Nightwhispers.

Onderwerp: Nightwhispers. do 24 maa 2011 - 20:39

De maan rees hoog aan de hemel toen de bruingrijze kater de rotsige paden op liep.
Hij bleef met zijn staart hoog opgeheven over de harde stenen lopen en was zich helemaal niet bewust van welk gevaar of geluk er achter deze rotsen op hem wachtte. Even keek hij omhoog naar de fonkelende sterren van Starclan, het enige lichtpuntje in deze donkere nacht. Zouden ze allemaal daar zijn? Zouden ze daar op hem wachten en hem met beide armen ontvangen als hij een poot missloeg? Hij wilde er niet verder over nadenken en besloot verder van de rotswanden af te dalen.
Satan was gewend aan de wildernis ergens ver hier vandaan. Ooit leefde hij in een geweldige clan die ook gewend was aan zijn jachtgebied. Maar niets was ooit nog hetzelfde gebleven. Wat eens een aarts paradijs was, was nu een zwartgeblakerde, kale vlakte.
Eenmaal de bergen afgedaalt, liep hij het gras over dat helemaal vochtig was van de dauw. Hij stak een groot donderpad moeiteloos over en kwam op de drassige grond terecht aan de overkant. In de warrige struiken hoorde de kater licht geritsel.
Zijn nekharen gingen overeind staan en zijn zintuigen stonden op scherp. Hij wist niet wie het was en of het een bedreiging voor hem zou vormen, maar als dat laatste zo zou zijn, zou hij klaar zijn om aan de vallen en boorde hij als voorzorgen zijn nagels al in de grond.

Onderwerp: Re: Nightwhispers. vr 25 maa 2011 - 19:49

De wind waaide over het donderpad, recht in zijn gezicht. Sandstorm hief zijn kop naar de hemel en keek naar de prachtige maan die overal bovenuit leek te torenen, al was ze dan nog zo klein in verhouding met zijn omgeving. De jonge kater zuchtte zachtjes en liet zijn blik over de hemel glijden. Zat daar werkelijk een Starclan, zoals die imbecielen in Clans geloofden? Iets of iemand die over hen zou waken? Nu moest het toch niet gekker worden. Om hem heen ritselden de bladeren, als gefluister en gelach, alsof ze lachten over de onwetendheid van de katten die zichzelf als heersers van het bos beschouwden. Hij probeerde zichzelf en zijn kits te leren hoe hij op moest gaan in de natuur, hoe je één kon zijn met je omgeving. Dat hielp je het meest, in welke situatie dan ook. De zandkleurige kater dacht prooi te ruiken en liep naar een struik, liet de bladeren slechts zacht ritselen. De wind woei recht door tussen de nog wat door Bladkaal aangevreten takken en bracht naast de geur van de Monsters die dagelijks over het Donderpad zoefden ook een vreemde geur mee. Kat. Kater, om precies te zijn. Sandstorm bevroor onmiddellijk waar hij stond. Dit kon nog wel eens gevaarlijk worden. Toch was dit niet de geur van een Clankat, ook niet van Bloodclan. De halsband om zijn nek maakte duidelijk dat hij bij Bloodclan hoorde, de Clan van Rogue's die zich tegen de Clans verzetten. Veel Rogues hadden respect voor die Clan, al waren ze dat lang niet allemaal. Hij tuurde tussen de struiken door en zag een grote kater staan, bijna verhuld in het duister maar nog zichtbaar door het vale maanlicht. Misschien had hij weg moeten rennen, maar zijn instelling weerhield hem ervan. Hij was over het algemeen wel beleefd tegen andere katten, maar hij was niet laf. Dus stapte Sandstorm voorzichtig de bosjes uit en keek de kater voorlopig nog zwijgend aan. Uiteindelijk verbrak hij de stilte. 'Betoverende maan, niet?' zei hij zachtjes, alsof het de één of andere code was van een bondgenootschap. Nee, hij kende deze kater niet, en het was niet nodig, maar het was ook niet verkeerd hem wel te kennen.

Onderwerp: Re: Nightwhispers. za 26 maa 2011 - 14:14

[Gewoon om je even te laten weten, ik heb het geslacht van mn kat gewyzigd. Kwestie van juist verder te rpgen.]

Haar hemelsblauwe ogen waren op de maan na de enige lichtjes in het donker. Ze kneep hen langzaam tot spleetjes toen de zandkleurige kater uit de bosjes tevoorschijn kwam. Ze zag dat de soortgenoot op zijn hoede was en niet bepaald een bedreiging wou vormen.
Langzaam hief ze haar kop en snoof zijn lijfgeur op. De vreemde kater droeg een halsband, maar rook niet naar een poesiepoes. Het was beslist ook geen clankat, en toch rook hij een paar andere kattengeuren rondom hem. Dat vond Satan kennelijk maar vreemd.
Ze zette een paar passen naar de kater toe en zweeg terwijl ze vertrouwelijk naast hem ging zitten, omdat hij geen bedreiging leek te vormen. "Betoverende maan, niet?" zei hij haast onhoorbaar waarop Satan traag knikte.
Ze bekeek de kat van kop tot teen en schuifde een beetje wantrouwig op. Het was wel duidelijk dat hij in groep leefde, maar wat voor een? Zou ze het op de man af vragen, of wachten tot hij het haar zelf vertelde?
Een zwarte wolk schoof onheilspellend voor de maan terwijl haar aandacht gevestigd werd op een zwarte raaf die kraste in de schaduwen van het donker. De frisse nachtlucht deed haar vacht heen en weer wapperen. Ze hield van het donker, en van de nacht.
"Waar kom je vandaan?" vroeg ze op geïnteresseerde toon.

Onderwerp: Re: Nightwhispers. zo 27 maa 2011 - 13:31

[O, bedankt voor het zeggen ^^ Waarschijnlijk had ik eroverheen gekeken ^^]

Haar felblauwe ogen keken hem wantrouwig aan, wat hij haar ook niet kwalijk kon nemen. Midden in de nacht kon je anderen net zo weinig vertrouwen als in het volle daglicht. Hij ging zitten, keek haar rustig aan. Ze knikte traag op zijn openingszin, waarmee hij aan wilde geven dat hij hier niet was om te vechten of te stoken. Dit was één van die niet afgesproken ontmoetingen waar je niets van wist. Hij was een echte kletskous, maar nu, in het maanlicht, was er een soort rust over hem heen die hij niet vaak had. Zijn blik gleed weer naar de maan, net voordat een duistere wolk ervoor schoof. Een vogel kraste in het donker, maar hij besteedde er nauwelijks aandacht aan. Wat had hij eraan? In het donker een zwarte vogel vangen was geen geweldig idee. Hij keek haar recht aan toen ze hem een vraag stelde, op een geïnteresseerde manier. Hij zweeg even, bedacht wat hij ging zeggen. 'Uit het woud. Mijn ouders leefden daar met mij. Tegenwoordig hoor ik bij Bloodclan, een verbond van Rogues. Van de Clankatten moet ik niets hebben,' lichtte hij gelijk toe, om geen onrust te zaaien. Zwakzinnige Clankatten.. 'Zou ik hetzelfde aan jou mogen vragen?' vroeg hij rustig. Namen konden altijd nog gezegd worden, niet?

Onderwerp: Re: Nightwhispers. di 29 maa 2011 - 16:52

[Hha geeftniet (:]

De zandkleurige kater keek haar begripvol aan. Ze voelde zich kalm en veilig, het was helemaal duidelijk dat hij geen bedreiging vormde. Mocht hij dat wel doen, dan zou ze direct toeslaan met behulp van haar scherpe klauwen. Ze dacht beslist niet dat deze kater een doetje was, maar hij was duidelijk ook niet helemaal slecht. Mooi.
Ze merkte dat hij de raaf ook had opgemerkt toen deze klapwiekend de donkere nachtlucht in vloog, maar hij trok alleen maar eens met z'n oren en besteedde er verder geen aandacht aan. In plaats daarvan luisterde hij aandachtig naar haar vraag en beantwoorde hij die ook meteen. Hij had het over de Bloodclan, een bondgenootschap van Rogues.
Haar ogen gingen wat wijder open en glinsterden in het maandlicht. Even liet ze de naam in haar geest opnemen. Bloodclan. Wauw, dacht ze verwondert. Ze gaf een zwiep met haar staart. Ze vond de gedachte van Rogues die de clans haatten uiteindelijk tóch zelf een soort van clan samenstelden een beetje vreemd. En toch klonk het haar aantrekkelijk in de oren, maar ging ze er verder niet op in.
Even zweeg ze en ging ze zitten. "Ik leef overal en nergens," wist ze hem te vertellen.
De gedachte van haar oude verwoeste gebied deed haar pijn. Een koude windvlaag vloog over haar korte, bruingrijze vacht heen terwijl ze haar kop een beetje naar de grond boog. Ze zou nooit meer een normaal bestaan kunnen lijden.

Ze was nog maar een jonge apprentice. Samen met andere katten stoeide ze op het terrein, tolden heen en weer over het hoge gras.
Ze rook de heerlijke geur van krokussen en paardenbloemen die rijkelijk over het gebied verspreid waren. Vlak achter het gebied lag hun woud met overal dennen - en loofbomen, en wat verderop -nog een eind lopen-, lagen de alom bekende Hoogstenen.
Ineens vertelden haar zintuigen haar dat er iets aan de hand was toen haar blik toevallig over het woud heen gleed. Wat was de vreemde gloed die doorheen de bomen te zien was? Wat was die vreemde rook die nog heel ver weg lag, maar toch al in haar neus prikte?
Ze stond voor een dylemma, maar besloot er uiteindelijk verder geen aandacht aan te besteden. Wist zij veel, ze was nog maar een apprentice.
Maar dat was haar eerste fout.
Daarna gebeurde alles heel erg snel. Katten renden de open plek op en stormden naar het bos toe. Het vreselijke gekrijs was over de hele vlakte te horen. Haar hemelsblauwe ogen vlogen in een mengeling van verbazing en doodsangst open en ze keek weer naar het woud.
Alle bomen stonden in lichterlaaie en de hevige, pikzwarte rook verspreidde zich overal. De wilde vlammen flakkerden alle katten één voor één weg. Al haar vrienden, familie en kenissen die ze over haar hele leven gekend had, verdwenen razendsnel in het vuur.
Er was geen tijd om na te denken of te rauwen. Haar katteninstinct vertelde haar dat ze moest vluchten - het maakte niet uit waarheen. Dus rende ze zo hard als haar poten haar konden dragen naar de andere kant van het veld en keek ze niet meer achterom.
Dat was haar tweede fout.
Op een bepaald moment moest ze wel stoppen met rennen. Haar vacht was geschroeid van het vuur en haar ogen stonden dof van verdriet toen ze op de grond neerzakte en haar ogen sloot.
Toen ze weer haar ogen opende, was alles en iedereen die ze ooit had gekend verdwenen in de overgebleven as van het vuur.

Ze opende haar ogen en keek weer op naar de maan alsof ze net een nachtmerrie heeft gehad. Nee, ze wist dat ze nooit meer in een andere clan zou kunnen leven.

Onderwerp: Re: Nightwhispers. wo 30 maa 2011 - 18:52

Sandstorm bleef haar aankijken, terwijl ze alles goed in zich op leek te nemen en daarna antwoord gaf. 'Overal en nergens..' herhaalde hij zacht. 'Dat is de mooiste plaats om te wonen,' glimlachte hij daarna. Overal en nergens, bij iedereen en niemand tegelijk. Hij was dol op dat soort uitspraken, die nergens op leken te slaan en toch een soort moraal, een waarheid bevatten. Een koude wind begon op te steken en het gebied in koude te hullen. Het was nog koel, zelfs voor in Nieuwblad, hoewel het spoedig warmer zou worden. Zijn korte vacht hield hem niet echt warm, en omdat hij de laatste tijd niet zoveel gegeten had maar dat aan zijn kits gegeven had, had hij ook weinig beschermende vetlaag meer. Nu was hij gewoon slank, net niet te dun. Voor zijn kits had hij alles over, maar het voederen van een nest van 5 kittens kostte nu eenmaal veel tijd. Hij zag dat de poes haar kop boog, haar felblauwe ogen neersloeg. Kwam dat omdat hij haar te lang aangekeken had? Maar toen ze weer opkeek zag hij geen irritatie in haar blik, eerder angst en het gevoel om je te willen verstoppen. 'Is er iets?' vroeg hij, zijn stem niet kil meer of onverschillig, maar ook niet bepaald bezorgd. Hij wist nog niet of hij haar wel kon vertrouwen, maar op dit moment zag haar reactie er niet gefaket uit.

Onderwerp: Re: Nightwhispers. di 5 apr 2011 - 16:37

[sorry voor late reactie]

"Is er iets?" vroeg de kater.
Maar ze nam niet eens het risico om te antwoorden, bang dat haar stem zou overslaan. Dus liet ze hem maar een glimlach zien, die diep vanbinnen niet oprecht was.
De heldere maan verlichtte de regendruppels die daarop volgden. Glinsterend kwamen ze op haar bruingrijze vacht terecht, waarna ze langzaam naar beneden kronkelden. Ineens voelde ze haar ogen vochtig worden, hier had ze niet op gerekend. De traan vloeide op zijn beurt met zijn soortgenoten mee naar de bosgrond. Hopelijk had de kater net even zijn blik afgewend en niet gezien dat ze huilde.
Een flits deed haar zwiepende staart helemaal dik worden. Van het verschot hoorde ze niet eens het donderende geluid dat daarop volgde.
Een moment lang was alles donker. Verward keek ze om zich heen.
Weer een flits, maar dit keer veel lichtgevender. Daar stond de kater, vlak naast haar. Zijn gifgroene ogen waren fel verlicht in het donker en staarden haar strak aan.
Satan deinsde in een reflex licht grommend achteruit. Haar ogen lagen plat op haar nek en haar vacht stond recht overeind.
Wie was deze kater? Dit was niet de kat waarmee ze zojuist gepraat had.
Diep binnen in hem zag ze -vreemd genoeg- een clankat die haar rauw lustte.

Onderwerp: Re: Nightwhispers. di 5 apr 2011 - 19:44

[Geeft niet ^^]

De poes keek even weg, leek niet van plan om iets weg te geven. Waarom zou ze ook? Hij was een complete vreemde, zo'n iemand die je een keer tegenkomt en voor de rest van je leven niet meer ziet. Sandstorm keek even naar de hemel, waaruit zachte regen op hen neerdaalde. De felblauwe ogen van de poes voor hem waren op de grond gericht, zodat hij ze niet kon zien. Dat probeerde hij om eerlijk te zijn ook niet erg; waarom zou hij? De halsband die hij om had voelde wat ongemakkelijk en door de regen schuurde het ding over zijn vacht.
Een donderflits schoot door de hemel en verlichtte deze fel. Plots stapte de poes achteruit, ze siste. Sandstorm deed automatisch ook een stap achteruit en keek alert om zich heen. Wat was er aan de hand? Dit kon nooit goed zijn.. De lichtbruine poes staarde in de leegte [toch? of ben ik dat?] en leek iets te zien wat hij niet kon zien. Zijn staart was nu helemaal stil, hij bewoog helemaal niet. Zijn groenige ogen waren gefixeerd op de plek waar de poes naar keek en zijn oren waren gespitst; wat af en toe voor een oorverdovend lawaai zorgde bij een donderflits. 'Is er iemand?' vroeg hij, zijn stem lager en zachter. Gevaar loerde vanuit iedere hoek..

Onderwerp: Re: Nightwhispers. za 9 apr 2011 - 22:24

[Jij bent het, maar ze ijlt ;p maar het is goed dat je denkt dat het iemand anders is.]

De kattin was geneigd om weg te lopen, ergens ver weg van hem vandaan. In plaats daarvan siste ze en scharrelde ze met haar poten over de grond. Ze bleef staan omdat ze wist dat hij aardig tegen haar was geweest. Ze bleef staan omdat ze wist dat ze niemand anders had dan hem.
Met ganzenpassen strompelde ze wat meer naar hem toe, haar oren plat achteruit.
Eerst stilte. Donker.
Dan een geluid waardoor de grond leek te beven. Een flits die de wereld fel verlichtte.
De gloed van de bliksem verlichtte de kater weer. Zijn gespierde, krachtige lijf en zijn gemene, spottende lach toonde geen enkele angst voor haar.De blik in zijn ogen verraadde de haat.
Haat? Waarom? Had ze hem iets misdaan? Dan moest ze hem zeggen dat ze dat nooit had bedoelt. Maar ze durfde niet, de angst vlocht zich om haar keel heen. Dit was niet meer de ongegeneerde, vriendelijke rogue van daarnet. Dit was een woeste clankat van haar uitgestorven clan die vroeg om wraak.
"Is er iemand? Is er iemand? Is er iemand? Is..." het bleef als een echo weergalmen door haar hele lichaam.
De wereld tolde om haar heen. Hijgend van angst sperde ze haar ogen open en liet ze haar nagels zien. Ze wilde naar de kater uithalen en met hem beginnen vechten, maar ze werd omsingelt door duizenden katers. Niet zomaar katten, allemaal dezelfde lichtbruine kater met dezelfde verwilderde blik in de ogen.

Onderwerp: Re: Nightwhispers. do 14 apr 2011 - 20:20

[Sorry voor het late antwoord! D:]

Wat was er aan de hand? De poes siste, had haar oren plat naar achteren.. Ze strompelde een beetje in zijn richting, zag er zowel verward als gevaarlijk uit. Sandstorm onderdrukte de neiging om weg te rennen of aan te vallen en bleef staan, uiterlijk veel rustiger dan innerlijk. Het duister had een kalmerend effect op hem, hoewel het maakte dat de poes er veel gevaarlijker uitzag. Sandstorm keek opnieuw om zich heen maar zag niemand, behalve de kat die zich echt niet goed voelde. Hij bleef zo rustig mogelijk zitten, als hij nu bewoog.. Hij zweeg en sprak niet meer. Het leek echt niet goed te gaan; de blik in haar ogen voorspelde weinig goed. Een bliksemflits illustreerde het hele gebeuren op een licht lugubere manier terwijl ze hem aan bleef staren. Sandstorm keek terug, maar zijn blik was neutraal, al leek ze dat niet te zien. Ze toonde haar nagels en leek buiten adem, alsof er iets verschrikkelijks ging gebeuren. Sandstorm vernauwde zijn ogen even in een poging iets te bedenken. Uiteindelijk besloot hij te spreken, aangezien aanvallen hem niet goed zou doen. Hij was dan wel sterk, een gevecht had altijd veel risico's. 'Wat is er aan de hand?' de meest standaard opmerking, die hopelijk zijn uitwerking niet zou missen.. of de situatie niet zou verergeren.

Onderwerp: Re: Nightwhispers.