterval uitgestrooid had. Duskpelt merkte dat haar staart op en neer ging, rustig, als het deinen van de stroming. Ze kon nooit een seconde stil blijven zitten. Nu dit besef doorgedrongen was, kwamen ook de andere, kleine prikkels. Het gras dat in haar pootkussentjes prikte, de schaduw die haar koel hield.. De wereld zat vol met kleine details. Plots werd de rust echter verstoord; een vreemde, overheersende geur drong haar neus binnen, haalde haar weg uit haar gedachten en maakte dat ze direct alert was. Duskpelt keek om. Er zat een witte poes, duidelijk een Rogue, dat kon je zo ruiken. De Rogue's werden ook steeds brutaler! Het viel haar echter wel op dat de poes rustig bleef staan. Op de een of andere manier kon Duskpelt nu eenvoudigweg niet boos worden, op niets, op helemaal niemand. Duskpelt nam even de tijd op te staan en uit de schaduw naar haar toe te lopen. Ze had geen zin in ruzie, en Rogue's gingen nooit weg als je ze weg stuurde. Dat wist ze uit ervaring. 'Je territorium is een andere kant op,' meldde Duskpelt, alsof ze een vriendin tegenkwam die de verkeerde kant op liep. Haar toon was niet vijandig, niet bang, niet geïrriteerd. Gewoon zoals ze zich voelde; ontspannen en rustig. Ze keek in de blauwe ogen van de poes zonder een spier te vertrekken en voelde haar vacht langzaam opwarmen onder de zonnestralen.

Onderwerp: Re: Thinking ma 13 dec 2010 - 17:48

Het feit dat de geur van de clan die zich in dit gebied gevestigd had duidelijk van de vacht van de poes af kwam waaien en de opmerking die ze maakte over Azura's territorium, wees er duidelijk op dat ze er niet naast had gezeten. Ze was een clankat, van de Riverclan om precies te zijn. Azura besefte plotseling dat ze nog maar erg weinig ervaring had met de verschillende clans, ze was op een paar clankatten na alleen maar Rogues en verbannelingen tegengekomen. Blijkbaar durfden de katten die bij een clan hoorden hun eigen gebied niet te verlaten, uit angst voor hun eigen leven wellicht.
"Dat weet ik." reageerde ze kalmpjes op haar woorden, waarna ze haar hoofd wat afboog en een paar slokken van het heldere water nam. Zo veel last van de zon had ze niet qua warmte, het scheen eigenlijk alleen maar irritant in haar ogen. "Maar ik mag toch wel wat rondkijken, of niet?" voegde ze er grijnzend achteraan. Ze wilde weten hoe de Riverclan in elkaar stak, of ze agressief zijn of juist heel tolerant waren tegenover Rogues. Of ze hun hersenen goed konden gebruiken en of ze goed konden vechten was ook wel goed om te weten, en aangezien al deze dingen van pas zouden komen wanneer ze verschillende katten van de clan wilde molesteren was ze van plan geweest hier te blijven. Ze glimlachtte even naar de poes, wist dat ze nu totaal nog niet aan vechten toe was en was van plan gewoon te observeren. Zoals ze het leuk vond om de bewegingen van haar prooi te volgen voordat ze hem opat.

Onderwerp: Re: Thinking ma 13 dec 2010 - 18:19

'Dat weet ik,' reageerde de poes rustig. Kalm likte ze wat van het water, maar Duskpelt merkte iets op aan haar toon. Alsof ze zich beter voelde dan Clankatten, zomaar op hun gebied rondliep. 'Maar ik mag toch wel wat rondkijken, of niet?' Duskpelt likte haar poot even en keek toen rustig op. 'Nee. Riverclan tolereert geen indringers hier.' Duskpelt had nog niet veel ervaring met Rogues; ze kwamen niet zo vaak op Riverclanterritorium. Deze Clan vertrouwde Rogues totaal niet en de Warriors stonden bekend als felle strijders. Duskpelt was geen uitzondering op dit feit. Duskpelt hief haar andere poot op en begon die te likken. Als het moest zou ze deze indringster wegjagen. Rogues hadden hun eigen territorium en dienden daar ook te blijven. Het was vrij duidelijk dat Clans niets van Rogues moesten hebben. Duskpelt vroeg zich af hoeveel deze poes eigenlijk wist van Clans. Of ze wist niets, of ze was ronduit brutaal. De Riverclanpoes was niet van plan zich te laten intimideren door een jongere poes, al had die dan nog zo'n zelfverzekerde blik.

Onderwerp: Re: Thinking ma 13 dec 2010 - 22:40

Één wenkbrouw kroop sarcastisch omhoog toen de lichtbruine poes -die zich inmiddels onder de zon had begeven- nogal kortaf reageerde en hiermee duidelijk maakte dat ze niet echt uit was op een vrolijk gesprekje. "Ik zal het onthouden." sprak ze grijnzend, waarna ze haar een subtiele knipoog schonk. Een beetje spelen met de hoofden van anderen was altijd leuk, vond ze, en was altijd al iets geweest waar ze goed in was.
Ze ging op de rivierbedding liggen, genoeg afstand nemend omdat ze niet echt uit was op een zwempartij, en begon de vacht op haar poten schoon te likken. Haar witte vacht was vandaag behoorlijk vies geworden, en hoewel het een onbegonnen zaak was om spierwit te blijven kon ze zichzelf wel een beetje netjes en schoon houden. "Zijn alle katten van jouw clan chagerijnig, of heb je gewoon je dag niet?" vroeg ze doodleuk op een luchtige toon, terwijl ze begon met het verzorgen van de vacht die ter hoogte van haar schouders hing. De lange haren werden gladgestreken door haar ruwe tong en enkele werden doorgeslikt, wat waarschijnlijk wel weer zou resulteren in een haarbal. Toen haar vacht redelijk goed zat richtte ze haar blik voor een moment af, om deze vervolgens weer op de omgeving te richten die volgens haar interessanter was. Echt behoefte om beledigende opmerkingen te maken had ze niet, maar aangezien de beigekleurige poes was begonnen met het vijandig gedragen restte haar geen keus. Tsja, ieder reageert anders op bepaalde prikkels..

Onderwerp: Re: Thinking di 14 dec 2010 - 14:40

Duskpelt hief haar poot op terwijl ze wachtte op een antwoord en begon die te likken. De witte poes antwoordde rustig, waarna ze op de grond ging liggen en zichzelf begon te likken. Duskpelt trok een wenkbrauw op. Zo, die poes vond zichzelf wel heel goed. Dat was ook een gave, jezelf ophemelen. Duskpelt begon aan een likbeurt die de witte plekken in haar lichtbruine vacht moest zuiveren van vlekken. Ze had er een hekel aan rond te lopen als een zwerver.. of als een rogue, voegde ze er aantoe, in haar gedachten. Duskpelt had vrij weinig te zeggen tegen deze indringster. Ze was niet van plan aardig te gaan doen tegen iemand die wist dat ze niet op het territorium van anderen mocht komen. Duskpelt begon haar buik te wassen. De poes zag er niet bepaald.. vijandig uit, maar ze kon waarschijnlijk wel van zich af bijten als het moest. Op haar volgende opmerking reageerde Duskpelt pas toen ze haar buik schoongelikt had. 'We zijn allemaal even dol op Rogues,' vertelde Duskpelt met een lichte glimlach die aangaf dat de opmerking spot was. Niet dat de poes dat niet had kunnen raden. Duskpelt was klaar met wassen en ging rustig zitten. Haar staart sloeg ze om zich heen, alhoewel ze geen warmte nodig had in dit zonnetje. Gelukkig warmde haar vacht nooit zo snel op. 'Je bent de eerste Rogue - die ik tegenkom - die niet probeert een gevecht aan te binden,' merkte Duskpelt op. Andere Rogues hadden haar aangevallen. Alsof ze dan wel vrij over het territorium mochten lopen.

Onderwerp: Re: Thinking