[Riversong]Let's play a game, the game of love

De tabby kater verplaatste zich die avond nog snel voort. Het was een windstille nacht, en in zijn dromen gebeurde het telkens op een windstille nacht. Zijn dromen lieten hem een onbekende kattin uit RiverClan zien, en de nacht leek net zoals deze. Zijn ambere ogen geleden over de snel stromende rivier, hier keek hij nu echt graag naar. De kater zou nu dolgraag een duik willen nemen in het water, maar nee, hij moest op zijn hoede blijven voor als er iets kwam. Misschien was het wel geen kat, die op zou komen dagen, maar een of ander beest. Maar de kans was ook groot dat het niks betekende, maar waarom had hij die droom dan telkens als hij droomde in zijn slaap? Een mysterie, dat vond hij het vooral. Hij opende zijn mond, om te bevestigen dat er nog geen enkele kat in de buurt was, en dit was zo. Hij sloeg zijn staart om zich poten en gaf een lik over zijn omhoog gehouden voorpoot. Onder hem krabbelde de rivier en boven hem ging de zon langzaam onder. Zijn nest zou koud blijven vannacht, want hij zou hier de wacht houden, om te kijken of zijn dromen bedrog waren geweest. De vogels zongen hun laatste liederen van de dag en hij sloot zijn ogen, zodat hij even helemaal opging in de natuur. Het krabbelende water, de zingende vogels en het zachte ritselen van de bomen. Een tevreden zucht rolde over zijn lippen. Het enige wat nog niet perfect was was de leegde naast hem, wanneer zou die gevuld worden door iemand van wie hij écht hield? Hij dacht ooit een lichte crush te hebben gehad op Pantherfur, maar eigenlijk ook weer niet. Er was gewoon geen echte klik tussen hen, en ze hielen het bij goede vriendschap. Zijn zuster, Breakingdawn, had de liefde al gevonden en was moeder geworden van een nestje. Autumnleaf daarin tegen, was afgewezen door de poes die hij leuk vond. Hij had pas nog bij hem uitgehuild, maar, liefde moest van twee kanten komen, niet? En zijn andere twee zusjes, die sprak hij nooit en daar hoorde hij niks van. Zijn vader was ziek en niet meer instaat om met hen te praten, maar dat hoefde van hem helemaal niet meer. Hij had hun gezin gebroken, door vreemd te gaan. En dan was er nog dat Bravesoul de enige was die hem verdacht van de moord op de elder, hoe zijn vader had gelogen. Niemand geloofde hem, zelfs Stormstar stond achter zijn zoon. Soms zou Bravesoul wel willen dit soort gedachtes met iemand te delen, en dat er dan ook eens iemand achter hém stond. Dan had je ook nog zijn moeder, Lotusleaf, die hem weer in de steek had gelaten en te druk was met haar eigen bezigheden. Ook had je nog Articlight, die hem ooit had gered uit een druk stromende rivier waar hij in was gegleden, en zijn vacht trok hem omlaag. Als die kater er niet was geweest, zat hij hier nu niet meer. Er waren gewoon katten uit zijn Clan die hij erg mocht, neem Pantherfur en Articlight maar als voorbeeld. Er waren natuurlijk altijd wel wat katten die tegen hem opkeken vanwege zijn stamboom, maar eigenlijk voelde Bravesoul zich niet echt populair in de Clan. Meer vrienden, katten die hij echt kon vertrouwen wat er dan ook zou gebeuren en wat hij dan ook gedaan zou hebben. Niet dat hij ooit iets erg zou doen hoor, maar als.. Ondertussen was de zon nog maar een klein streepje aan de horizon, en de tabby kater zag hoe dat streepje steeds smaller en smaller werd, totdat er niks meer van over was; de nacht was aangebroken.

_{De stilte van de avond was bijna angstaanjagend. Heel in de verte kon je vogels horen fluiten, maar op de plek waar de calico kattin zich bevond, was het muis stil. Het was eng, ze kon haar eigen hartslag horen, evenals het bloed dat door haar oren stroomde. Zelden kon het zo stil zijn op een avond. Je moest ervoor op het juiste moment van de dag zijn, iets waar ze lang naar had gezocht. En nu had ze eindelijk de perfecte stilte gevonden. Een glimlach stond op haar gezicht, terwijl haar bleke blauwe ogen in de lucht staarde. De eerste krijgers van Starclan kwamen al tevoorschijn. Terwijl de lucht oranje, rood en paars begon te kleuren. Langzaam maar zeker zakte de zon verder weg aan de rand van de horizon.
Het was niet voor niets van Riversong momenteel hier was, in plaats van haar warme nest, dat nu koud zou blijven voor de rest van de nacht. De laatste paar weken werd ze opgeschrikt door dromen, of eigenlijk maar één terugkerende droom. Ze stond voor een raadsel, want nooit had ze een scherp beeld gezien van de kater die haar had gevonden. Ze wist niet eens waar ze gevonden zou worden, ze wist niet eens waarom ze gevonden zou worden. Het enige waar Riversong zeker van was, was dat het een kater was en hij haar met een warme, onbekende, stem toe had gesproken. Vaag kon ze zich nog herinneren dat ze zich pijn had gedaan in de droom, maar dat waren de vervaagde momenten die er blijkbaar niet toe deden.
De kattin zuchtte eventjes. Het irriteerde haar dat ze niet wist wie de kater was, ondanks dat ze er bijna zeker van was dat het een Riverclan kat moest zijn. Riversong was niet de populairste binnen de clan, haar verleden had daar veel mee te maken. De meeste katten mede haar, bang dat ze tegen hen zou uitschieten zoals haar vader bij haar moeder had gedaan. De beelden van hoe haar vader een woede uitbarsting kreeg en haar moeder vermoorden, het stond nog altijd op haar netvlies gebrand. Haar clangenoten waren bang dat zij die woede uitbarstingen had geërfd, omdat ze zeer zeker een kort lontje had. Toch was het nooit zo erg geweest als dat haar vader had.

In gedachten verzonken had ze niet eens door gehad dat een tweede geur erbij was gekomen. De geluiden van het woud waren terug gekeerd, de vogels floten, de rivier knabbelde aan de kant, de wind blies door de laatste bladeren heen. Riversong's blauwe ogen staarde om zich heen, ze had haar bek geopend om de lucht te proeven en te weten waar de geur vandaan kwam. Ze sloop in de richting van de rivier, waar ze de geur het sterkste opving.
"Hallo daar ... Bravesoul," miauwde ze kalm, op het moment dat de laatste straal zon achter de horizon verscheen en de twee katten in duisternis waren gehuld. "Vanwaar deze avond wandeling?" vroeg ze daarna, met een nieuwsgierige toon in haar koele stem.}

[Ik weet niet zeker wat je met die dromen van plan bent~ Maar ik wilde er een beetje spanning in gooien, dat River wordt aangevallen ofzo en dat Brave d'r red. Iets in die trant XD]

Na een tijdje stil te hebben gezeten bij de krabbelende rivier schrok hij op uit zijn gedachten. Hij opende zijn mond om een eventuele geur van het geluid op te vangen. Het klonk als iets wat zijn richting op kwam. Hij draaide zijn kop naar de kant waar de geur het sterkste was, en rook al snel de geur van RiverClan. Een poes met een sterke RiverClangeur kwam in zijn gezichtsveld, ze kwam op hem af. "Hallo daar ... Bravesoul," miauwde de poes kalm tegen hem, en niet veel later waren ze gehuld in de duisternis. Echt compleet donker was het niet, je moest alleen je ogen goed aanpassen aan het donker wat langzaam op kwam zetten. ''Hallo, Riversong, is het niet?'' Miauwde de kater vriendelijk terug, en zette zich weer neer. Want hij was tijdens het ruiken opgestaan. "Vanwaar deze avond wandeling?" Vroeg de poes daarna, en eventjes schoot er weer iets door zijn hoofd, en dat was zijn doel om de kattin uit zijn droom te vinden. Eventjes keek hij haar recht in de ogen aan, waarna er een raar gevoel in zijn maag te voelen was. Na een paar seconden lieten zijn ogen de hare los, en draaide hij zijn hoofd zo zodat hij de Zilverpels kon zien. ''Het..'' Begon hij en keek haar weer aan. ''.. is niet echt een wandeling..'' Hij wist het, nu deed hij vaag, maar dat kwam door die rare droom. ''Zie het als een wacht...'' Verbeterde hij zijn eerdere verklaring. Zijn ogen werden weer naar haar toe getrokken, maar hij was sterk om dat niet toe te laten. Zijn ogen werden weer gericht op de Zilverpels. Ongelofelijk was het eigenlijk, dat daar boven veel katten op hen neer keken. Alle Clans door elkaar heen. Bravesoul wist dat Crookedstar daar ook ergens boven moest zijn, alleen had hij die kater nooit echt ontmoet. Nu pas voelde hij hoe graag hij sommige katten uit de geschiedenis zou willen hebben ontmoet.

De calico kattin was gaan zitten en gaf zichzelf een lik over haar witte borst. Haar blauwe ogen waren half gesloten, zodat ze zich niet kon betrappen op het staren naar de kater die voor haar zat. Ze wist niet waarom, maar hij kwam haar bekend voor. Natuurlijk zaten ze in dezelfde clan en ze wist dat hij de kleinzoon van Stormstar was, maar er was ook iets anders. Alsof ze hem al veel langer, en veel beter, kon dan daadwerkelijk was. De knoop die zich in haar maag had gevormt, bracht daar niet veel verandering in.
Bravesoul keek haar aan, toen ze weer overeind kwam en hem aankeek, met een glimlach op haar gezicht. "Hallo, Riversong, is het niet?" miauwde de kater vriendelijk en Riversong knikte. "Dat is juist," miauwde ze rustig en sleog haar staart over haar poten heen.
Ze keek de kater aan, maar was zich er niet bewust van. In haar hoofd spoelde ze de droom voor en achteruit, om zich te bedenken wat het allemaal betekende. Ze was geen Clanleader, nog Medicine cat of medicine cat apprentice, dus het was niet logisch dat het een Starclan droom was geweest.
Riversong was zo in gedachten verzonken dat ze niet door had gehad dat Bravesoul weer tegen haar sprak, een verklaring gevend voor wat 'ie aan het doen was. "Het.. is niet echt een wandeling.." sorak hij eerst. De poes deed haar bek open om iets te zeggen, maar de kater ging te snel verder en ze sloot haar bek maar weer. "Zie het als een wacht..." verbeterde hij zichzelf daarna. De calico kattin keek hem eventjes vreemd aan, maar glimlachtte daarna vrolijk. "Oké!" snorde ze zachtjes en haar blauwe ogen gleden van de kater, naar de rivier, door naar boven, naar Silverpelt. De strook sterren waar haar, en Bravesoul's, voorouders waren en die op hen neerkeken. Zouden ze weten van haar dromen? Of was het allemaal puur bijgeloof en gewoon een vreemde droom geweest. Riversong richtte haar blik weer op de kater, het gesprek was stil gevallen, terwijl ze toch liever meer van de kater wilde weten. Hij bleek in gedachten verzonken te zijn, dus greep de poes haar kans. Ze stond op en liep geruisloos naar de kater toe, totdat ze opeens schuin achter hem zat. "En waar wacht je dan op?" miauwde ze opeens in zijn oor en grinnikte daarna.

Toen zijn gedachten wat weg waren gedreven had hij niet door dat de poes van plaats was verwisseld, en ze zat nu schuin achter hem. "En waar wacht je dan op?" miauwde ze opeens in zijn oor, waardoor de tabby kater weer opschrok en zich omdraaide, naar haar toe. Zijn oog gleed even over de Zilverpels die boven Riversong sprankelde. Het leek wel een sprookje, zo bij het water en met de Zilverpels. Hij had het gevoel dat hij verbonden met haar was, maar dat zou natuurlijk wel onzin zijn. Waar kwamen die dromen vandaan, hij had geen belangrijke rang, dus van StarClan konden ze niet komen, toch? Hij trok zijn wenkbrauw op en greens ietwat speels naar haar, en toen hij haar recht in de ogen keek werd hij helemaal warm van binnen. ''Waar ik op wacht..'' Herhaalde hij haar pijnigend hij en liet zijn blik afdwalen naar de rivier, waar hij zijn ogen op liet rusten. Wat moest hij nu vertellen? Dat hij wachtte op een kattin die hij in zijn droom had gezien? De dromen van de afgelopen maan speelden zich nu opnieuw af, en heel eventjes ving hij een glimp op van die blauwe ogen. Zijn droom poefte weg en zijn blik schoot naar Riversong, waarna hij haar wat bedenkelijk aankeek. Hij verdiepte zijn blik in de hare, dat waren ze. Dat waren de ogen die net in een flits voorbij kwamen. Het kon toeval zijn, maar waarom kwam dat dan als hij net terug dacht aan zijn dromen. Er viel een stilte, waarin hij haar alleen maar aankeek. De rivier krabbelde naast hen en de bomen ritselden zachtjes. In de verte was een uil te horen en de krekels die een stukje verderop zaten maakten het geluid van de natuur perfect.

Riversong grinnikte zachtjes toen ze merkte hoe de kater opsprong en zich omdraaide. Andere laten schrikken was altijd leuk en nu het nacht was, kon het helemaal goed. Haar gekleurde vacht viel namelijk overdag te veel op in het Riverclan territorium. Ze ging zitten en haar staart lande rustig op d'r pootjes, terwijl het puntje rustig heen en weer bewoog. Ze had nog steeds een glimlach op haar gezicht, ze kon het gezelschap van de kater wel waarderen. Ondanks dat ze niet echt veel vertrouwen meer had in het mannelijke katten binnen de clan. Daarmee had ze te veel problemen gehad. ''Waar ik op wacht..'' De kater richtte zijn blik op de rivier en nieuwsgierig keek de poes met hem mee. Wat zou hij zien wat zij niet zag?
Opeens keek ze recht in de gouden ogen van de kater. Ze schrok een beetje van de plotselinge beweging en zetten een stap achteruit, maar hielt de blik van de kater vast. Ze kon zweren dat ze iets van goud in zijn ogen zag bewegen, alsof er kleine vuurvliegjes in speelde. "W-Wat is er?" miauwde ze, terwijl ze een poging deed om zijn blik af te wenden, zonder succes.

[River zal Brave pas later gaan herkennen als de kater uit haar droom xD]

De stilte tussen hem en de poes leek wel eeuwig te duren. De poes keek hem nu ook diep aan. Hoe langer hij in de blauwe ogen van de poes keek, hoe meer hij het gevoel had dat daarin een rivier klotste. "W-Wat is er?" Miauwde Riversong. Hij zag hoe de poes haar blik af probeerde te wenden, maar dat lukte niet. Hij knipperde met zijn ogen, en liet haar blik toen los. Hij schudde zijn kop eventjes, zou ze dan echt de poes uit zijn nachtmerries.. dromen zijn? Hij stond op, en luisterde naar de krekels die een stukje verderop in het gras hun geluid maakte. ''Ik..'' miauwde de kater, en verdronk weer in haar blauwe ogen. ''Jij..'' Hij wist niet goed hoe hij dit alles moest verklaren. ''Ik heb over jou gedroomd.. Jij bent de kattin uit mijn dromen..'' Miauwde hij, en keek haar toen bedenkelijk aan, hopende dat hij haar nu niet te veel in de war bracht.