{Open-SPT}How do you mean, boring?

Fawnpaw liep met vluchtige passen door het ShadowClan territorium heen. Ze was het zat, ze was alles gewoon spuugzat nu. Haar ouders hadden alleen maar tijd voor dat nieuwe nest van hun, zelfs haar moeder leek haar niet meer te zien staan. Een vergeten blik bleef op haar gezicht hangen, gevolgd door een diepe zucht. Ook haar mentor verwaarloosde haar verschrikkelijk, want hij had nog geen enkele keer met haar getraind, toen ze afspraken voor een eerste training, kwam hij niet eens opdagen. Haar broertjes en zusjes zag ze bijna nooit meer, die waren te druk met hun eigen dingen, en dat deed haar wel pijn. Het deed pijn, omdat het leek alsof niemand meer van haar leek te houden. De zwarte kattin trippelde langs het beekje, stopte en keek in het heldere water. Was dit haar lot dan? Geheel alleen zijn, zonder iemand die van je hield of om je gaf?

Lonelydeath liep zuchtend naast (naast, op, whatever) Little Creek.
De kater keek in het water, en merkte dat iets verder een zwarte poes dat ook deed. Het water reflecteerde haar treurig gezichtje in een grellige vorm.
De zwarte kater zuchtte nogmaals een diepe, geërgerde zucht. Hij hees zijn lijf terug op, en kreunde, om zijn krakende botten.
Het was best nog wel koud. Hij stapte op de zwarte poes af.
Als hij zich niet vergiste was dat Fawnpaw.
"Hallo Fawnpaw, was het niet?" Hij ging naast haar zitten, maar tikte eerst met zijn staart tegen haar oor. "Even haar wat afleiden van haar sippe snoet" dacht de kater. "Het is wel wat frisjes hè, en het zonnentje is ook maar waterig .." Hij staarde naar het water, maar de she-cat keek nog steeds treurig. "Laten we niet om de pot draaiden, wat is er aan de hand? Zo'n knap snoetje mag niet zo kijken ! Het moet lachen, en trainen, blij zijn en jagen, haar clan dienen of elders verzorgen" Hij draaide zijn hoofd. "Mij kan je het vertellen, echt waar."

OCC; Goed als ik je volg ?