Girl with one eye [&Snowynight]

I took a knife and cut out her eye
I took it home and watched it wither and die
Well, she's lucky that I didn't slip her a smile
That's why she sleeps with one eye open
That's the price she'll pay

Terwijl ze het stapeltje kruiden voorzichtig terug ordende gingen haar pelsharen wat overeind staan. Damn, bijna vergeten. Smokebreath had haar overlaatst nog opgedragen om Snowynight na te checken. Ze wist heus wel dat de kater niet doorhad wat er gaande was, maar alsnog stond het haar niet aan. Ze had hem alleen verteld dat ook degene waar zij iets voor voelde van haar werd afgepakt, maar ze had geen namen genoemd. Een zachte zucht verliet haar bekje en nadien stond ze op en liep ze richting de uitgang van de den. Als ze hel toch niet kon ontwijken, kon ze er maar beter regelrecht naar toe lopen.

Een geïrriteerde uitdrukking verscheen op haar gelaat toen ze te horen kreeg dat de poes niet in het kamp was. Geweldig, nu kon ze ook nog het hele territorium gaan uitkammen. Met kleine pootstapjes verliet ze het kamp en begon ze wat in het rond te lopen. "Snowynight? Snowynight?!" Riep ze ter vergeefs. Misschien had ze toch beter in het kamp op haar moeten wachten...?

I said, hey, girl with one eye
Get your filthy fingers out of my pie
I said, hey, girl with one eye
I'll cut your little heart out cause you made me cry

Toen ze uit het niets toch een antwoord kreeg haalde ze haar oortjes verbaasd overeind. Oh? "Ja, ik ben hier!" Riep de poes waarna ze haar zag verschijnen.. nee, eerder opdoemen. "Wat is er?" Hoorde ze Snowynight nadien zeggen. Zo zo, ze kwam meteen tot het onderwerp. Ze was misschien dan toch geen kleuter die de rang krijger niet eens waard was. Met een zucht liet ze zich zakken totdat ze in een zithouding terecht kwam en opende ze haar mond weer. "Hoe voel je je?" Miauwde ze met samengeknepen ogen. Of wacht, misschien begreep ze het zo verkeerd. Nee, de kattin mocht nooit het gevoel krijgen dat Littlepaw ook maar iets om haar gaf! "Smokebreath heeft me gestuurd." Besloot ze er dus maar aan toe te voegen, voordat de witte poes enige rare gedachtes begon te krijgen.

"Zeg maar tegen Smokebreath dat ik me prima voel, alleen nog een beetje moe." Verklaarde de poes. Littlepaw bleef de poes aankijken en veranderde haar houding noch haar blik niet. Het viel haar nu pas op dat Ashdrizzle eigenlijk best wel goed bij de poes hoorde. Eerst wist ze niet dat Snowynight ook een hard kantje had, maar gezien ze beide ondankbare katten waren, waren ze dus echt voor elkaar gemaakt. Soort zoekt soort, dat was duidelijk. "Verder nog iets?" Miauwde de poes vervolgens. Littlepaw haalde haar wenkbrauwen op en keek de kattin uitdagend aan. "Ik zou trouwens oppassen, één verkeerd woord en ik zeg tegen Shrewstar dat ze je weer leerling moet maken. Je moet respect tonen tegenover de Medicine cats." Miauwde ze met vernauwde ogen. "Maar nee, verder niets meer."

"Geen zorgen. Dat was ik niet van plan." Miauwde de poes toonloos. Littlepaw opende plots haar ogen weer wat en keek de witte kattin ietwat verbaasd aan. H-had ze dat nou net echt gezegd?! Blijkbaar had haar moeder's karakter toch wat sporen nagelaten op Littlepaw... "Als dat dan alles is... Nog een fijne middag dan Littlepaw." Miauwde de poes nadien, waarna ze langs haar heen wegliep. Ietwat verbaasd draaide ze zich om en rende ze achter de poes aan. "Wacht!" Miauwde ze. Hierna sprong langs de kattin heen en ging ze voor haar staan, de weg blokkerend. "Sorry, zo bedoelde ik het niet." Murmelde ze uiteindelijk waarna ze haar kopje schudde.

"Het.. Het geeft niet." Maar aan de verbazing in Snowynight's ogen kon ze wel duidelijk zien dat ze Littlepaw's woorden niet had verwacht. Ze zuchtte zachtjes en keek nadien ietwat schuldig naar haar voetjes. "Soms kan ik gewoon wat ... fel overkomen." Littlepaw greens even en ging nadien zitten. Het werd tijd dat ze dit gingen afhandelen, het nam te veel tijd in beslag en het was duidelijk dat het beiden geen goed deed. "Laat ik het even kort samen vatten: Het komt door Ashdrizzle dat ik je nooit een eerlijke kans heb gegeven, en dat spijt me." Ze legde haar oortjes even plat in haar nek en tilde nadien haar grijze kopje weer op. De keuze was aan Snowynight, zij had de touwtjes nu in handen.

"Het is je vergeven.. Het spijt me voor je dat je in deze situatie zit.." Miauwde Snowynight twijfelend. Littlepaw glimlachte even en knikte. "Oké dan." Zei ze terug. "Weet dat ik je nooit echt gehaat heb... Ik.. Ik ben gewoon een watje op dat vlak sinds Thrushdive me had laten zitten.. Denk ik," Ze haalde haar schouders ietwat op en bleef de poes aankijken. "Dat geeft niet... Alleen wil ik wel dat je Ashdrizzle nooit in de steek zult laten, anders zul je wel weer met me te maken krijgen." Miauwde ze nadien kordaat met een ietwat plagende blik in haar heldere groene ogen.

Met een kleine grijns op haar gelaat keek ze de sneeuwwitte kattin aan. Of het wel een slim idee was geweest om vrede te sluiten met de poes wist ze nog niet, maar daar zou ze vast en zeker wel achter komen. "Geen zorgen, als ik dat doe, mag je me ogen uitkrabben, me je meest vieze kruiden voeren en me aan Smokebreath voeren." Littlepaw trok ietwat verbaasd haar wenkbrauwen op en herhaalde de zin van Snowynight in haar gedachten. Haar aan Smokebreath voeren? Hm, waarom had ze daar nog niet eerder aan gedacht? "Oooof... Als je zelf nog betere wraakplannen hebt..." Ze greens geheimzinnig en ging nadien recht staan. "Je aan Smokebreath voeren lijkt me een strak plan!" Miauwde ze met een twinkeling in haar oogjes. "Alleen weet ik niet of hij witte poezen wel lust..." Grapte ze met een plagende blik.

"Nee, genade, genade!" Miauwde de poes jammerend. "Ik heb nog niks fouts gedaan." Littlepaw lachte even en haalde haar schouders op. "En ach.. Straks lust hij veel liever grijze poezen." Miauwde ze vervolgens onschuldig. Littlepaw's groene ogen werden iets groter en ze nam en drastische stap naar achter. "Nee hoor! Dan had hij me allang opgegeten!" Verklaarde ze vastberaden, maar toch met een ietwat speelse blik in haar ogen. Ze hoopte maar dat ze de kater nu niet tegenkwam, of dat haar mentor haar en Snowynight niet bezig zag. Dan zou ze straks misschien nog werkelijk opgegeten worden.

"Wie weet," Miauwde Snowynight op een onschuldige toon. "Wie weet voert hij je langzaam vet en wacht hij af..." Miauwde ze onschuldig, maar hierna barstte ze in lachen uit. "Sorry, sorry!" Miauwde ze weer. Ietwat verontwaardigd keek ze de witte poes aan. "Lach me niet uit!" Miauwde ze verontwaardigd, echter had ze de geamuseerde ondertoon niet weten de onderdrukken om nadien zelf ook in lachen uit te barsten. Ze had nooit gedacht dat ze zelf ooit in staat zou zijn geweest om zo tegen Snowynight te praten. Ashdrizzle zou hier vast blij om zijn, echter had ze al aangegeven dat ze zijn vriend niet meer wilde zijn... En dus zou de kater haar vast niet meer vergeven. Well, be it so.

Ze keek even toe hoe Snowynight volop genoot van het grapje dat ze had gemaakt. Littlepaw zelf wist haar gelach in bedwang te houden en hikte alleen maar af en toe als teken dat ze het best toch nog grappig vond. "Starclan, ik hoop dat hij dit niet gehoord heeft." Miauwde ze uiteindelijk, nadat de witte poes zichzelf ook eindelijk onder controle wist te houden. Littlepaw grinnikte even en knikte. Ze zouden misschien nog eens echt opgegeten kunnen worden als haar mentor hen had gehoord. Ze schudde haar kopje bij het aanzicht dat ze had gemaakt in haar hoofd en glimlachte zachtjes. "Ik zou het op een rennen zetten dan." Beaamde ze zelf heel eerlijk met een geamuseerde gelaatsuitdrukking op haar gezicht.