We will always remember him.

Het duurde een lange tijd voordat ze werd gevonden. Haar tranen waren gemengd geraakt met het bloed van Timesong en haar gezicht had verschillende rode streken op zich. Een patrouille had haar gevonden en de poes zelf overeind weten te helpen. Met trillende poten werd ze naar het kamp geleid, hulp had ze echter geweigerd. Het lichaam van Timesong had ze voorgesteld zelf te dragen, maar de Warriors hadden zich vrijwillig aangeboden en achter haar werd het lichaam gedragen. Nog steeds voelde de poes zich niet goed. Nee, ze had het gevoel alsof ze haar hele maaginhoud uit kon kotsen en misschien nog wel wat meer. Toen ze het kamp binnen kwam, was haar blik voornamelijk leeg en haar poten droegen haar nauwelijks. Af en toe maakte ze bijna een misstap, die ze op het eind nog kon herstellen. Achter haar werd Timesong in het midden van het kamp neergelegd, Shrewstar had echter niet meer de puf om naar boven te klimmen en de Clan toe te spreken. Met bevende ledematen ging ze zitten en bleef haar blik strak op de hemel gericht. Waarom StarClan..? Waarom Timesong? Waarom altijd haar Clan? Had deze niet genoeg geleden na het verlies van hun beide leiders? "Katten van de ShadowClan," Zei Shrewstar en werd verrast door de kracht die haar stem nog kon uitoefenen, de toon werd omhelsd door dik verdriet en tranen begonnen weer langs haar wangen te druipen. "Vandaag is een van onze Warrior gestorven, Timesong. Hij was een dapperde krijgen die alles zou willen doen voor zijn Clan. Vannacht zal ik de wacht over zijn lichaam houden, kom om jullie afscheid van hem te nemen." Haar stem brokkelde op het eind af en al snel begroef ze zich weer in de bruine vacht. Ze had verder geen gevoel meer van tijd en dat maakte haar ook niet meer uit.

OOC; Voor de hele Clan

_{Het was al een lange tijd geleden dat hij hun Clanleader, Shrewstar, nog had gezien. Het enige wat hij van haar had vernomen was dat ze het gebied in was gegaan. Een zachte zucht verliet zijn bekje toen hij zichzelf weer betrapte op het feit dat hij weer naar de uitgang van het kamp keek. Er zou toch niets gebeurd zijn zeker? Maar net toen de kater wou opstaan en op onderzoek uit wou gaan zag hij haar gestalte het kamp binnen glijden. Een opgeluchte blik begon te paraderen in zijn ogen, echter werd deze algauw weer verbannen toen hij de uitdrukking van de poes zag. Wat was er mis? Maar nog voordat hij de kans kreeg om naar haar toe te gaan en vragen wat er aan de hand was, begon de poes al met een toespraak. "Katten van de ShadowClan," Klonk haar stem luid. "Vandaag is een van onze Warrior gestorven, Timesong. Hij was een dapperde krijgen die alles zou willen doen voor zijn Clan. Vannacht zal ik de wacht over zijn lichaam houden, kom om jullie afscheid van hem te nemen." Wolftail's ogen sprongen open van verbazing. Was Timesong dood?! Ongelovigheid vulde zijn kijkers toen hij het levenloze lichaam van een bruine kater zag liggen. Maar inderdaad, het gestalte behoorde zonder twijfel toe aan aan Timesong. Bezorgd keek hij naar Shrewstar welke zich helemaal gebroken naast het lichaam van de kater bevond. Hij haatte de kater, inderdaad, maar hij had hem ook weer niet zo'n vroege dood toegewenst. Heel traag kwam Wolftail overeind om naar de zwart witte poes toe te lopen. "May StarClan light his path." Murmelde hij, om aan te tonen dat zelfs hij dit niet had gewild. "Gaat het een beetje?" Vroeg hij vervolgens aan de kattin.}

Snowdot wou net aan haar muis beginnen toen er een groep katten het camp binnen kwam. Benieuwd wat er aan de hand was stond ze op en zette een stap richting het groepje, dat ondertussen tot stilstand was gekomen. Tussen al de warriors zag ze een slappe poot liggen. "Katten van de ShadowClan," Begon haar leader ineens. Snowdot liep snel naar het groepje en wurmde haar kop er tussen. "Vandaag is een van onze Warrior gestorven, Timesong. Hij was een dappere krijger die alles zou willen doen voor zijn Clan. " Zijn vacht zat onder het bloed. Haar adem stokte. "Vannacht zal ik de wacht over zijn lichaam houden, kom om jullie afscheid van hem te nemen." Hij was niet gestorven van ouderdom, hij was vermoord! Vermoord... Een aantal katten liepen richting het lichaam. "Hij is vermoord! Wat als wij ook worden vermoord!?" Haar ogen waren zo rond als schoteltjes. Haar haren stonden recht overeind. Af en toe drupte er een traan uit haar ogen. Wie weet was er een moordenaar in hun terretory. Of misschien zelfs in hun camp. Ze voelde iets tegen haar achterpoot komen en sprong achteruit. Jankend rende ze het camp uit. Een eindje verderop ging ze onder een struik liggen.

Haar grijze poten hadden haar moeizaam naar het camp gebracht, van zo ongeveer het verste punt naar het camp. In haar bek bungelde een babyhaasje. Hoe ze het dier ooit had kunnen vangen, was haar ook een raadsel. Gelukkig waren ze nog niet zo vlug als de volwassenen en kleiner. Nu moest ze even uitrusten. Opeens kwam Shrewstar aan van de andere kant. Ze zag er slecht uit. Even vroeg Ratpaw zich af of ze een leven had verloren, maar toen zag ze de andere Warriors achter haar. Ze droegen een Warrior. Timesong! Verbaasd en wat verward volgde ze het groepje, nog steeds met haar haas, het camp in. Haar prooi gooide ze neer bij de prooistapel en toen ging ze weer naar de andere katten toe. Shrewstar was duidelijk gebroken door de dood van Timesong. "Katten van de ShadowClan," Ratpaw keek naar de katten die zich verzamelde en hoorde geschrokken kreetjes. "Vandaag is een van onze Warrior gestorven, Timesong. Hij was een dapperde krijgen die alles zou willen doen voor zijn Clan. Vannacht zal ik de wacht over zijn lichaam houden, kom om jullie afscheid van hem te nemen." Ratpaw boog haar kopje, half omdat ze het niet wou zien, half uit respect en rouw. Ze had de kater niet echt gekend, maar wel eens wat over hem gehoord. "May StarClan light his path." hoorde ze Wolftail zeggen. Katten namen afscheid en het was stil. "Hij is vermoord! Wat als wij ook worden vermoord!?" schreeuwde opeens een poes. Ratpaw wist haar naam niet meteen. De poes jankte en rende het Camp uit. Paniekaanval? En waarom dacht zij aan zichzelf? Ratpaw besloot om maar afscheid te nemen van Timesong en ze liep op de kater af. ''Rust zacht en heb een behouden vaart in de Starclan''fluisterde ze en keek naar Shrewstar. Troostend gaf ze die een kopje, ''Succes''. Ratpaw kon erg volwassen zijn op dit soort momenten. Dat zat in haar, altijd al een beetje. Ze ging weer zitten bij de rest.

Zwijgend stak Mockingpaw zijn kopje de Apprentice den uit toen er een zeker geluid en tumult zijn oren bereikt hadden. Ondanks dat hij meestal desintresse uitstraalde, was hij toch wel degelijk ietwat nieuwsgierig. Misschien een clanmeeting ofzo. Maar zijn normaal zo emotieloze en neutrale gezicht nam een onverwachte wending toen de jonge kater zag wat er op de grond lag. Een glans van verhuld verdriet liet zijn gele kijkers duisterder worden toen hij het dode, gebroken lichaam van zijn mentor zag. Zonder ook maar een enkel geluid uit te stoten liep hij naar het lichaam toe, de woorden van Shrewstar drongen maar vaag tot hem door. Zwijgzaam zakte hij naast zijn mentor neer en boog hij zijn kop, zijn gebeden naar de Starclan zendende. Zijn ogen sloten zich, Mockingpaw bleef stil zitten bij het levenloze lichaam.

Onderwerp: Re: We will always remember him.