It's a beautiful morning - Jinx

Jinx

Slaperig tilde het kleine katertje zijn hoofd op toen hij de deur van de keuken open hoorde gaan. Het was de grote tweebeen. Het grote mannetje ging altijd al vroeg weg voordat de anderen wakker werden en kwam 's avonds pas vroeg thuis. Sparrow had niet veel met hem op, maar hij was beter dan de andere grote mannetjes die in de straat woonden. Nog slaapdronken stuntelde hij uit zijn mand richting zijn waterbak. Het was alweer een tijdje geleden dat hij bij zijn broertjes was weggehaald, maar de tweebenen waren niet slecht. Ze gaven hem goed te eten en ze speelden vaak met hem, maar toch konden ze geen echte katten vervangen. Hij dronk een paar slokjes water om wakker te worden en liep toen rustig naar de deur. De tweebenen hadden er onlangs een klein luikje in gemaakt zodat hij zelf naar buiten kon en niet steeds hoefde te wachten tot iemand naar binnen of naar buiten ging. Zijn huis had een ruime achtertuin met een grasveldje en een grote boom erin. Soms probeerden de kleine tweebenen erin te klimmen, maar ze kwamen niet half zo hoog als hij. Het was nu nog stil buiten, maar het zou niet lang meer duren tot de eerste monsters vertrokken en de andere tweebenen naar buiten kwamen. Hij genoot even van dit moment van stilte waarin hij even rustig zijn gang kon gaan, maar het was een kort moment. Hij vond het heerlijk als het druk was en er zoveel nieuwe dingen voorbij flitsten. Hij hield niet van saai en eentonig en als er later niks nieuws meer in de buurt was om te ontdekken zou hij gewoon verder weg gaan. Elke keer weer iets verder van huis en weer iets dichter naar het onbekende. Hij trippelde over het kleine grasveldje terwijl zijn pootjes nat werden van de dauw die vannacht op het gras was neergestreken, maar hij vond het niet erg. Het was beter dan de hele dag binnen een beetje voor de kachel hangen. Hij spitste zijn oortjes toen er een vogeltje uit de boom vloog. Hij keek toen hoe het eenzame musje wegfladderde toen hij een ander geluid hoorde.

Afgeleid door het wegvliegende musje had Sparrow het zachte geluid van pootstappen door het gras niet gehoord. Waarschijnlijk had hij het zonder de afleiding van het vogeltje het ook niet gehoord, maar dat wilde hij liever niet toegeven. Het kraken van het hekje had hij echter wel gehoord. Sparrow draaide zich met een sprongetje om en hij zag een langharige zwarte kater op het hekje van zijn tuin zitten. Hij had een amuserend grijnsje op zijn gezicht en Sparrow hoopte dat hij het niet was dat zo grappig was. Nieuwsgierig liep hij naar het hek toe, maar hij deed geen poging erop te komen. Hij zou er nooit zo makkelijk op kunnen springen als een volwassen kat en hij zou er waarschijnlijn heel dom uitzien als hij er met veel moeite op probeerde te klauteren. "Je kan beter op andere katten letten in plaats van op mussen, kleintje" Zei de kater. Sparrow keek hem beschaamt aan. 'Mussen maken veel meer geluid.' Zei hij in een poging zijn waardigheid tegenover deze grote kater te redden. 'En die leidde me af.' Hij moest tenslotte zijn territorium verdedigen tegen luidruchtige mussen en andere grote gevaren. Logisch dat hij geen tijd had om nog eens op andere katten te letten.