{Open} River of Tears...

Met woedende woorden was ze weggestormd van haar 'mentor'. Nee, ze noemde die kater haar mentor niet meer. Als haar mentor haar al kleineerde met het feit dat ze ziek was, wie zou ze er dan mee kunnen vertrouwen? Wie weet dachten alle katten wel dat ze beter af was in de Elders den, in plaats van nog steeds trainende als een warrior. Voor het eerst barstte het positieve masker dat Poppypaw de hele tijd zo dapper op had gehouden weg en begonnen de tranen langzaam naar beneden te vloeien. Ze drupten in de rivier en werden al vlug meegetrokken door de stroom. Wie keek er ook naar de nutteloze dochter van Bluestar? Degene die nog geen warrior was terwijl ze dat allang had moeten zijn? Useless... Useless...

Claws fast as the light eyes dark as the night, Big as a tree nobody can see. Raising hell breaking bad he's the man of the holy dead

Met zware pootstappen paradeerde een massieve kater langs grootten bomen liggend in het stille avondlicht. Alfasoul getekend met littekens over zijn gehelen maakte zijn dagelijkse avondwandeling. Zonder ook maar een spier te verreken in zijn gezicht stampte hij op een zeer ongelukkige muis die toevallig langs trippelde. Hij boog zijn kop en greep het beest bij zijn vermorzelde schedel. Rustig wandelde Alfasoul verder zonder enige zorgen zonder enige angst.

Met een zwaai van zijn staart stopte Alfasoul met zijn wandeling niet ver voor hem herkende hij een calico poes Poppypaw huilend. Met hetzelfde doodden tempo als altijd had gelopen wandelde hij naar het gedaante. met een brommende stem zij hij "The tears aint worth it." Alfasoul keek de poes aan, "droog die tranen en vertel me waarom ze vloeide en waarom nu niet meer."

A Helpless help screaming for power standing brave high as a tower.

Een brommende stem liet haar schrikken en met platgelegde oren keek de poes eventjes op. "The tears aint worth it." Miauwde de kater brommerig, als Poppypaw het goed had, heette hij Alfasoul... "droog die tranen en vertel me waarom ze vloeide en waarom nu niet meer." Miauwde de kater vervolgens. Poppypaw keek weer weg, het lukte haar niet om te stoppen met snikken. Toch veegde ze wel even schuldbewust met haar pootje langs haar wangen. "Omdat ik nutteloos ben..." Mompelde het poesje op zachte toon.

"Omdat ik nutteloos ben..." gaf de wat kleine poes als antwoord. Alfasoul nam een paar korte stampende passen, hij boog zijn kop omlaag zodat hij de poes recht kon aankijken. "En welke onbenul wil dan beweren dat je nutteloos bent?" Met een plof ging de massieve kater zitten hij snoof eventjes waarna hij de geplette muis die hij had gevangen naast zich neer legde. Nog altijd rustig kijkend gaf Alfasoul een groot litteken op zijn staart een lik. Je kon het eigenlijk geen littekenen noemen aangezien het gewoon een enorme hap was in zijn staart, de kater kreeg er vaak rare blikken van achter zijn rug om.

Poppypaw bleef koppig naar het water staren, haar blik fixerende zodat ze niemand aan hoefde te kijken. Maar tegelijkertijd kon ze op deze manier alles om haar heen mooi peilen, want het water gaf wel degelijk voldoende reflectie. "En welke onbenul wil dan beweren dat je nutteloos bent?" Miauwde de kater, terwijl hij zichzelf naar voren boog om haar beter aan te kunnen kijken. Poppypaw wendde haar blik af. "Onderandere mijn voormalige mentor..." Mompelde ze, nadruk leggende op het woord voormalig. Nee, trainen met Zebrachase? Daar had ze absoluut geen zin meer in. Ze had uberhaupt geen zin meer om uberhaupt de kater ooit nog te zien.

In één grote diepe ademteug zoog Littlewish wat verse zuurstof naar binnen. Oké, stap één van haar training, de rivier durven trotseren. Moedig en met haar borst wat naar voren gestoken stapte ze vanachter de zonnerotsen vandaan en liep ze recht op de rivier af. Haar hart rees in tempo en voor een moment wilde ze het liefst zo snel mogelijk rechtsomkeert maken en terug naar het kamp rennen, tot haar blik plotseling op haar zusje en diens gesprekspartner viel. Littlewish zag onmiddellijk dat er iets mis was en terwijl ze het stromende water volledig vergat, rende ze naar Poppypaw. "Hey, wat is er?" vroeg ze op bezorgde toon. Ze zakte door haar knietjes en kroop knus tegen haar zusje aan. Haar heldere blauwe ogen ontmoette even ongerust die van Alfasoul, waarna ze weer snel naar Poppypaw gleden. Het kwam niet vaak voor dat ze haar zusje zo overstuur zag.

OOC: Mind if I join you? c:

"Onderandere mijn voormalige mentor..." Antwoorden Poppypaw. Alfasoul's enige reactie was een onderdrukte zucht, je had helemaal niest aan de jonge katten van tegenwoordig. Hij moest nog een zucht onderdrukken toen hij Littlewish op hun af zag rennen "Hey, wat is er?" zij bezorg tegen Poppypaw. "Ze denkt dat ze nutteloos is." Bromde Alfasoul luid. eventjes ontmoete hij de bezorgde oogjes van Littlewish, hij haalde zijn schouders op zonder nog wat verder te zeggen.

"Ze denkt dat ze nutteloos is." hoorde ze een kat luid zeggen. Ferncloud liep naar de groep katten. 'In Starclan's name .. Wat is er?' Ze bleef onwennig staan, niet wetende of ze wel gewenst was. Ze haalde haar schouders op en liep naar Poppypaw. Ze gaf de poes een lik over haar oor en knikte de katten even toe. 'Poppypaw, je bent niet nutteloos, je bent een dochter van Bluestar ! Je bent net zo moedig als haar .. Net zoals je zuster.' En ze wierp een veelbetekenende blik op Littlewish. 'Hallo Alfasoul, je kan misschien ietsjes minder hard zijn ? Ze is juist een leerling, ze kan aan zichzelf twijfelen .. Alsof jij doet nooit doet?' Ze draaide haar ogen weer op Poppywish. 'Als je iets kwijt wilt, kom je maar naar Ferncloud' zei ze. Ferncloud stapte wat terug, ging zitten, vouwde haar staart om haar poten, en hield haar hoofdje een beetje schuin. Ze keek naar de drie katten. 'Ik ben maar een oude poes, maar ik snap dit wel, hoor'

Alfasoul maakte haar ongemakkelijk. Zijn brommende houding en reacties waren nerveusmakend in zo'n situatie en ze was dan ook blij toen Littlewish verscheen. Ze keek de poes echter niet aan en zette haar voorpoten nog maar wat dichter naar elkaar toe, terwijl ze haar tranen probeerde te stelpen. Ze bleven echter langs haar neusbrug naar beneden glijden en het schokkerige adempatroon door het snikken wilde ook niet weggaan. Ze trok haar schouders wat meer omhoog toen Alfasoul reageerde op Littlewish. De woorden sneden maar ze reageerde er niet op. Toen mengde nog een kat zich in het gesprek. Het werd zo druk... Maar deze poes was gelukkig warmer van karakter dan Alfasoul en begon met troosten. Maar de woorden vielen niet goed. "Als ik een goede dochter was geweest, was ik al wel een warrior." Miauwde Poppypaw, ietwat bitter terwijl ze haar oren plat legde en weer wegkeek. Eventjes hoestte ze nog wat benauwdheid weg die ook weer op kwam zetten.

Littlewish luisterde naar het brommende commentaar van Alfasoul en richtte na de verklaring haar blik weer bezorgd op haar zusje. "Je bent helemaal niet nutteloos," miauwde ze verontwaardigd. Hoe kwam ze daar nou bij? Dat was net zoveel onzin als egels die opeens zouden kunnen vliegen. Ze kroop nog wat dichter tegen haar zusje aan, maar keek op toen ze opeens pootstappen hoorde. Ze dacht eerst dat Alfasoul was weggegaan, maar uiteindelijk bleek dat een vierde kat zich bij hen had gevoegd. Littlewish groette Ferncloud met een klein knikje, maar liet toen snel haar aandacht weer op Poppypaw vallen, mede omdat ze haar blik wilde verbergen toen Ferncloud over haar moeder begon. Ze slikte zachtjes en gaf haar zus toen troostend een kopje. "Je kon er niks aan doen dat je ziek werd. Maar, dat maakt je echt niet tot een slechte dochter. Ik weet zeker dat je een hele goede warrior wordt," probeerde ze voorzichtig. Ze hoopte dat ze Poppypaw wat kon opbeuren, ze vond het vreselijk om haar zusje zo te zien. Ze boog wat naar voren met haar kop, haar ogen even wantrouwig naar het water. "Mam is vast heel erg trots op je," voegde ze er toen aan toen, iets zachter nu omdat haar woorden toch wel vrij persoonlijk werden.